បំណុលប្តូរខ្លួនដើម្បីគ្រួសារចិញ្ចឹម រាងតូចចាន់រាងកាយចាប់ផ្តើមត្រជាក់ដូចមនុស្សអត់ឈាមបិតភ្នែកអន្លាក់ចុះឡើងតាមធ្វើចរនាញាប់សម្រុកខ្លាំង
"ហិុម....ពូ...ពូហា៎.."ហៅទាំងបិតភ្នែក
"វាស្អី ហៅនោះហៅ"យកសុខស្រួលតែម្នាក់ឯងហើយសម្លត់គេទៀត
"ខ្ញុំស្លាប់កុំភ្លេចយកខ្ញុំទៅកប់ផង....អាស់...."លឺហើយ ម៉ូម៉ៅ ទើបរាងក្រាស់សម្រុកមួយផ្លាប់កប់ៗដល់គល់ខ្លាំងៗ
"ពូ...ចាស់ហើយចេះថ្នមទេ ...អាយឈឺ"
"ពូ....អ៊ុប...ខ្ញុំខាំដាច់មាត់ឥឡូហើយ....អ៊ុប"ចាន់ចាប់មុខអុីបូជាប់និយាយបានបន្តិចរាងក្រាស់ទាញដៃចេញបឺតមាត់ចាន់បន្តទៀត
"អូយ....ឆ្គួតមែន អ្នកណាឱ្យឯងខាំអណ្តាតយើង"ធ្មេញពីខាំអណ្តាតរាងក្រាស់ចិត្តដាច់
"ពូ...ជញ្ជក់ខ្ញុំដូចជញ្ជក់ខ្យងខ្ញុំខាំអញ្ចឹងហើយ "
"ជឿទេថាយើងនឹង ជញ្ជក់ឯងតតែដាច់ខ្យល់"ចាប់បួញមាត់ចាន់ចូលគ្នា ថារួចរាងក្រាស់អោនមកលិតខាំកញ្ចឹងក ស៊ាវចាន់ថ្នមៗធ្វើឱ្យចាន់ឡើងកំដៅមួយកំរិត
"ហឹក....សឺត...អា....ពូ..."បបូរមាត់ជាប់ចិត្តនឹងកញ្ចឹងក រាងតូចចង្កេះធ្វើចរនាយឺតៗសម្រុកលិចដល់គល់ ចាន់បែបនេះលើកដៃអោបខ្នងរាងក្រាស់ទាំងដៃមានឈាម ស៊ាវចាន់ចំហរខាំម្រាមដៃរាងក្រាស់ រាងតូចថ្វីដ្បិតតែឈឺពិតមែន
ក៏បន្តែអោបរាងក្រាស់កាន់តែណែនចំហរមាត់ញ៉ែកជើងឱ្យរាងក្រាស់ គេប៉ះរាងកាយយើងហើយស្អែកគិតថ្លៃរំលោភ
"ជុប.....អឹ្ហស....ឯងឈ្មោះអី"ស្រូបក្លិនកញ្ចឹងករាងតូចបន្តិចនឹងងើបខ្លួនមកសួរចាន់
"ស៊ាវ....ស៊ាវចាន់...ចាន់...ពូ"និយាយមិនចង់រួចព្រោះតែអន្លាក់ទៅវិញទៅមក
"ពិបាកស្តាប់"
"ហា៎....ផាច់"
"វៃយើងហ្ហេស.....គ្រឹប"
"អា....ពូឈឺ ហឹុក ហឹុក ពូធ្វើបាបក្មេង"ថ្ពាល់រលោងត្រូវរាងក្រាស់ខាំស្រែកចាច
បន្តាប់ពីធ្វើអស់ជាច្រើនម៉ោងរាងក្រាស់ចុះមកសម្អាតខ្លួនដោយទុកចាន់ចោលឡើងគេងលើសាឡុងដោយឡែកព្រោះកម្រាលប្រលាក់គេមិនចង់គេងក្បែរចាន់
