My Professor, Is My Husband

#MPIMH 20

“Watch me while i'm giving a hand of this thing” He whispered that make my heart beats faster than usual. I saw in my peripheral vision that he smirk.

Pinapanood ko siya habang hinihimas himas ang kaniyang alagang nasa loob pa lang ng kaniyang short. Napaiwas ako ng tingin ng magtama ang aming mga mata. Nakita ko pa ang mga mata niyang nangaakit bago ako maka-iwas.

Ipinikit ko ng husto ang aking mga mata. Paano ba kasi kami humantong sa ganitong sitwasyon, lord? Sa dinarami raming sitwasyon sa ganitong sitwasyon pa? Unfair ahh, nakakatampo ka lord!

“Kidding, Wife, hindi ko magagawang gumawa ng mahahalay sa harapan mo ng wala ang permiso mo” he whispered again.

Nainis ako sa sinabi niya. Walanghiya!!

Tinitigan ko siya sa mga mata niya. Sa pagtitig ko pa lang ay kita ko kung paano niya ako inaakit. Kung paano ang mga mata niya ay nakakaakit. Wala yatang tao sa mundong ito ang hindi maaakit sa mga titig niya, mapa-lalaki o babae.

He bite his lower lip that make me swallow my own saliva while making an seductive eye contact. I saw how he smirked when he saw me swallow my own saliva which made me blush.

“Wife, you're drooling” He giggled. Napatakip ako ng mukha gamit ang aking mga palad para itago ang hiya at pamumula ng mukha.

Ilang segundo ang nakalipas ay tinanggal ko ang mga palad ko sa mukha ko at unti-unting tumingin sa kaniya. Bumilis ang tibok ng puso ko ng magtagpong muli ang aming mga mata.

Iniiwas ko na naman ang aking mga mata at napayuko. Napatingin ako sa pang ibaba niya.

Nagulat ako ng dahan dahan niyang ibinababa ang kaniyang shorts. Namula ako ng husto at ang puso ko ay hindi matigil sa mabilis na pagtibok nito.

Lord, hindi pa ako handa... Mas mabuti nang sunduin niyo na lang ako kesa si Nicholas pa ang maghatid sa akin dyan.

*Criinnggg.... Criinnggg.... Criinnggg.......*

Napatalon ako sa gulat ng tumunog ang telepono ni Nicholas. Hindi cellphone kundi telepono na ginagamit lamang ni Nicholas tuwing may emergency or importanteng sasabihin. Nakalagay iyon sa lamesa na inuupuan ni Nicholas.

Naudlot ang ginagawa ni Nicholas at kinuha ang telepono tsaka iyon sinagot.

“Who's this?” tanong niya. Rinig ko sa boses niya ang pagtitimpi. Sino ba naman kasing hindi maiinis kung may Mang iistorbo sayo habang may ginagawa ka. Aminin ko na naiinis rin ako sa tuwing naiistorbo.

“Mom, you should message me. I'm busy right now” Sagot niya sa kabilang linya. Si mommy pala ang tumawag. Ano naman kayang sasabihin ni mommy kung bakit siya tumawag?

“Yes mom, you're always welcome here... Next time, don't ask permission from me, my wife, or nanay risa, kahit anong oras o kelan niyo gusto pwedeng pwede kayong pumunta” Paliwanag niya. Wait, ibig sabihin bibisita rito sila mommy?

“Ibaba ko na po ang tawag” Paalam niya sa kabilang linya. Nakatingin lang ako sa kaniya at Hindi umiimik. Pinatay na niya ang tawag at nilingon ako.

“Ahhm,.... K-kakain na raw sabi ni nanay” nauutal kong Aya sa kaniya habang nanginginig ang kamay na tinuturo ang pintuan. Pabaling baling ako ng tingin, hindi ko alam kung saan ako tingin.

“Yeah, Mauna ka na... By the way, bibisita sila Mom dito” he said. “Ayusin ko lang ito at bababa rin ako” he continue while he's looking at a door behind me.

“S-sige...” tanging sagot ko na lang. Hinayaan kong tangayin ako ng sariling katawan palabas ng kwarto. Hindi rin nagsi-sink in ang mga pangyayari kanina. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng pag iinit sa katawan ko kanina at para akong naiihi na ewan.