Yatakta bu düşüncelerim arasında uyuyakaldım. Gözlerimi açtığımda saat 19.00 oldu.
Hemen ardından dış kapının açılma sesini duydum. Gelen kişi Emre 'ydi.
Bunu diğer kızların "Hoşgeldin Emre" demesinden anlayabiliyordum. Odamdan hiç çıkmak istemiyordum.
O iğrenç Emre' nin yüzünü dahi görmek istemiyordum.
Birden birinin odama doğru geldiğini hissettim. Kapıyı açar açmaz gelen kişinin Emre olduğunu gördüm.
Bana bakarak yine o iğrenç gülümsemesini yaptı.
"Güzel kız, burada ne işin var? Gelsene sen de aşağı. Aramıza katıl!"
"Ben aşağı inmek istemiyorum. Yemek vakti geldiğinde aşağı inerim Emre"
" Ama ben seni aşağıda görmek istiyorum"
"Emre aşağı inmek falan istemiyorum. Lütfen beni zorlama!"
"Zaten on dakika içinde aşağıda olmak zorundasın. Çünkü tam o vakitte akşam yemeği yiyeceğiz. Bekliyorum..."
Bunu dedikten sonra yanağımdan makas aldı. Kapıyı kapadık aşağı indi. Emre 'den çok tiksiniyordum hem de çok!
Akşam yemeği için kendime çekidüzen verip aşağı indim. Kızlar neredeyse masayı hazırlamışlar. Hepsi teker teker masaya oturdular. Ben de istemeye istemeye oturdum.
Emre ve kardeşi Burak'ta masaya oturdular.
Burak gözlerini benden ayırmıyordu...
Emre Burak 'a bakınca Burak hemen gözlerini benden kaçırıp önündeki yemeği yemeye başladı.
Kızlar gerçekten de yemekleri çok iyi yapıyorlardı.
Yemeklerin hepsi birbirinden lezzetliydi.
Emre bütün kızlara ve kardeşine sırayla göz gezdirerek yine o tiksindirici gülümsemesini yaptı.
" Evet kızlar, bu akşam biraz geç yatacağız. Çünkü kardeşin Burak geldi. Dediğim gibi bizimle birkaç hafta burada kalacak. Çok eğleneceğiz beraber. Öyle değil mi Burak?"
Burak bir anda dalgın dalgın bakınırken abisinin ona seslenmesiyle irkildi.
"Evet abicim,bu gece bence de geç uyuyun. Çünkü bugün burada ilk gecem öyle değil mi Melisa?" dedi.
Son şeyi söylerken bana bakarak söyledi. Korkudan ellerim titremeye başladı.
Çünkü bunu söylediği an Emre de dahil masadaki herkes bana bakmaya başladı...
Ben de tedirginli bir şekilde tebessüm etmeye çalıştım.
" Evet haklısın Burak. "dedim.
Emre gülümseyerek
"E o zaman artık sofrayı kaldırım kızlar. Biraz da salonda vakit geçirelim." dedi.
Ben tam kızlara yardım edecektim ki Emre bana baktı.
"Melis sen hariç, Sen hiçbir şeye karışmayacaksın!"
"Niye ben peki? Niye o kız değil, niye bu kız değil, niye ben?"
Bunları söylerken diğer kızları gösteriyordum.
"Bunu sana şu anda söylemeyeceğim Melisa. Çünkü daha vakit var!"
"Madem öyle, o zaman ben odama gidiyorum ve bütün akşam odamdan da çıkmayacağım!"
O kadar çok sinirlendim ki, bu lafları söyler söylemez hızlı adımlarla yukarı kata çıktım. Kapıyı çarparak odama girdim.
Niye ya, niye? Niye ben onlardan farklıydım? Beni onlardan özel kılan şey ne?