-ព្រឹកឡើង
"ម៉ោងធ្វើការហើយ គិតតែពីដេក"ឈរជ្រាត់ចង្កេះនៅចិត្តគ្រែសម្លឹងមើលមកចាន់ដែរគេងគ្រោបភួយចិត្តឈឹង
"ស៊ាវចាន់ ឆាប់ក្រោកឡើង"
" ស៊ាវចាន់...ឯងយ៉ាងមិចហើយ...ស៊ាវចាន់លឺយើងហៅដែរទេ....ក្តៅខ្លួនណាស់"បើកភួយចេញចំហាយក្តៅប៉ះដៃរបស់រាងក្រាស់ទើបរាងក្រាស់ស្ទាបខ្លួនចាន់
មានឈាមកក់ជាប់ដៃមុខស្លេកស្លាំងមិនដឹងថាសន្លប់តាំងពីស្មើណា
"ស៊ាវចាន់...."ស្រែកសម្លត់
"ពូ...."បើកភ្នែកងាក់មុខមកមើលរាងក្រាស់ ហៅរាងក្រាស់ស្តាប់មិនចង់លឺ
"ក្មេងល្ងើ.....អឹប"លើកបីចាន់ឡើងរត់ចុះមកខាងក្រោមសម្តៅទៅរកឡាន កាយចាន់នេះតូចណាស់រាងក្រាស់បីរកកន្លែងធ្ងន់មិនឃើញទេ
នៅក្នុងឡាន
"យើងដេញឯងច្រើនដងហើយ ឯងនេះវាក្បាលរឹកណាស់"អោបជាប់ទ្រូងស្តីបន្ទោសបណ្តើរ គេដេញច្រើនដងហើយតែចាន់កាន់តែដេញចាន់កាន់តែចូលមកចិត្តដោយខ្លួនឯង
"ចៅហ្វាយដល់ពេទ្យហើយ"
គ្រាន់តែដល់មន្ទីរពេទ្យរាងក្រាស់ចុះបីចាន់ចូលតែម្តង
គ្រប់គ្នាគ្រាន់តែឃើញអវិជ្ជមានរូបវ៉ាងអុីបូម្នាក់នេះម្នាក់ៗមើលមកគ្រប់គ្នា កម្រជួបវ៉ាងអុីបូខ្លាំងណាស់ល្បីលឺតែគេនិយាយតៗគ្នាតែមិនដែរបានជួបផ្ទាល់ រត់បីមនុស្សនៅក្នុងដៃកាន់តែមានការសន្ទនាគ្នាពីអ្នកបានឃើញ
ព្រទ្យនាំគ្នាមកទទួលចាន់ដាក់លើរទេះរុញទៅបាត់ដោយឡែករាងក្រាស់ធ្វើធម្មតាមិនទៅតាមពេទ្យឡើយ
"ទៅគ្រប់ហ៊ុន"
"ចុះអ្នកប្រុសចាន់"
"ជាកូនបំណុល ចង់ឱ្យយើងថ្នាក់ថ្នមដូចកូនហ្ហេស"បែមកសម្លឹងកូនចៅបន្តិចក៏ដើរចេញយ៉ាងមានអំណាចអ្នកបានឃើញនាំគ្នាព្រឺសម្បុរ អាយុច្រើនប៉ុន្តែសង្ហារកម្លោះៗ19 20 សុំចាញ់
រាងតូចសន្លប់បាត់ស្មារតីព្រោះទ្រាំនឹងជាតិថ្នាំមិនបានយូរដៃលាងរបួសរាងកាយមិនទាន់បានសម្អាតត្រូវទុកសិនព្រោះមិនទាន់ហ៊ានប៉ះពាល់
