One Day Soon

Labing-apat

Jako

Happiness is not determined by what's happening around you, but rather, what's happening inside you.

"WELL, somebody's sneaking so late." nagtataka akong napatingin kay Dean. Nakaupo siya ng prente sa couch napansin ko rin ang wala ng lamang baso sa tapat niya at isang nangalahating bote ng whiskey sa tabi niyo. "Sorry, walang kainuman sa bahay eh." walang emosyon nitong pahayag.

Napilitan akong i-entertain siya. For what is worth, he is still my cousin. He is still a family. Iyon ang di kayang burahin ng katotohanan. He was once the perfect buddy to me, pero nag laho ang lahat ng iyon ng mag simulang tumibok pareho ang mga puso namin sa iisang babae.

"I know you're not here for a social visit, Dean. What's the deal?" diretso kong tanong sa kanya. Habang nakatayo pa rin sa tapat niya. Alam kong hindi namin kayang itago ang pagkamuhi sa isa't-isa. Matagal na panahon din kaming hindi nagkita pero babalik at babalik pa rin pala kami sa dati naming pinag awayan noon.

"I came to see my back-stabbing, lying son of a bitch of a cousin." maanghang niyang sabi. Tumaas ang gilid ng labi ko ng makita kung gaano katalim ang tingin niya ngayon sa akin. "You told me she's off limits. Tang ina mo, wala kang isang salita." pagkasabi niyang iyon sa akin nag salin pa siya ng alak sa baso niya.

"Tama na. Lasing ka na, Dean. Go home," utos ko sa kanya saka ko inagaw ang inumin na gusto na yata niyang laklakin lahat.

"Shut up, Kristofer," he said without glancing his way to me. Nakatingin lang ako kay Dean. The hatred in his eyes wasn't something I'd ever imagined seeing directed my way. Nakukunsensiya ako kung bakit siya ganito. At alam kong mas titindi pa ang galit niya sa akin kapag nalaman niyang ako ang mahal ni Sam. Halos makita ko ang mahigpit na pag ngangalit ng panga niya.

"Is she with you?"

"Yes," walang gatol kong sagot. I know I am an asshole. But the earlier he knew that me and Sam were together mas mabuti. Ayokong pahirapan si Sam sa away naming mag pinsan. "Sinagot na niya ako."

Nakita ko ang paninigas ng likod ni Dean sa sinabi ko. Agad siyang tumayo at dinamba ako. God, I didn't want to hit him. I just wanted Sam. My sweet, Sam.

"Fuck you, Kristofer! Just fuck you! How could you do this? You're like a brother me!" hiyaw na sumbat niya sa akin. Parang mga patalin na tumutusok ang mga mata niya sa sobrang galit sa akin.

Kailanman hindi ko pag sisisihang ipinag laban ko ang nararamdaman ko kay Sam kahit alam kong ang kapalit ay ang relasyon naman namin ni Dean.

"Sinabi mo sa akin noon, na hindi tayo tutulad sa kanila! We will never fight like this! Pero ipinilit mo ang gusto mo kahit alam mo kung gaano ko rin siya kamahal! Gago ka!" bulyaw niya sa akin. Nanatili lang akong sinasalo lahat ng paratang niya sa akin. Nakita ko ang pag hangos nila dad at mommy pati na rin si Kai ng marinig siguro ang pag wawala ni Dean.

"I did try, Travis. I did try forgetting her! Even if it pains me like hell! Living all alone!" napalunok ako ng matindi habang nag babalik sa isip ko ang malulungkot na araw ng buhay ko. Na wala ako sa tabi ng pamilya ko. Na mag isa akong kumakain, natutulog at nagkikipag laban sa kalungkutan. "Seven years, Travis. For fucking seven years hindi man lang siya naalis ni kahit isang minuto sa puso't isipan ko. Natatakot ako! Natatakot ako kung ano ang magiging kahihinatnan ng mga naging desisyon ko noon ng hindi man lang niya alam ang tunay na dahilan ng pag alis ko."