My Student/Minsung✓

11 -Bana bir daha öyle hitap etme

Merhabalar Yúanyaku!,

Dediğimi o kadar hızlı yaptınız ki, sizi yicem! Hadi bakim buna da aynı performansı bekliyorum!

İyi okumalar<333
~~~~~~~

Minho hyung yanıma gelip beni omuzlarımdan tutup sallamıştı.

"NASIL BUNU YAPACAK KADAR ÇILDIRMIŞ OLABİLİRSİN?! BİR BEBEĞİ ÖLDÜRÜP, BİR DAHA BABA OLMAMAYI İSTEYECEK KADAR MI CANİLEŞTİN?! BANA BİLE SORMADIN BUNU! O KADAR MI ÖNEMSİZİM GÖZÜNDE?! Söyle bana Jisung! Çocuğumuzu aldırırkem bana söylemeyeceğin kadar mı önemsizim?!"

Korkuyla titrerken hıçkırarak ağlıyordum. Ama annesinin bana söyledikleri...

"Beyefendi! Kendinize hakim olun! Küçük bayım hamile!"

"Jisung, lütfen söyle bana. Ben baba olmayı hak etmiyor muyum?"

"H-h-hyung... Annen... A-annen bana ç-çocuklardan nefret e-ettiğini ve bu y-yüzden e-eski sevgililerini t-terk ettiğini söyledi..."

"SİKEYİM BÖYLE İŞİ! Onlar benim evlenmemek için bulduğum bahanelerdi! Beni çok sıkıştırdıkları için de ayrı eve çıkmıştım! Eğer bu doğru olsaydı diyelim, neden bana söyleme ihtiyacı duymadın Jisung!?"

Beni tutmayı bıraktığı gibi ayaklarımı kendime çekip hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

Nefes alamamaya başladımda başımı bacaklarım arasından çekmiş ve nefes almaya çalışmıştım.

"N-n-nef- n-ne-"

Ellerimi boğazıma getirip nefes almaya çalışırken Minho hyung ve doktorlar etrafıma toplanmıştı.

"J-jisung?! Jisung! Jisung sakin ol! Sakin ol yoksa nefes alamayacaksın!"

Minho hyung aniden ağzımı kapattığında sonunda burnumdan nefes almıştım. Rahatça nefes almaya başladığımda Minho hyung elini çekmişti.

"Lütfen dışarı çıkın doktorlar, sevgilim ile özel olarak konuşacağım"

Ben kimseye bakmayıp ağlamaya devam ederken saçımın okşanması ile başımı kaldırıp Minho hyunga bakmıştım. Bana sıkıca sarılınca bende sarılmıştım.

Beni kucağına alıp ziyaretçi koltuğuna oturduğunda bir kaç dakika ağlamıştık.

"Bağırdığım için çok özür dilerim bebeğim. Seni binada bulamayınca o kadar korktum ki... Neyse ki hemşire Giselle haber verdi... Ya çok geç kalsaydım? Bak Jisung, artık bebeğimizden haberim var. Eğer istemiyorsan aldır, ama lütfen baba olma hakkını tamamen yitirme..."

"B-bilmiyorum hyung... Sen işinden olacaksın, benim okuldaki itibarım yerle bir olacak..."

"Yeter ki sen mutlu ol güzelim, ben yarın istifa ederim. Liseyi de açıktan okuyup bitirirsin. Üniversiteyi de istersen okursun istersen okumazsın. Okumak istersen de bebeğimizle ben ilgilenirim. Sen yeter ki mutlu ol"

"Hyung... Seni seviyorum..."

"Ben de seni seviyorum güzel bebeğim"

Minho hyung dudağıma minik bir öpücük kondurduğunda onu ilk defa ağlarken gördüğümü fark etmiştim.

"Haydi ağlama artık, bebeğimizin sağlığı nasılmış öğrenelim"

"Öğrenelim..."

-

"Oh, hem bebek, hemde baba adayı olarak çok küçüksünüz. Bebek gayet sağlıklı. Endişe gerektiren bir durum yok, fakat çok erken değil mi bebek için? Daha okuyor olmalısınız"