Kokuna Bağlandım~

2-Şifacı

{Katsuki Bakugou}

-Efendim işte yeni şifacımız.. İzuku Midoriya!

İçeri girer girmez yayılan çilek kokusu beni benden almıştı. Bir süre yakutlarımı ondan ayıramadım. O da o tatlı zümrüt yeşili gözleriyle bana bakıyordu. Birbirimize kilitlenmişitk. Bir şey söyleyecek gibi oldu ama kelimeler ağzından çıkmıyor gibiydi. Neden bilmiyorum ama birdenbire o gözlerimi ayıramadığım zümrütler dolmuştu. Ağlayacaktı galiba. Ama neden? Panik oldum ve ona yaklaştım.

-İyi misin?

Ben ona yaklaşınca o da adımını geriye doğru attı. Bu tatlı hareketleri ne kadar utangaç olduğunu gösteriyordu. Başta yine kelimeler ağzından çıkmadı sonra zümrütlerindeki yaşları sildi. Tam gözlerimiz yeniden buluşacakken bakışlarını kaçırdı, ve yanakları daha da kızardı.  Anneme doğru döndü ve kısık gözleriyle bana cevap verdi.

-İyiyim efendim..
-Gözlerin doldu bir şey olmadığına emin misin?
-Eminim efendim önemli bir şey yok..

Konuşurken hâlâ anneme bakıyordu. Annemde bu karmaşaya bir son vermek için tekrar boğazını temizledi.

-Izuku'ydu değil mi? Bak canım eğer bu odadan rahatsız olduysan söyle, veya bu oda da rahatsız olduğun her hangi bir şey varsa söyle.
-Hayır efendim rahatsız olduğum herhangi bir şey yok, artık konuşmaya başlayabiliriz.

{Mitsuki Teyzo}

Bu çocuk odaya girdiğinden beri tanıdıktı bana. Daha önce görmüş müydüm acaba? Ben bunları kendi kendime sorarken çocuğun ağladığını bile fark etmemiştim. Onu öyle görünce ilk başta oğlum gibi panik oldum ama kendimi sakinleştirip bir soru sordum

-Izuku'ydu değil mi? Bak canım eğer bu odadan rahatsız olduysan söyle, veya bu oda da rahatsız olduğun herhangi bir şey varsa söyle.
-Hayır efendim rahatsız olduğum herhangi bir şey yok, artık konuşmaya başlayabiliriz.

Herhangi bir şey var mı derken Katsuki'yi kastetmişitm. Nedense sanki onu görünce içinde bir şeyler yaşandı da gözleri doldu. Ama madem rahatsız olmadı başlayabiliriz.

-Gel Izuku karşıma geç, otur.
-Hemen efendim.

Hızlı adımlarla karşıma geçti. Katsuki ise onun arkasında bir bana birde Izuku'ya bakıyordu.

-Evet tatlım duyduğuma göre uzaktan geliyorsun ve şifacısın öyle değil mi?
-Evet efendim.
-Bu gücünü ayarlı ve doğru kullanabiliyor musun?
-Evet efendim, küçüklüğümden beri kendimi bu konuda geliştirdim.
-Anladım tatlım. Peki neden burada şifacı olmaya karar verdin? Sizin oralarda insanlar yararlanmıyor mu? Veya saldırılar olmuyor mu?
-Ahh.. O konuda ben küçükken de, buraya gelmeden önce de benim olduğum yerde hiç savaş olmadı. Bu da aslında benim daha çok çalışmama sebep oldu. Ayrıca buraya çok olmasa da saldırıyorlar diye duydum şifacı aranıyormuş bende o yüzden buraya gelmek istedim efendim.

İşte şimdi olması gereken gibi davranıyordu.
Bana göre bir şifacı zeki, sakin ve kararlı Olmalıydı. Bu güzel cevaplarıyla beni etkilemeye başarmıştı. Buraya sırf yardım etmek için gelmesi çok tatlıydı. Nasıl göründüğümü bilmiyorum ama büyük ihtimalle içimden söylediğim her şeyi yüz ifademle dışa vurmuşumdur bile. Katsuki'yi bana arkadan ağızını oynatarak 'devam et artık' dediğini gördüm. Bende hemen söze girdim Katsuki haklıydı.

-Pekala.. İşe alındın tabii ki tatlım!

Çocuğun yüzünde ışık saçan bir ifade vardı şimdi, gerçi konuşmaya boyunca hep tatlı bir şekilde gülümsemişti

-Teşekkürler efendim, sizin için elimden geleni yapacağım.

-Sağol canım. Çıkabilirsin, muhafızlar sana kalacağın yeri gösterecekler.

-Tamam efendim, tekrar teşekkürler!

Önümde eğildikten sonra tekrar hızlı adımlarla odadan çıktı. Katsuki ise bütün konuşma boyunca arkasından ona bakmıştı.

-Ee nasıldı Katsuki? Beğenebildin mi yeni şifacımızı?

Dalmıştı galiba, çocuğun oturduğu koltuğa öylece bakıyordu, cevap vermeyince onu kışkırtmak için bir soru sordum.

-Çok beğendin galiba? Konuşma boyunca gözlerini ondan alamadın hâlâ onun oturduğu koltuğa bakıyorsun bir de?
-Ne hayır- KOCA KARI SANANE İŞİNE BAKSANA!

Cidden bu hâli çok komiğime gidiyordu

-Neyse Katsuki, ben gidip evliliğine ilgili bir kaç şeyle daha ilgileneceğim sonra konuşuruz.

Dedim ve cevap vermesine bile izin vermeden odadan hızla çıktım, çünkü biliyorum ki eğer böyle yapmazsam daha çok bağıracak. Koridorda yürürken aklımda hâlâ aynı soru dönüp dolaşıyordu. Bu çocuk neden bana tanıdık geliyordu?

Evettt işsizlik öyle bir şeyi işte her zaman yeni bölüm atabiliyor gerçi kısa oldu.
Umarım beğenirsin/beğenirsiniz :>