ចាន់មិនសូវជាធ្ងន់ធ្ងរប៉ុន្មានទេ ទើបបញ្ចូនមកបន្ទប់ធម្មតា
បានមួយសន្ទុះចាន់ដឹងខ្លួន
"នៅម្នាក់ឯង ពូចិត្តដាច់ណាស់ អួយ"ភ្ញាក់ឡើងងាក់មើលជុំវិញខ្លួនបន្តែគ្មានអ្នកណាសូម្បីម្នាក់ទើបសម្រេចចិត្តចុះពីលើគ្រែដោះសារ៉ូមចេញ
"ខាងក្រៅមានសួនផ្កា "
"នាយ ធ្វើអីនឹង"គ្រូពេទ្យកម្លោះសង្ហារម្នាក់បើកទ្វារចូលមកឃើញចាន់ឈរនៅមាត់បង្អួចមានដោះសារ៉ូមទៀត
"ខ្ញុំឃើញ ផ្កានៅខាងក្រោមស្អាតណាស់ ខ្ញុំគិតថាចង់ចុះទៅមើលវាឱ្យបានចិត្ត"
"ហៃយ៉ា ខ្លួនជាប្រុស បន្តែចូលចិត្តផ្កា"
"លោកកុំនិយាយអី ចិត្តមនុស្សមិនដូចគ្នាទេ"មនុស្សខ្លះមិនចូលចិត្តអ្នកខ្លះចូលចិត្តមនុស្សគ្រប់រូបសិទិ្ធតែមានចិត្តខុសៗពីគ្នា
"ខ្ញុំយល់ហើយ ដូច្នេះនាយចង់មើលវាមែនទេ"
"ហិុម...."
"ខ្ញុំជាអ្នកមើលថែនាយ នៅក្នុងបន្ទប់នេះ មកតាមខ្ញុំមក"
លោកគ្រូពេទ្យដុកទ័រអ័វយ៉ាងបានជូនចាន់ចុះមកសួនខាងក្រោយ
"លោកដុកទ័រ លោកមានឈ្មោះអ្វីខ្ញុំអាចស្គាល់លោកបានទេ"
"ពិតណាស់ ខ្ញុំអ័វយ៉ាង"លោកដុកទ័រអ័វយ៉ាងនាយបានឃើញចាន់ញញឹមលេងជាមួយផ្កាបែបនេះនាយក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសពីធម្មតា
"ខ្ញុំស៊ាវចាន់ ហិក លោកមើលចុះមេអំបៅទំលើខ្ញុំ ហិហិ"ដុកទ័រអ័វយ៉ាងទប់ស្នាមញញឹមមិនបានទើបញញឹមចេញមកដោយសារតែចាន់
"ជើងរបស់នាយ ប្រលាក់ធាតុម្យ៉ាង ខាងគ្រូពេទ្យមិនហ៊ានប៉ះពាល់នាយឡើយ ទៅសម្អាតខ្លួនទៅ ខ្ញុំបានយកថ្នាំមកហើយខ្ញុំទុកនៅលើតុយកទៅលាប់ទៅ"ថ្វីដ្បិតតែនាយមិនដឹងថាចាន់ប្រលាក់អ្វីតែតាមនាយសន្ទនាដឹងនោះគឺចាន់រួមភេទជាមួយអ្នកណាម្នាក់ នាយជាពេទ្យនាយមើលដឹងថាធាតុនោះជាអ្វី ចាន់បែបនេះក៏ខ្មាស់នឹងដុកទ័រយ៉ាងញញឹមមិនសម
"ខ្ញុំចង់មានពេលនៅម្នាក់ឯង"
"អរ បានតាមសប្បាយ"ដុកទ័រយ៉ាងបានដើរចេញទៅរាងតូចបែខ្លួនដាក់ខ្លួនអង្គុយចិត្តផ្កាហិតស្រូបក្លិន ដោយមិនដឹងថាមានមនុស្សមកឈរពីក្រោយ
