Chapter 109
မော့တိ မုထျန်းဟန်ဆိုလိုချင်သော မဖော်ပြနိုင်သည့်စည်းမျဉ်းကို သိနေခဲ့သည်။ ၎င်းမှာအဖွဲ့အစည်း၏နေရာတိုင်းတွင် တည်ရှိနေလေသည်။
" ရှောင်တိလေးပြောတာက မင်းနှစ်ရက်သုံးရက်လောက် အပြင်သွားရဦးမှာပေါ့..."
လိုင်သယ်စစ် သက်ပြင်းချကာ
" ကြည့်ရတာတော့ ငါနေ့တိုင်းညစာငတ်တော့မှာပဲ…"
မုထျန်းဟန် မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေသေးသည်ကို မြင်နေရသဖြင့် မော့တိ ချိုသာစွာပြောလိုက်သည်။
" ကိုကို ကျွန်တော်တို့ အဲ့မှာပဲ အချိန်တိုင်းခြေချုပ်မိနေမှာမဟုတ်ဘူးလေ…ပိတ်ရက်တွေဆို ထွက်ခွင့်ရမှာပါ…ကျွန်တော်အဲ့အချိန်ကျ အိမ်ပြန်လာမယ်လေ…"
" ကိုယ်အဲ့ဒါကို စိတ်ပူနေတာမဟုတ်ဘူး… ကိုယ်စိုးရိမ်တာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကများ…"
မုထျန်းဟန်သက်ပြင်းချလိုက်မိကာ မော့တိ၏ဆံပင်များကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီး
" အဲ့ဒါက သီးသန့်နေရာမျိုးပဲ တစ်စုံတစ်ခုသာဖြစ်ပျက်သွားရင် ကိုယ်မင်းဆီအချိန်မီရောက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး…ကိုယ်မတတ်နိုင်ပေမဲ့ စိတ်ပူနေမိတယ်ကွာ…"
" ကိုကိုကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်… သုဝမ်ကျင်းနဲ့ကိစ္စပြီးထဲက အရာတိုင်းကို သတိထားနေတာပါ…ကိုကိုစိတ်ချထားလို့ရတယ်…"
မော့တိ သူ၏ခေါင်းပေါ်မှ မုထျန်းဟန်၏ကြီးမားသည့်လက်ကြီးကို ယူကာ သူ၏လက်များနှင့်ရစ်ပတ်ထားလိုက်ပြီး
" ကိုကိုစိတ်ပူဖို့မလိုပါဘူး အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ်…"
မုထျန်းဟန် မည်ကဲ့သို့စိတ်ချထားနိုင်ပါမည်နည်း။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူ၏အချစ်လေးကို တားဆီးခြင်းမှာ မေးခွန်းထုတ်စရာပင်မလိုချေ။ သူယခင်ကြိုးစားထားခဲ့သမျှကို အချည်းနှီးဖြစ်သွားစေလိမ့်မည်ပင်။
" ဒါဆိုလည်း မင်းပိုပြီးဂရုစိုက်ရလိမ့်မယ်နော်…ဟုတ်ပြီလား… တစ်ခုခုဖြစ်လာရင် မင်းရဲ့သူငယ်ချင်းတွေဆီအမြန်ပြေးသွားပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုခေါ်လိုက်နော်…"
VOUS LISEZ
ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော အမြောက်ဇာတ်ကောင်
Roman d'amourအရင် တင်နေတဲ့ post အဟောင်းလေးက တင်လို့မရတော့လို့ အခုအသစ်လေးမှာ ဖတ်ပေးကြပါနော်????❤️
