STRAY KİDS ~ İMKANSIZIN SAHİBİ

BÖLÜM 34

EUN'DAN

Sabah uyandığımda Lee Know hala uyuyordu.

Ben ne ara yatmıştım?

Pencereye baktığımda yağmur yağıyordu.

Sel olacak gibiydi.

Kapıya doğru gittiğimde kapının kilitli olduğunu hatırladım.

Yatağa oturdum.

Acaba onu uyandırmalı mıydım?

Boşver dedim kendi kendime, kendisi uyanır zaten.

Telefonumu çıkarıp gruba baktım.

Ses seda yoktu.

Acaba kimse uyanmamış mıydı?

Gruba yazmaya başladım.

Siz:
–Günaydın

*Hyunjin yazıyor...

*Jeongin yazıyor...

*Changbin yazıyor...

*Cha yazıyor...

*Bangchan yazıyor...

*Seungmin yazıyor...

*Jisung yazıyor...

*Felix yazıyor...

Demek ki herkes uyanıkmış.

Hyunjin:
–Sabahtandır seni ve Lee Know Hyung'u bekliyoruz

Jeongin:
–Ne yapıyorsunuz siz?

Changbin:
–Açlıktan geberdim

Cha:
–Eun hadi sizi bekliyoruz

Bangchan:
–Siz gelmeden kahvaltıya başlamayalım dedik demez olsaydık

Seungmin:
–Günaydın

Jisung:
–Hadi gelin ya

Felix:
–Çabuk biraz daha beklersem gebereceğim

Siz:
–Sakin olun, ayrıca Lee Know uyanmadı daha

Changbin:
–Biz bu gidişle öleceğiz

Jisung:
–Uyandır onu, hadi gelin

Siz:
–Tamam

Telefonu kapatıp ayağa kalktım.

Tam Lee Know'u uyandıracaktım ki kendisi kalktı.

Ben:
–Günaydın

Lee Know:
–Günaydın

Ben:
–Herkes bizi kahvaltıya bekliyor

Lee Know:
–Tamam

Lee Know kapıya doğru ilerleyip açmaya çalıştı.

Ben:
–Sen kilitledin ya kapıyı

Lee Know:
–Unutmuşum, anahtarı versene

Sehpayı işaret etti.

Anahtar oradaydı.

Ben nasıl göremedim onu?

Anahtarı alıp Lee Know'a uzattım.

Kapıyı açtı.

Beraber odadan çıktık.

Merdivenlerden aşağı indiğimizde herkes kahvaltı masasında bizi bekliyordu.

Hyunjin:
–Sonunda ya

Ben:
–Günaydın

Changbin:
–Günaydın, günaydın hadi yemeğe başlayalım

Oturup yemek yemeğe başladık.

Sabah sabah canım çok sıkılıyordu.

Üç gündür yağmur yağıyordu.

Dışarı bile çıkamıyorduk.

Çok sıkıcıydı.

Jisung:
–Ee...Dün gece ne yaptınız?

Ben ve Lee Know:
–Yattık

Aynı anda söylemiştik ama üyeler uyku manasında anlamamıştı bunu.

Tabi öyle dersek yanlış anlarlar.

Felix aniden öksürmeye başladı.

Hyunjin elleri ile ağzını kapatmış bize bakıyordu.

Jeongin:
–Ahhh, bunu duymamalıydım

Ben:
–Uyuduk manasında yani hemen yanlış anlıyorsunuz

Felix'in sırtına vuran Jisung:
–Siz öyle söyleyince...Neyse bir konu yok mu?

Hyunjin:
–Ayy, kurduğum grup Nobel ödülünü hakediyor

Lee Know:
–Abartma Hyunjin, zaten yanyanayız bence gruba bile gerek yoktu

Hyunjin:
–Yoo...Bazen herkes odasına çekildiği zaman konuşabiliyoruz ya da yalnız kaldığınızda, bir yere gittiğimizde...Yani kısacası bu gruba çoktan ihtiyacımız vardı

Lee Know:
–Tamam

Hyunjin:
–Ayyy, size de iyilik yaramıyor yani

Jisung:
–Çok sıkıcı, yapılabilecek bir şeyler olmalı

Bangchan:
–Kahvaltıdan sonra konuşuruz

Jisung:
–Tamam

Herkes sustu.

Sofradan sonra neler yapabileceğimizi düşünmeye başladım.