"អាយ...ដង្កូវ ពូជួយផង...វឹប"ងើបឈរស្រែកបែខ្លួនឃើញរាងក្រាស់ទើបរត់ហក់់អោប ក ជើងទាំងពីគៀបចង្កេះអុីបូជាប់
អុីបូឯណេះ មិនបានអោបចាន់ឡើយមុខនៅតែមាំកាន់តែមាំពេលចាន់តោងគេជាប់
"ចុះពីខ្លួនយើងឱ្យឆាប់ ស៊ាវចាន់"
"អត់ទេ ដង្កូវ វានៅទីនោះ ហឹុក ហឹុក ភ្នែកវាធំៗណាស់ធំជាងខ្ញុំទៅទៀត"លើកដៃចង្អុលតែឆ្ងោកមុខនឹងកញ្ចឹងក អុីបូយំរហាម
"គ្មានដង្កូវទេ កុំមកចង់ប៉ះរាងកាយរបស់យើង ចុះចេញពីយើងទៅ"
"ហឹុក ហឹុក មិនចុះទេ វានៅទីនោះ"ងើបមុខចេញក៏មិនងើបចេញដែររាងក្រាស់កាន់តែក្តៅក្រហាយទើបលើកដៃអោបចាន់ដើរចេញពីសួនទៅ ចូលមកក្នុងមន្ទីរពេទ្យចាន់អោបគេដូចកូននឹងប៉ាចឹង
"លោកវ៉ាងមានកូនហ្ហេស/មិនដឹងទេ"គ្រប់គ្នានិយាយពីរាងក្រាស់ចាន់ស្តាប់លឺគ្រប់ពាក្យទើបងើបមុខសម្លឹងមើលមុខអ៊ីបូ
"ពូ គេគិតថាខ្ញុំកូនពូ"
"បិតមាត់ទៅ"មិនមែនស្តាប់មិនលឺ គ្រាន់តែខ្ចិលខ្វល់យកមកគិតនាំតែឈឺក្បាល បើអ្នកនៅក្នុងដៃវិញជើងមានលេងចេះដើរហើយសិទ្វីតែគេពរមកដល់ក្នុងបន្ទប់
"ជាថ្នាំស្អី"ក្រឡេកឃើញថ្នាំលើតុ
"ថ្នាំ លាប់កន្លែងរបស់ពូ"
"កន្លែងយើង កន្លែងស្អី លាប់ហើយមាឌវាកាន់តែធំហ្ហេស"
ចាន់បើកភ្នែកធំៗ ចង់យកប៉ុនណាទៀតប៉ុននឹងចាន់ឯណេះចិត្តដាច់ខ្យល់ស្លាប់ម្តងៗហើយចង់យកមាឌប៉ុណ្ណាទៀត
"ខ្ញុំទោះជារៀនមិនចប់ពិតមែនបន្តែខ្ញុំដឹង ខ្ញុំយល់ពីអត្ថន័យគ្រប់យ៉ាង "
"ហើយវាយ៉ាងមិច"
"ពូធ្វើឱ្យខ្ញុំមានរបួសត្រង់នឹង របស់ខ្ញុំគឺជារបស់ពូ"
រាងក្រាស់ងាក់មកសម្លក់ចាន់ថ្លែតែចាន់មិនបានមើលតបវិញឡើយទាញតែថ្នាំចូលបន្ទប់ទឹកបាត់
20នាទីចាន់ចេញមកវិញដោយពាក់កន្សែងត្រឹមចង្កេះខាងលើពាក់អាវកាន់ថ្នាំក្នុងដៃ
"ពូ ជួយចេញទៅក្រៅបានទេ"
