រងើកស្នេហ៍សាតាន់🍁

ភាគ:1 (ប្តូរកូនចំនួសបំណុល)

កើតមកក្នុងគ្រួសារក្រីក្រប្រគល់កូនប្រុសអាយុ1ខួបទៅគ្រួសារមីងឈន់ដែរគ្មានកូន តែមិនយូរគ្រួសារមីងឈន់ចំពាក់បំណុលគេមួយជីវិតនេះសងគេមិនរួចផង
ចូលសាច់រឿង
"ម៉ាក់.....ប្រាវ~"ចូលផ្ទះភ្លាមអ្នកមាននាមជាម្តាយចិញ្ចឹមបោករបស់នៅពីមុខក្មេងវ័យ19ឆ្នាំនោះជាស៊ាវចាន់
"ថ្ងៃដើរ ល្ងាចចូលផ្ទះ រាល់ថ្ងៃឯងធ្វើស្អីចាំតែដេកសុីៗ ខ្ចិលរលួយ បើមិនកើតទេទៅធ្វើប្រុសសំផឹងលក់ខ្លួន មួយយប់បាន40$ជាងដែរ" បើកភ្នែកមិនទាន់បន់ល្បែងប្តីប្រមឹក ព្រឹកជេកូនល្ងាចស្តីឱ្យយប់ប្រចោរ ជីវិតក្មេងម្នាក់នៅកម្មពារខ្លាំងណាស់
"ម៉ាក់ .... ខ្ញុំធ្វើការណាមិនមែនដើរលេងទេ"ធ្វើការរាល់ថ្ងៃគាត់បែរជាថាខ្លួនដើរលេង កើតមកមិនដែលស្គាល់ថាភាពកក់ក្តៅ
"បាន ប៉ុន្មានឱ្យមកយើងឱ្យអស់មក"
"ម៉ាក់...ខ្ញុំមិនទាន់ដល់ថ្ងៃបើកលុយទេ ខ្ញុំគ្មានទេ"គាត់មិនយល់ពីចិត្តខ្ញុំទេថារាល់ថ្ងៃវាលំបាកប៉ុណ្ណា មានលុយឯណាសងបំណុលគេទៅចិត្តដល់ខែគេមកទាទៅហើយ តែមើលចុះគ្មានលុយមួយសេនជាប់ខ្លួនផង
"ឯងនៅក្មេងទេចេះរៀនលាក់យើងហើយ ឆាប់ឱ្យមកយើងប្រញាប់ទៅសងដើម"ឆែកពេញខ្លួន ជីវិតអើយជីវិតតើពេលណាទើបធ្វើឱ្យម៉ាក់របស់ចាន់លះបង់
"កូនមានតែប៉ុណ្ណឹង ទុកទិញម្ហូបល្ងាចនេះទេ ម៉ាក់ឱ្យមកកូនវិញ"លុយមានតែបន្តិចទុកគ្រាន់ម្ហូបយប់នេះតែអ្នកជាម្តាយកញ្ឆក់ពីដៃរទាំងញញឹម
"ន៉ែ អញយកទៅសងដើមមកវិញ ចាំអញបានចាំអញយកមកសង"
"លុយកូនទាំងប៉ុន្មាម៉ាក់យកទៅលេងល្បែង លឺតែសងវិញៗតែម៉ាក់ដែរសងដើមបានមកវិញឬអត់លះបង់ទៅល្បែងតែងតែវិនាស" បានលុយទៅមិនដែរឃើញកាន់លុយមកវិញឡើយបាត់ទៅមួយយប់មកវិញខ្លួនទទេ ចាញ់គ្មានថ្ងៃលស់ចំពាក់គេគ្រប់ទិស
"អញជាម៉ែឯង កុំមកប្រដៅក្បាលអញបើចឹងទេអាហែងនៀកឡើងធ្វើម៉ែអញម្តងទៅ ជៀសចេញពីមុខផ្លូវអញ" គាត់ចង្អល់ក្បាលចាន់ ពេលណាគាត់អាចបញ្ឈប់រឿងល្បែង ចាន់ត្រឹមធ្វើអ្វីមិនបានដើរចេញពីមុខផ្លូវរបស់គាត់តែ
