Butterfly_HyunHo

•14• THE END

Gece gece 1k oldugunu gorup attim... ENAYİLİK
arkadaslar oncelikle opuldunuz sonra iyi okumalar
Kosun
-----

" Beyler kesin sesinizi! Lee Min!.. kapa su çeneni."

Yorgunluktan ölecekken gözlerini devirip elindeki kelebek heykelini yanına indirmiş, ardından herkes gibi ayağa kalkmıştı. Bugün koğuşa yeni biri geliyordu.

Herkes kendi halinde takılmaya başladığı sırada gardiyan kapıyı açmış, ve Minho bir sene sonra tekrar karşısına çıkan bu güzellik karşısında resmen neye uğradığını şaşırmıştı. İşte bunu asla beklemiyordu. Belki de aklından geçen son şey bile değildi.

" Hwang Hyunjin! Şu ranzaya geç. "

Ne?

Şok üstüne şok yaşarken bu sefer içeri suç işlemiş bir şekilde girmiş olması onu tekrar şoka sokuyordu. Bakışları donuklaşırken birbirini buldu irisleri. Mavi ve grinin buluşması bir dünyayı ancak böyle yakıp yıkabilirdi.

" Lan bu o avukat değil mi?"

" Hayırdır avukat bey.. suçunuz nedir de düştünüz bu cehenneme?!"

Hyunjin duyduğu seslerden sonra yavaşça onlara dönmüş, " Cinayete.. yardım ve yataklık." Deyip sanki çok normal bir şey söylüyormuş gibi gülmüştü.

Minho hâlâ olduğu yerde duruyor, ona bakıyordu. Hyunjin gelen cevapları bir kenara bırakıp ağır adımlarla ona yaklaştı. Konuşmayı unutmuş gibiydi. Kendine gelip dudaklarını araladı ve zorla da olsa afallamadan konuşmaya başladı.

" Ne işin var senin burada? Ne cinayeti?"

" Yakanı bırakmayacağımı söylemiştim değil mi?"

" Ne? Hyunjin sen salak mısın? Nasıl düştün diyorum..ne yaptın sen?"

Hyunjin onu kolundan tutup kendine çekmiş, kollarını etrafına doladığı gibi sıkı sıkıya sarılmıştı. Gözleri dolarken kokusunu içine çekip konuşmaya başladı. Şimdi yaşadığını hissediyordu. Beş senedir kendini saklamaya çalışıyor, ona olan aşkı içinde öldürmeyi beceremiyordu. Şuan tekrar bütün duyguları birbirine hücum etmeye başlamıştı.

" Pislik herif öyle büyük suçlar işledin ki seni hayatta çıkaramazdık buradan. Bu yüzden ben sana geldim."

" Ne!? Sen-"

" Seni seviyorum Minho."

Duydukları onu tekrar şu içinden çıkmak bilemediği şok denizine atarken geri çekilmeye çalıştı fakat Hyunjin onu sıkı sıkıya sarmış, herkesin onlara bakıyor oluşunu asla umursamamıştı.

" Ne yaptın sen! İnanamıyorum sana.. aptal!"

" Çok özledim."

Geri çekilip ona baktığı sırada Minho bu karşısındaki adamın ondan daha bir deli olduğuna inanmıştı. Sırf onunla olabilmek için suç mu işlemişti?. Onu içeri tıkan sevgilisi pişman olmuş ve bu sefer yanına mı gelmişti?

" Hyunjin sen nasıl yaparsın bunu? Benim için-"

" Ne? Özlemedin mi beni? Hadi.. bak şimdi hiç ayrılmak zorunda kalmayacağız gördün mü!?"

" Delirmişsin sen!"

" Aşkın delirtti beni Lee Minho."

Sinirle ellerini saçlarından geçiren Minho'yu asla umursamadan ondan ayrılıp yatağına oturan, onu da kendine çeken Hyunjin şuan bulunduğu ortamı gram takmadan onun kolları arasına girmiş " Hadi bırak artık şaşırmayı. Çünkü oldu bitti, yaptım." Diye söylenmişti.

" Sen aptalın tekisin."

