Suçsuz Suçlular 1

15.BÖLÜM. Yalnız Değilim.

Aradan 1 saat geçti . Artık evdeydim . Ama tek bir farkla yalnız değildim Amir kurtulmuştu . Salonda koltukta oturuyordu . Bir bardak su alıp Amirin yanına geçtim . Koltuğa oturdum ve onu izlemeye başladım . Olaylar onu çok yormuş olmalıki uyuya kalmıştı . Elimi saçlarının arasında gezdirmeye başladım .

"Keşke zamanı geriye alsamda bunları yaşamamış olsan . Benim yüzümden çok yoruldun . Özür dilerim . " dedim yanağımdan yaşlar akmaya başlarken .

"Dileme . Senin suçun yok ."dedi Amir ve akan bir damla göz yaşımı sildi .

"S-sen uyumuyormuydun . " dedim şaşkınlıkla .

"Hayır ."derken gözlerini açtı ve yüzüme baktı .

"Ağlama ."dedi ve sonra devam etti "Işık şu şarkı vardıya ...."dedi ve soluklandı .

"Her gece dualarım
Bitmedi rüyalarım
Mutlu sonla "dedi . Sesi adeta beni mest ediyordu . Sanki sesiyle sarhoş oluyordum .

"Ağlama ben ağlarım
Can bulurmu toprağım gözyaşında . " diye devam etti .

"Seni çok özledim ."dedim göz yaşlarımı silerken ve ona sarıldım . Sandal ağacı kokusu burnuma dolarken ruhumun dinlendiğini hiss ettim .

"Bende Işık . Bende ."dedi . Çocukken bir şey olunca , üzülünce , korkunca kafamı hep Amirin dizine koyardım .
Oda saçlarımı okşardı . Yine kafımı dizine koydum ve oda yine saçlarımı okşamaya başladı .

Gözlerimi açtım hava karalmıştı . Uyuya kalmış olmalıydık . Saate bakmak için telefonumu aldım ama açılmadı . Şarjı bitmiş olmalı .

"2:25"dedi Amir . Uyumuyormuydu ?

"Ne ? " dedim .

"Saat 2:25 . Saate bakmıyacakmıydın ?"

"Evet , saate bakıcaktım . Bide özür dilerim . Seni uyandırdım ."

"Dileme . Beni sen uyandırmadın . Ben hiç uyumadım . " dedi . Nasıl aradan o kadar saat geçti ve hiç uyumadımı .

"Hiçmi ? " dedim .

"Hiç ."dedi .

"Neden uyumadın ? Çok yorgundun ? " dedim . İlgi dolu sesim hoşuna gidiyordu .

"Seni izlemekden uyuyamadım . Ben çok dinlendim seni izlerken . " dedi . Utanıp başımı aşağı saldım ve yeniden konuşmaya başladım .

"Özür dilerim . Seni uyutmadığım için ."

"Dileme . Çünki güzel olmak suç diğil . Suç olsa ilk sen tutuklanırsın . " dedi . Daha çok utandım . En iyisi konuşmamaktı . Sustu , sustum . Aramızda oluşan sessizliği Amir bozdu .

"Işık uyu sabah bolca konuşuruz ."dedi Amir şegkat dolu sesle .

"Tamam ."dedim ve uyumaya geri döndüm . Amirin dizinde uyumayı özlemiştim . Burası benim güvenli bölgemdi ve artık güvendeydim .

Aradan saatler geçti . Uyandığımda artık hava aydınlanmıştı . Ama Amir yanımda yok . Hızlıca ayağa kalktım ve mutfağa doğru koştum .

"Çokmu acıktın ? " dedi mutfak tezgahındakı Amir dudağının kıvrıldığını göre biliyordum .

"Hayır . Korktum ."dedi öfkeyle .

"Neden ?"dedi şaşkın gözlerle bana bakarken ilk başta anlamadı . Sonraysa dudağı kırılınca sırıtmaya başladı .

"Sen yoktun ."dedim öfkeyle .

"Yemek hazırlıyorum . Seni bırakmadım . Geç masaya geliyorum ." dedi Amir . Masaya geçip oturdum .Amirde gelip karşıma oturdu .

"Amir bu masa çok güzel ."dedim .

"Senden güzel değil "dedi ve göz kırptı . Yemeklerimizi yedik ve tabakları mutfağa taşımaya başladık .

"Işık ?!"dedi Amir tedirgin ses tonuyla .

"Efendim ."

"Ateş ve kızlar nerde ? "

"Amir şey ......."

"Ne ? Işık ne ? " dedi yüzüne üzgün bir şekilde baktım .

"Önemli şeyler oldu ve bana anlatmadın dimi ? "

"Anlatacaktım . Ama vakit ..."derken sözümü kesti .

"Anlat . Ama hiç bir şeyi atlama . "

"Tamam."dedim . Baştan sona ne olduysa hepepsini anlattım . Artık yalnız diğilim . Artık bu işi çözmeye bana yardımcı olucak biri var . Arkadaşlarımız kurtulacak . Onları biz kurtarıcaz . Amir ve ben . Onunlayken zaman nasıl geçti , ne oldu hiç bir şey anlamadım . Diyer konuyu tamamen unutmuştum . Ama en azından artık yalnız olmuyacam bu savaş alanında . Sırtımı yaslayacağım bir arkadaşım vardı .

Bu bölüm olan şarkı :
~Canozan-Ağlama ben ağlarım .~