"យប់ស្មើនេះហើយអ្នកស្រីចង់ទៅណា"សំឡេងអំណាចពាក់អាវប្រាសេរធំលូកខោព៉ាវមុខមាំស្មើថេងសួមកកាន់អ្នកស្រី ចាន់មិនស្គាល់បុរសម្នាក់នឹងឡើយ
"លោក....លោកម្ចាស់ មកមានការអ្វីមែនទេ មិនប្រាប់ខ្ញុំជាមុនសោះ ខ្ញុំនឹងរាប់ចំទទួលលោកម្ចាស់"ចាន់ចេញមកខាងក្រៅសម្លឹងមើលទៅកាន់ប្រុសម្នាក់នោះទាំងងើយឆ្ងល់
"មិនបាច់គួរសមទេ ថ្ងៃនេះខ្ញុំគ្រាន់តែមកទាលុយអ្នកស្រីចំពាក់ខ្ញុំ2ខែហើយពេលណាទើបសងខ្ញុំ"ចាន់លឺតែចំពាក់លុយចងចិញ្ចើចូលមកចិត្តអ្នកជាម្តាយសួនាំ
"ម៉ាក់ នេះម៉ាក់ចំពាក់លុយពូម្នាក់នេះមែនទេ ហេតុអីម៉ាក់មិនប្រាប់ខ្ញុំ"ចាន់ដឹងថាគាត់ចំពាក់គេតែនេះដល់ថ្នាក់គេមកទាដល់ផ្ទះចឹងឬ វ៉ាងអុីបូសម្លឹងមើលចាន់ពីចុងសក់ដល់ចុងជើង
"លោកវ៉ាង ខ្ញុំអត់មានមែនកូនប្រុសខ្ញុំបើកប្រាក់ខែខ្ញុំនឹងយកមកសងលោកម្ចាស់ទុកពេលឱ្យខ្ញុំផង"
"អ្នកស្រីកុហកខ្ញុំប៉ុន្មានដងហើយ ខ្ញុំលេងជឿអ្នកស្រីទៀតហើយ ថ្ងៃនេះអ្នកស្រីត្រូវតែសងខ្ញុំ"មុខកាចនិយាយទាំងមានអំណាចសំឡេងត្រជាក់ស្រឹបដល់ឆ្អឹងខ្នង
អ្នកស្រីថាខែនេះខែណោះវ៉ាងអុីបូទុកពេលឱ្យគាត់ច្រើនដងហើយ
"ទុកឪកាសឱ្យខ្ញុំម្តងទៀតចុះ ខ្ញុំមិនកុហកទេ"
"ខ្ញុំសម្រេចចិត្តហើយ បើអ្នកស្រីមិនសងខ្ញុំទេខ្ញុំនឹងរឹបអូសផ្ទះអ្នកស្រី"
"មិនបាន ម៉ាក់ខ្ញុំចំពាក់ពូប៉ុន្មានទៅខ្ញុំនឹងសងពូ"ចាន់ចូលមកបាំពីមុខទ្វារមិនឱ្យវ៉ាងអុីបូចូល ទឹកមុខលោកវ៉ាងអុីបូគួរឱ្យខ្លាចខ្លាំងណាស់
"ប៉ុន្មានដែរឯងរកមួយជាតិនេះក៏មិនអាចសងរួច"ញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមុខចាន់ លុយដែរអ្នកស្រីចំពាក់គេគឺដោយសារខ្ចីលេងល្បែង ចាន់ងាក់មើលមុខអ្នកស្រីទាំងភ័យខ្លាចបើគេរឹបអូសផ្ទះទៅបាត់តើពួកគេទៅនៅឯណា
"ចូលទៅប្រមូលរបស់មក"ឃើញថាចាន់នឹងអ្នកជាម្តាយនិយាយលេងចេញទើបបញ្ជាកូនចៅចូលទៅយករបស់នៅក្នុងផ្ទះមួយនេះ
"កុំយករបស់ខ្ញុំ ឈប់ភ្លាមខ្ញុំថាឱ្យឈប់"ចាន់ទាញរបស់របរខ្លួនមកវិញតែមិនឈ្នះកម្លាំងកូនចៅវ៉ាងអុីបូ