" Ne yapayım Minho.. aşktan güçlü bir şey varsa o da sendin. Ben bunu aşamadım. Ama inan bana..asla pişman değilim. Ben beş senedir berbat bir hayat yaşıyorum, ve şuan hayatımın en mutlu günü. Hiçbir şey umurumda değil. Nerede veya nasıl olduğum da öyle. Tek istediğim seninle yan yana olabilmek. "

Minho ağlayan bu adamın saçlarını çekiştirip şoku bir kenara bırakmış, onu kendine yaslayıp " Aptal seni.. nasıl yaparsın hâlâ inanmıyorum. Her şeyi  geride bırakıp kendini buraya nasıl atarsın sen.. Ailen, mesleğin, arkadaşların, hayatın..ah Hyunjin, kaybedecek çok şeyin vardı senin. Kendini bu cehenneme nasıl layık gördün?" diye karşılık vermişti. Kafasında soru işaretleri bir bir giderken bu çocuğun ona gerçekten aşık olduğuna kalpten inanmıştı.

Hyunjin onun kolları arasında resmen uykusu gelirken gözlerini sıkı sıkıya kapatıp açmış, ardından yüzüne yaklaşıp " Bırak şimdi hepsini..seninle olan her yer benim için cennet olacak. " diyip dudaklarını dudaklarına bastırmıştı.

Demek ki aşk gerçekten engel tanımıyordu.
Onu ihbar etmese de Minho eninde sonunda hapislerde çürüyecek konuma gelecekti. Bundan kaçış yoktu. Fakat Hyunjin'in bunu yapmış oluşu onu derinden sarsmıştı. Fakat aşk öylesine lanet bir duyguydu ki.. yakasını bırakmamış, buraya kadar gelmişti.

Bir karıncanın canını yakmaktan bile deli gibi korkan bu adam onun için bir suça bulaşmış, ve senelerce hapis yatmayı göze almıştı. Sadece aşk için. Sadece aşk.

Hayatında yaptığı en büyük delilik olan bu şey onu öylesine mutlu ediyordu ki...nerede olduğu önemsizdi. Bu başta sadece planının bir oyuncağı olan adama deli gibi aşıktı ve onunla olmak için canını bile feda edebilirdi. Çünkü aşk gerçekten fedakarlık isterdi. Ve o bunu özgürlüğü ile ödemişti.

Minho dudaklarını ayırdığı sırada Hyunjin anlını anlına yaslamış,
" Kelebeğin ömrü ancak senin nefesinle mümkün olur güzel sevgilim." Diye mırıldanmıştı.

" Bu kelebek deliliğin sınırını bilmiyor."

" Sensizlik şahsıma yapılmış en büyük delilik Minho. O yüzden bana kızmayı bırak. Yaptıklarım için tekrar tekrar özür dilerim. Ne olursun her şeyi bir kenara bırakalım artık..Şimdi bu koğuşu birbirimize cennet etme vakti. "

" Ah Hyunjin ah.. anlıyorum ki güçlü olan aşk değil, sendin."

" Ve sen.. zaafların en güzeli, bana dört duvar arasında cenneti yaşatacak olan tek adamsın."

Minho saçlarını okşayıp birkaç öpücük bırakmış, onu bir saniye olsun bırakmazken gözlerini kapatmıştı.

"  Evine hoş geldin güzel kelebeğim."

--------

BEKLEMİYORDUNUZ Dİ Mİ

HARİ HADİ YALAN YAPMA BEKLEMİYODUN

Herkes de psikopat olmaya ne merak salmis aq

Herrrr neyse

Minicik bir fic oldu 🥺🤏
Nasil hosunuza gitti mi acaba efendim?

Sahsen ben sevdim bir derdim yok bu ficle..D
Okuduğunuz ve buraya kadar geldiğiniz için tesekkur ediyorum.

BİTİRDİK BE OH ( abartma amk 15 bolum bisiydi zaten)

Herrrr neyse

Tekrardan tesekkurler 💓
Hepinizi kocaman opuyorum gozlerinizden ama bak 😔🧷

Ve unutmadan... Friends'e de gelin guzel kizlarim gelin AMİNA KOYAYİM GELİN İSTE NE GUZEL CHANMİN YAZİYORUZ OKUMUYOSUNUZ SONEA KALKİYOR YAZAR Bİ CHANMİN YAZSANA BE DİYOESUNUZ YAZMİYORUM LAN

Ayh tamam sakinjm. Uzattik neyse... Gorusmek uzere o zaman.

Optummm