The Library || Ryeji

10

Büyükannemle yaklaşık yarım saat yemek yedikten sonra arabasıyla beni yurda bırakmıştı. Yurttaki herkes yemekhanede akşam yemeği yiyordu, fakat ben tok olduğum için odama gitmiş, üstümü çıkarmıştım ve şu an sıcacık suda duş alıyordum. Kafamdan yüzüme, oradan da tüm vücuduma akıyordu. Sıcak suda duş aldığımda ısınmam, o ısınmanın verdiği huzur, güven, mayışma ve rahatlama duygusu her şeye değerdi. Yüzüme gelen su sanki bir ferahlık veriyordu. Bu hissiyatı çok seviyordum. Beni gerçekten harika hissettiriyordu. Vaktim olsa en az haftada bir kere yapardım.

Banyodaki işimi hallettikten sonra uzun, lila renkli bornozumu ve terliklerimi giyip banyodan çıktım. Üstümü giydim,saçımı kuruttum ve yatağa uzandım. Telefonumu elime aldım ve ne var ne yok diye bir baktım. Mesajlardan birkaç bildirim vardı. Tıkladığımda Lia'nın yazdığını gördüm. Her ne kadar şu an yorgun olsam da, çoktan mesajı görmüştüm. Görüldü atmak istemiyordum.

Lia
Naber?

En son gördüğümde halsizdin, daha iyi misin?

Yeji
Sorduğun için teşekkür ederim daha iyiyim 💗

Lia
İyi iyi. Nasılsın bari?

Yeji
Hiiiç, öyle takılıyorum. Sen?

Lia
Benim de aynı. Yurtta neler oldu? Birileri yurda birinin girdiğini söylüyor.

Gerçekten o kadar ses çıkmış mıydı? Lia bizim üst katımızdaydı. Oraya kadar duyulmuş muydu?

Lia ile mesajlaşırken üstten gelen bildirimi gördükten sonra tüylerim diken diken oldu.

Ryujin
O kızla yazışma.

Pekala;bu bardağı taşıran son damlaydı. Artık korkmaya başlıyordum.

Telefonu sertçe komodine koydum ve yorganı kafama kadar çektim. Neler oluyordu? Ryujin'in süper güçleri falan mı vardı? Lia ile yazıştığımı nereden fark etmişti? Bu ikisinin arasında bir şey mi vardı?

Kafamda tekrardan olumsuz düşünceler yer etmeye başlamıştı. Tekrar eski halime dönüyordum. Hayır,bunun olmasını istemiyordum. Korkularımın beni esir almasına izin vermeyecektim.
Normalde olsa asla yapamayacağım bir şeye karar vermiştim.

Nedenini sorgulayacaktım.

Kendimi artık gerçekliğe atmam gerekiyordu. Kendimi alıştırmam,tecrübe edinmem gerekiyordu. Normalde çoğunlukla mantıkla hareket eden bir insandım. Ama artık tamamen öyle yapacaktım. Bana göre duygularla hareket etmek, anlık hislerle karar vermek sonrasında pişmanlık getirirdi. Ama mantık uzun ömürlüydü. Aldığın karar ilk başta seni zorlayabilecek bir karar bile olsa, daha sonradan "iyi ki böyle yapmışım" dedirtecek bir seçimdi. Artık bir şeyleri ertelemeyecektim. Hemen beni nefessiz bırakan yorganı üstümden attım ve komodine uzanıp telefonumu aldım. Mesajlara girdim, Ryujin'e tıkladım. Mesajı gördüğümde tekrar tüylerim diken diken olmuştu.

O kızla yazışma...

Kendimi toparlamak için gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Daha sonra tekrar aldım. Ve tekrar... Ve tekrar...

Yaparsın sen kızım! Hadi göreyim seni!

Hemen Ryujin'e yazmaya başladım.