"អួយ.....ទូរ របស់ខ្ញុំទេសុំអង្វរទុកឪកាសឱ្យខ្ញុំម្តងទៀតចុះ"
អ្នកស្រីយំទាំងលើកដៃសំពះអុីបូចាន់ខ្លោចចិត្តខ្លាំងណាស់
ចិត្តខឹងក៏កើតឡើងមកសម្លឹងមុខអុីបូដោយការខឹងស្អប់
"ខ្ញុំទុកឪកាស់ឱ្យអ្នកស្រី ប៉ុន្តែអ្នកស្រីត្រូវតែយករបស់មកប្តូរនឹងខ្ញុំទើបខ្ញុំទុកឪកាសឱ្យអ្នកស្រី"វ៉ាងអុីបូដឹងថា អ្នកស្រីនឹងគ្មានអ្វីឱ្យគេឡើយក្រៅពីកូននឹងគាត់
"យកខ្ញុំទៅ "ចាន់ឈានជើង3ចំហានមករកអុីបូ
"ទៅលាងចានហ្ហេស" តើយកចាន់ទៅធ្វើស្អីទៅ យកទៅលាងចានឬ
"លាងចានធ្វើអ្វីក៏បាន ខ្ញុំនឹងធ្វើការឱ្យពូសងបំណុលទាំងប៉ុន្មានដែរគ្រួសារខ្ញុំចំពាក់ពូ"សម្លឹងមុខចាន់ទាំងមិនពេញចិត្តគេមិនចូលចិត្តក្មេងប្រុសទៅធ្វើការនៅភូមិគ្រឹះរបស់គេឡើយ
"ភូមិគ្រឹះរបស់យើងអ្នកបម្រើច្រើនហើយ យកឯងទៅរកស្អីធ្វើស្អីកើត"
"បម្រើផ្តល់ខ្លួនរបស់ពូ"ចាន់និយាយទាំងមិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការនិយាយវាចេញមក អុីបូសម្លឹងមុខចាន់យ៉ាងកាចសាហាវ
"ល្អ ឯងអ្នកចង់ខ្លួនឯងទេ"ថាតែប៉ុណ្ណឹងគេក៏ចូលទៅក្នុងឡានបាត់ទៅ ចាន់ហូរទឹកភ្នែកបែខ្លួនមករកម្តាយអោបគាត់
បើគ្រួសារអស់ទុកអ្វីក៏ចាន់មិនខ្លាចក្នុងការសម្រេចចិត្ត
"ចាប់ពីពេលនេះទៅ ម៉ាក់មើលថែសុភាពផងបើប៉ាមកប្រាប់គាត់ថាកូនចេញទៅធ្វើការ លាហើយម៉ាក់កូនស្រឡាញ់ម៉ាក់ប៉ា"ថ្វីដ្បិតតែមិនមែនជាម្តាយបង្កើតតែចាន់ស្រឡាញ់ពួកគាត់ដូចគ្រួសារបង្កើត ចាន់ចូលមកក្នុងឡានជាមួយវ៉ាងអុីបូ
"ចេញឡាន"
"បាទ"
នៅក្នុងឡានចាន់ផ្អែកខ្លួនទៅលើសាឡុងបិតភ្នែកបង្ហូរទឹកភ្នែកមកដល់ភូមិគ្រឹះអុីបូចុះមកមុនសម្តីខ្លាំងដាក់ចាន់
"ដេកស្មើណាទៀត មិនប្រកាច់ចុះមក"មកធ្វើការនៅភូមិគ្រឹះវ៉ាងអុីបូម្នាក់នេះហើយមិន មិនអាចធ្វើខ្លួនស្មឺកៗវឺកៗឡើយ
តើអាចសូបានប៉ុន្មានខែទៅ
ចាន់កន្ទាក់ខ្លួនភ័យសឹងតែលុះប្រលឹងឈានជើងចុះសម្លឹងមើលជុំវិញភូមិគ្រឹះឃើញថាមានអ្នកបម្រើធ្វើការឆ្វេកឆ្វាចៗចេញសួន
