Suçsuz Suçlular 1

28.BÖLÜM. Merhem .

Amirin Bakışıyla :

Artık Ateş uyanmış . Durumu daha iyiydi . Enes ve Yelizde onun çıkışı için hastaneye gelmişti . Hepimiz Enesin alındığı odada toplanmıştık . Yalnız Işık yoktu . Oda Bartunun yanındaydı .

"Bu kadar çabuk çıkamazsın hastaneden . Yaran daha iyleşmedi bile . Ateş beni neden dinlemiyorsun ? Ya sizde bir şey desenize . " dedi Masal . Hepimizi tek tek gözden geçirdi ve bizden bir şey çıkmayacağını gördüğünde ellerini göğsünde birleşdirdi . Gidip kapıya yaslandı . Ateşin gözleri Masalın üzerinde durduğunda oturduğu yerde gömleğini düzeltirken " bana tirip atma " dedi . Masal çıldırmış gözlerle Ateşe baktığında herkes kıkırdıyordu .

"Trip ha . Trip . " dedi ve cebindeki telefonu çıkarıp kafasına attı . Ateş son anda telefondan kaçmayı başardı . Masalsa konuşmaya devam etti .

"Trip atmam Ateş bey . Daha çok telefon , saksı ve ya başka şeyler atarım artık kafana pislik . " diye bağırdı ve dışarı çıkıp kapıyı hızlıca çarptı . Ateş gülmeye başlarken Yeliz Masalın arkasından hemen çıktı .

"Bunlar Işıkla çok fazla vakit geçiriyorlardı dimi ? " diye sordu . Evet anlamında kafamı salladım . Belki Işık çok iyi biri gibi gözüke bilir . Ama damarına basarsan arkana bakmadan kaçman gerekir . Ateşe Bartu olayını anlattığımda sadece 'bu manyak kızı iyiki dinlemişsin ' dedi . Evet orada fazla umursamaz gözükmüş ola bilirim . Ama içten o çocuk için fazla endişelenmiştim . Onlar dışarı çıkarken bense acilin yolunu aldım . Acilden içeri girdiğimde Bartu uyuyordu . Onun yanında yerde oturan Işığında uyumuş olması beni güldürdü . Yanlarına yaklaştığımda Bartunun acı içinde uyandığını gördüm . Adımlarımı hızlandırarak yanlarına vardım .

"İyimisin ? " diye sordum . Evet anlamında başını salladığında "Sadece kolum zorluyor . " dediğimde alçılı koluna baktım .

"Bu arada ben ne zaman çıka bilirim ? Daha para bulmam lazım . Akşama kadar tamamlamam gereken para olduğunu sanırsam anlattım dimi ? " dediğimde evet anlamında başımı salladığımda "Ama buna gerek yok . " dedim . Söylediklerim sonucunda şaşkınlıkla bana bakıyordu ve ona kendimi açıklamak zorunda olduğumu anladım .

"Bartu Korkmaz , Vedat Korkmaz senin baban değil . Yani artık yaptıkları seni ilgilendirmez . " dedim . Şaşkınlığı daha daha artarken " Nasıl yani babam değil ? " diye sordu .

"Yani unut onu Bartu . Vedatı unut ve yeni bir sayfa aç . Bak bize . Biz hepimiz yeni bir sayfa açtık. Biz hayatımızın resmini o yeni sayfaya çizdik . Eski sayfa olmadığında üzürinde yazılanların bir önemi yok . Yani sadece sayfayı çevir . " dedim . Bana hüzünle bakarken soran gözlerle ona baktım .

"Her halde neden üzüldüyümü düşünüyorsun değilmi ? " diye sordu . Olumlu anlamda kafamı salladım .

"Benim kalacak bir yerim bile yok . " dedi ve gülümsedi .

"Acılara gülüyorsun ?! " dedim şok içinde . Bunu yapmak çok zor . Bende denedim . Acılara gülmeyi bende denedim ve olmadı . Bu yüzden mimiksiz oldum . Gülüşü büyürken bana baktı .

"Ben size annemi babam öldürdü dedim . Ama babamın o gece evden çıktığını ve beni annemin cesediyle baş başa bıraktığını söylemedim . " dedi ve soluklandı . Derin nefes almağa başladı .

" Annem bana acı çekerken bile gülümse dedi çünkü ...." dedi ama devam edemedi .

"Çünkü baban gibi kötü adamlar sen acı çekince güçlenir . " dediğimde bana şok içinde bakıyordu. Nasıl bildiğimi sorguluyordu . Ama sormak istemedi .

"Evet . Ben o gece annemin yanında oturdum ve gülmeye başladım . Hayatımın en zor gecesinde acılara gülümsemeyi öğrendim . " dedi ve konuyu kapatmak istediğini anladım .