"....ធ្វើអីធ្វើទៅយើងមិនរវល់ទេ"ដាក់ខ្លួនគេងលើសាឡុងធ្វើមិនដឹងចេញក៏មិនចេញ
"ទុកចិត្តបានហ្ហេស ពូចេញទៅ"បើនៅតែចឹងទៀតមិនបានលាប់ថ្នាំទេ រាងក្រាស់គេកម្រល្អជាមួយអ្នកណាណាស់ហើយក៏កុំគិតថាគេល្អជាមួយចាន់ មើលតែទឹកមុខរបស់គេទៅដឹងហើយថាគេបញ្ជាក់យ៉ាងណាថាគេធុញ
"ត្រឹមជាកូនបំណុលយើងទេ យើងនិយាយអីចេះស្តាប់ផង"
"មួយម៉ាត់ណាក៏កូនបំណុល ពូស្មានថាខ្ញុំចឹងបែបនឹង"ចាន់ហូរទឹកភ្នែកមកម្តងទៀតរាងក្រាស់សែនទ្រាំមិនបាននិយាយតិចតួចទឹកភ្នែកទឹកសំបោរនាយមិនចូលចិត្តទេ
"ខុសត្រង់ណា មិនសុខចិត្តសងយើងឱ្យគ្រប់ចំណួនមក "
ចាន់លេងមាត់ក្តាប់ដៃយ៉ាងណែន
"បើដឹងថាខ្លួនឯងគ្មានសមត្ថភាពកុំធ្វើខ្លួនឯងអស្ចារ្យខាំ្លងពេកអី "រាងក្រាស់ដើរចេញបន្តិចចាន់ក៏តបវិញដោយការខឹង
"ធ្វើល្អដើម្បីអី "
"អ្នកណាថាយើងល្អនោះ ជូនឯងមកពេទ្យប៉ុណ្ណឹងយើងធ្វើល្អចឹង យើងខ្លាចឯងងាប់មុនសងបំណុលយើងអស់ទៅវិញទេ"
ចង់រត់ក៏រត់មិនបានមិនមែនអ្នកយាមមិនមានកន្លែងរត់
មានបន្តែរត់មិនបានព្រោះយើងចំពាក់គេ
ផុតទៅមួយថ្ងៃដែរចាន់ចេញពីពេទ្យមិនបានព្រោះគ្មានលុយបង់ថ្លៃពេទ្យរាងក្រាស់ក៏មិនបានមកទៀតចាន់អង្គុយមុខស្ងួតពេញមួយយប់ហើយ
ក្រាក់
"សួស្តីស៊ាវចាន់"
"ដុកទ័រយ៉ាង"
"ស្និតស្នាលហើយ ចឹងខ្ញុំហៅថាចាន់ៗហើយ"ចាន់ញញឹមស្ងួតតប់ទៅអ័វយ៉ាង សម្តីអ័វយ៉ាងទន់ភ្លន់ល្អខ្លាំងណាស់មិនកំរុសកំរើយដូចពូម្នាក់នោះនិយាយមួយម៉ាត់ៗតបមួយរយម៉ាត់ពាក្យចេញមកសិទ្ធិតែចុកៗ
"ខ្ញុំចង់ចេញទៅក្រៅ"
"មិនទៅផ្ទះវិញទេមែនទេ តាមពិតទៅដឹងខ្លួនហើយក៏អាចទៅផ្ទះវិញធម្មតាបានតើ"របួសដៃតិចតួចផ្នែកខាងក្រោមបន្តិចវាជាកន្លែងហាមឃាត់ពេទ្យមិនប៉ះពាល់ទេរឿងនឹងខ្លួនយើងជាអ្នកចាប់ចែងខ្លួនឯង ដឹងខ្លួនហើយចង់ទៅផ្ទះវិញស្មើណាក៏បាន