ចូលមកខាងក្នុង
"យើងចង់ងូតទឹក"
"ពូប្រាប់ខ្ញុំធ្វើអី"អុីបូយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់សម្លឹងមុខចាន់ថ្លែចូលធ្វើការដំបូងបានសម្តីក្រែងថាមកធ្វើអ្នកបម្រើគេមិនចឹងឬ
"ប្រាប់ឯង ធ្វើអី គឺឱ្យឯងងូចឱ្យយើង " ត្រដាងដៃឱ្យចាន់ដោះអាវឱ្យ តែចាន់ មើលគេទៅវិញអុីបូគ្រឺតខ្លាំងណាស់សម្លក់មុខចាន់ថ្លែ
"អួយ....ពូ"
"តែបែបនេះសងបំណុលយើងរួចទេ"ទាញចាន់បុកនឹងដើមទ្រូងសម្លត់ខ្លាំងៗចាន់ភ័យសឹងតែលិចនោម
អុីបូលេងនិយាយធ្វើដូចដើម ចាន់ញ័រដៃដោះឡេវអាវឱ្យគេទាំងភ័យញាប់ញ័រ
វ៉ាងអុីបូសម្លឹងមុខចាន់មិនដក ដោះសម្លៀកបំពាក់ហើយចូលមកដាក់ខ្លួននៅក្នុងអាងទឹកទាំងមានចាន់អង្គុយលើអាងចាំដុះក្អែលឱ្យ កើតមកមិនដែរធ្វើបែបនេះទេប៉ះសាច់មាំណែនរបស់គេពេញៗដៃ
"ពូ....."
"ពូ.....គេងលក់ហើយ ខ្ញុំមិនរំខានយូទេ.....អាយ"ងើបខ្លួនដើរចេញតែត្រូវវ៉ាងអុីបូចាប់ដៃទាញមកវិញធ្លាក់ចូលក្នុងអាងអង្គុយលើរបស់អុីបូពេញៗតែម្តង
"ពូ....ដូចៗ ជាលើហើយ"អ្វីទៅចាក់គូទចាន់
"ធ្វើការរបស់ឯង បើយើងមិនទាន់រួចឯងគ្មានសិទ្ធិទៅសម្រាក់ឆាប់ដុះទៀតទៅ ប្រយ័ត្នយើងកាត់ដៃឯងចោល"សម្លត់សម្លក់មុខចាន់ ចាន់វិញបិតភ្នែកខាំមាត់កែវភ្នែករបស់គេគួរឱ្យខ្លាចខ្លាំងណាស់
"បាទ....អួយពូ ខ្ញុំធ្វើតាមហើយតើ"
"នៅត្រង់នេះមិនបាច់ក្រោកទេ"ចាន់ភ័យយកតែមែនទែនគេកាចខ្លាំងណាស់សម្តីគេនិយាយមួយម៉ាត់ៗព្រឺឆ្អឹងខ្នង
"ខ្ញុំ....អាយ....ខិកខិក"ថ្ងើក្រោយចំងូចទឹកឈ្លក់សឹងដាច់ដង្ហើម គេអាក្រក់ណាស់ធ្វើដាក់ចាន់បែបនេះ តើចិត្តរបស់គេសាងមកពីអ្វី
"ឯងត្រឹមជាក្មេងលស់បំណុល យើងឱ្យធ្វើអីក៏ធ្វើទៅកុំមកប្រកែកបើមិនចង់ដាច់ខ្យល់ងាប់"ស្រែកតែប៉ុណ្ណឹងវ៉ាងអុីបូទាញកន្សែងរុំចង្កេះចេញពីបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅ
