YABANCI #HanZeh gxg

11- İzmir

İyi haftalar ve iyi okumalar dilerim. 

Hodri meydan...

-

Zehra:

Şükürler olsun ki Baladın ailesiyle İzmir yoluna çıkabilmiştik. Sığmadığımız için iki arabaya bölünmüştük. Büyükler öndeki arabada giderken, Hande, ben ve çocuklar bir arabaydık. Takip ediyorduk onları. Arabayı kullanan... evet maalesef malum kişiydi.

''Ne bu surat?'' Meraklıydım. Rahatsız bir ifade vardı suratında.

''Ben senin karın mıyım? Neden bana taşıtıyorsun bütün valizleri?''

''Bütün valizleri sana taşıtmadım. Hepimiz bagaja yüklerken artistlik yapasın geldi ve hepsini kucakladın. Artist.''

''Ben mi artist?'' Gözlerini yoldan ayırıp bana dönmüştü şaşkınlıkla.

''Gözünü seveyim önüne bak. Arabanın yaş ortalaması 15 falan.'' Çıkarttı gamzelerini ben bunu deyince. Eğildi kulağıma doğru.

''Binmeselerdi.'' 

''Yapma şunu. Dön önüne.'' İttirdim onu tekrar koltuğuna doğru. Altı dudağını ısırıp gülerken yola döndü tekrar.

''Kaçma kadın kaçmaa...'' Dikiz aynasından oyun oynayan çocuklara baktı. ''Gel öpeyim seni!'' 

''Bir de çocukları kontrol ediyorsun ya inanamıyorum sana!'' Gözlerim ayrılmıştı! ''Ne yapacağız senin bu libidonu?''

''Pardon?'' Şaşkınlıkla bana döndü. ''Benim libidom?''

''Evet senin libidon.''

''Birkaç gün önce olanları hatırlamıyorsun herhalde. Hani üzerime çıkıp kontrolü kaybetmen mesela?''

''Siz de mi insan piramidi oynadınız?'' Berke'ydi soran. Duyduğumla şaşkınlıkla ona dönerken Hande de aynı şaşkınlıkla aynadan bakıyordu ona. ''Kim üstteydi?'' 

''Zehra ablan.'' Sırıtıyordu. Ne yapıyordu bu! Bu nasıl cevaptı? Pis pis gülüyordu kıpkırmızı olmuştum. ''O seviyor üstte olmayı.''

''Barış da benim tepeme çıkmıştı geçen! Oyunu ben kazanmıştım ama.''

''E kimin kardeşi işte.'' Yola bakarak kıkırdamaya başladı. Ölümcül bakışlarımı ona çevirirken döndüm önüme. Tepemin tasını attırıyordu! ''Kan bağı...''

''Götüne girsin o kan bağı.'' Kollarımı bağlayıp önüme dönmüştüm. Kıpkırmızıydım.

''Çok ayıp. Çocukların önünde.''

''Çocukların önünde kafanı kopartmama çok az kaldı.''

''Onu da yapıyordun ya o gece...'' 

''Handecim...'' Elimi omzuna attım yavaşça. Bir tutam saçını parmağıma dolamaya başladım. Sabrımın sınırları zorlanıyordu... ''Canım...''

''Canın mıyım gerçekten?''

''Evet... kopartacağım o canı birazdan.'' Yüzüme korkmuş bir ifadeyle baktı.

''Zehra sen iyi misin?'' Gözlerindeki çekiklerden eser kalmamıştı. ''Böyle yükselmezdin korkutma beni.'' Gelen farkındalıkla çektim elimi o an. Ne yapıyordum harbi ben? Gerçekten bu tavır neydi? Kendimi kaybediyordum bu kadının yanında...

''Üst müst deyince.. içerlendim.''

''Tamam demem bir daha.'' Çatılmıştı kaşları. Gözleri sanki sakinleşmeye çalışır gibi kapanıp açılmıştı. Mırıldandı. ''Bir de gay değilim diyor.''