"អត់មានលុយចេញទេ ទ្រាំគេងបែបនេះយូរទៀតបង់ក៏ច្រើនដែរ"ចាន់អោនមុខចុះរលីងរលោងតិចៗ ដៃក៏ឈឺយប់មិញចាន់ពិបាកតែម្នាក់ឯងយកទឹកញាំក៏ពិបាក ដៃម្ខាង ម្ខាងទៀតហើមធ្វើអីមិនបាន រុំជាប់
"ចង់ចេញដែរទេ "ដុកទ័រយ៉ាងញញឹម គេចូលចិត្តចាន់ត្រង់ស្នាមញញឹមបើគេញញឹមឱ្យបានច្រើនចាន់ប្រហែលជាញញឹមដូចគ្នាព្រោះចាន់ជាមនុស្សពូកែអៀន
តែដុកទ័រយ៉ាងមិនដឹងឡើយ ដឹងត្រឹមថាចាន់ញញឹមស្អាត
"ចង់ខាំ្លងណាស់"ចង់ខ្លាំងណាស់តាមពិតទៅមិនចង់ឡើយនៅក្នុងនេះជាស្រួលជាងទៅនៅកន្លែងមួយដែរវាគ្មានការថ្នាក់ថ្នម
"ចាំបន្តិច ប្រាកដជាចាន់បានចេញទៅដោយមិនគិតថ្លៃបង់ប្រាក់"
"រំខានលោកហើយ"ចាន់មិនដឹងឡើយថាដុកទ័រយ៉ាងជាអ្នកធានាខ្លួនចេញបង់ថ្លៃឱ្យនោះទេ បន្តែគ្រាន់តែដុកទ័រយ៉ាងបើកទ្វារក៏ជួបនឹងវ៉ាងអុីបូដែរឈរពីមុខទ្វារលូកខោប៉ាវយ៉ាងមានអំណាចសម្លឹងមុខដុកទ័រយ៉ាង
"លោកវ៉ាងរកអ្នកណា"អ្នកណាក៏ស្គាល់លោកវ៉ាងម្នាក់នេះដែរមានអំណាចខ្លាំងណាស់
"ខ្ញុំមកទទួលមនុស្សរបស់ខ្ញុំ"សំឡេងត្រជាក់ស្រេប
"បាទ....ដុកទ័រយ៉ាងងាក់មើលមុខចាន់បន្តិចក៏ចេញពីផ្លូវអុីបូ
"ពូ...."
"យើងមិនបានមក ដេកកំដរ ក៏រកប្រុសមកដេកជាមួយ"អារម្មណ៍មិនបានប្រច័ណ្ឌបន្តែគេមិនចូលចិត្តអោបសុីកណ្តាលគេ មនុស្សដែរគេស្រឡាញមានតែធាវីតែម្នាក់គត់ថ្វីដ្បិតតែនាងអាយុតិចជាងខ្លួនបន្តែនាងទេជាអ្នកមករកអុីបូមុន ហើយរាងក្រាស់ស្រឡាញ់នាងខាំ្លងណាស់ របស់ណាដែរជារបស់គេហើយ អ្នកណាក៏យកទៅមិនបាន
"ខ្ញុំដេកជាមួយអ្នកណា ពូក៏មិនបាច់មកឈឺឆ្អើរឿងខ្ញុំ"បើវាទៅជាចឹងហើយចាក់បណ្តោយតែម្តងទៅ
"មិនឱ្យតម្លៃខ្លួនឯង ហើយកុំមកនិយាយថាយើងមិនឱ្យតម្លៃលើឯង"សម្តីម៉ាត់ៗស្តាប់ហើយអួលដើមករ បើមិនឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងហើយគ្មានអ្នកណាមកឱ្យតម្លៃយើងឡើយត្រូវចាំ
"អ្នកមីងធាវីដឹង ពូប្រាកដជាសោកស្តាយ"
"អួយ....."