"ហឹុកៗ ខ្ញុំត្រូវស៊ូបានប៉ុន្មានទៀតទៅ ខ្ញុំខ្លាចប្រុសម្នាក់នេះណាស់ ហឹុកៗ"គេគួរឱ្យខ្លាំងណាស់ចំពោះគេគឺគ្មានស្នាមញញឹមឡើយ រស់នៅជាមួយគេដូចមករស់នៅក្នុងឋានរក កម្មអ្វីទៅជីវិតមិនដែរស្គាល់ភាពកក់ក្តៅដូចគេជាតិនេះចាន់អាចបន្តរស់បានយ៉ាងមិចត្រូវស៊ូទ្រាំបានប៉ុន្មានទៀត
"ទៅណាហើយ ចេះបំបាំងកាយទេដឹងលឿនយ៉ាងនេះ"ចេញមកបន្ទប់ស្ងប់ស្ងាត់ ចាន់បើកទូរខោអាវអុីបូរើសសំម្លៀកបំពាក់យកមកពាក់តែ គ្មានអាវខោណាពិតខ្លួនចាន់ទេខោឡើងប៉ុនយក្សអាវបើពាក់ផុតជង្គង់
"ធ្វើស្អី"សំឡេងចូលមកគ្មានអ្នកណាក្រៅពីពូសាតាន់ម្នាក់នេះទេស្តាប់តែសំឡេងប្រលឹងរត់ចេញអស់ រាងតូចសើមចោកខ្លួនបិតទូរបែខ្លួនមករកគេយ៉ាងលឿន
"ឯងធ្វើស្អី មិនលឺយើងសួរទេ"ស្រែក
"ហឹុកៗពូ ខ្ញុំអត់មានអាវពាក់ទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែខ្ចីអាវពូពាក់សិនតែប៉ុណ្ណោះ ពូប្រហែលមិនចិត្តកម្នាញ់ទេមែនទេ"
"បើយើងចិត្តល្អមិនមែន ទៅរឹបអូសផ្ទះឯងទេ ចេញ"កញ្ឆក់ដៃចាន់ចេញមួយទំហឹងបើកទូរយកខោអាវចេញមក
"យកទៅ គ្មានខោពិតឯងទេមិនបាច់ស្លៀកខោទេ"ចាន់ឡើងគាំងពាក់តែអាវយ៉ាងមិចកើតបើអាវគេសាច់ឡើងស្អើង
មួយម៉ោងក្រោយមក
"រៀបកម្រាលឱ្យយើង"
"បាទ" ចាន់រៀបកម្រាលពូកឱ្យវ៉ាងអុីបូក៏ប្រទះរូបថតមួយសន្លឹក ក្នុងនោះមានរូបអុីបូឈរអោបមនុស្សម្នាក់
"ប្រពន្ធគាត់មែនទេ អួយ....នេះជាអ្វី"ជើងស្រលោនប៉ះហឹបមួយ ចិត្តចង់ដឹងចង់លឺទើបសម្រេចចិត្តទាញហឹបនោះបានមកបើក អ្វីដែរឃើញមុនគេនោះសំបុតដោយបិតបេះដូងចាន់ទាញរបស់នឹងមកមើលមុនគេ បើកមើលមានរូបថតអុីបូថើបមនុស្សស្រី នឹងមានអក្សរ
ក្នុងសំបុត
( ធាវី វ៉ាងអុីបូ)ឈ្មោះនៅលើគេ
(អូនស្រឡាញ់បងវ៉ាងអុីបូ អូននឹងរងចាំបងមួយជីវិតនេះអូននឹងយល់ព្រមនឹងបងគ្រប់យ៉ាង)(ធាវី)
(បងជារបស់អូនហើយ គ្មានថ្ងៃអ្នកនៅក្នុងចិត្តបងក្រៅពីអូនម្នាក់ឡើយ បងស្រឡាញ់អូន......)
គ្រឹប : ហឹបត្រូវបានបិតសំបុតដែរមិនទាន់អានរួចត្រូវមានអ្នកកញ្ឆក់ពីដៃរ
"ពូ..."

__________
កូនខ្ញុំកើតអីអត់មើលទៅគេខឹងខាំ្លងណាស់😢