"អ្នកសោកស្តាយគឺជាឯង ចង់ស្គាល់រស់ជាតិទារុណកម្មដែរទេ សប្បាយណាស់"ច្របាច់ស្មារាងតូចទាំងញញឹមចុងមាត់ក្នុងចិត្តក្តៅងុំព្រោះតែចាន់ហៅឈ្មោះសង្សាររបស់គេ
"លេងទៅ ខ្ញុំឈឺ"
"បើយើងលឺឯងហៅឈ្មោះប្រពន្ធរបស់យើងម្តងទៀតឯងប្រាកដជាស្គាល់រស់ជាតិកម្មជាក់ជាមិនខានទេ"ប្រលេងចាន់ចេញនឹងដើរចេញទៅមុនបាត់ទៅចាន់ចង់គាំងបេះដូងម្តងៗឱ្យតែនៅជាមួយគេ
មកដល់ភូមិគ្រឹះចាន់មកបន្ទប់ខ្លួនឯងធម្មតាសូម្បីតែទៅងូចទឹកឱ្យរាងក្រាស់រាល់ដងក៏លេងហ៊ានជួបមុខរបស់គេ មុខរបស់គេថ្វីដ្បិតសង្ហារដាច់គេបន្តែទឹកមុខដូចបិសាច ឆ្លើយឆ្លងដូចនិយាយជាមួយមនុស្សទឹកកក់មួយម៉ាត់ៗកក់ចុក
"ផាំង"
"អាយ...."
"ការងារមិនគិតធ្វើសង្ងំតែក្នុងបន្ទប់ យើងយកឯងមកដេកសុីស្រួលមែនហាស់"គួសទ្វារមួយដៃចិត្តរលំទ្វារខឹងចិត្តខ្លាំងពេកទៅងូចទឹកឱ្យគេក៏មិនមកធ្វើការងារនៅខាងក្រោមក៏មិនខ្ចីចុះអុីបូគេទ្រាំមិនបានទេតែបែបៗនេះសងគេរួចទេ
"ពូ....ពូ ទៅចាំខ្ញុំមុនទៅ បន្តិចទៀតខ្ញុំចេញទៅហើយ"ស្តាប់តែសំឡេងក៏ដឹងដែរថាកំពុងតែយំ មិនដឹងថាសង្ងំយំយូស្មើណាហើយទេភ្នែកឡើងហើមអស់ទៅហើយ
ស្ងាត់បានបន្តិចចាន់បើកទ្វារចេញមក
នឹងដើរចូលបន្ទប់រាងក្រាស់
"ក្រាក
"ដោះកម្រាលទៅចោល"កម្រាលប្រលាក់អុីបូគេពិបាករកកន្លែងដេកគេមិនខ្ពើមទេបន្តែវាមានឈាមប្រលាក់ទៀតផងវាមានក្លិនឆ្អាប
"......"ខ្ចិលមាត់ដើរកាត់ធ្វើមិនដឹងពេលចឹងទៅរាងក្រាស់កាន់តែមិនស្រណុកក្នុងចិត្តនិយាយម្នាក់ឯងដូចមនុស្សឆ្គួតអ្នកណាមិនខឹង
យកកម្រាលទៅចោលហើយក៏ចូលមកវិញ
"ធ្វើអីនឹង"
"ធ្វើការ"ចូលមកចិត្តចាន់ម្តងមួយចំហ៊ានៗ
"ធ្វើការអីទៅ ឆាប់និយាយទៅ"
"យប់មិចធ្វើម៉េច គឺធ្វើចឹង"ចាន់ឈប់ឈរថយក្រោយឈប់មួយកន្លែងរាងក្រាស់ឈប់ដូចគ្នាបន្តែរាងក្រាស់នឹងចាន់ឈរចិត្តគ្នា
"ចាំយប់មិនបានទេឬ ខ្ញុំមិនសូវស្រួលខ្លួនទេ"
"ល្អ យើងត្រឡប់មកពីធ្វើការវិញ ឯងត្រូវរៀបចំខ្លួនទទួលយើង
អ៊ុប...."ចាប់ចំការគើមចាន់នឹងហារមាត់បន្តិចដើម្បីថើបបបូរ
មាត់ចាន់ខាំបន្តិចនឹងដើរចេញទៅ យប់មិចធ្វើបែបមិចគឺធ្វើបែបនឹងតើចាន់នៅមិនយល់ពីគេនិយាយទេឬគេកំពុងនិយាយថាចាន់ធ្វើអីជាមួយដុកទ័រអ័វយ៉ាងបែបមិចគឺបម្រើគេបែបនឹង
