YABANCI #HanZeh gxg

20- FİNAL - Sevmek Yeter Mi?

Son kez iyi akşamlar efendim. Yabancı'nın Final bölümünden herkese merhabalar...

Bitiriyoruz bu seriyi. Bir hafta on gün içerisinde İkilem 2'ye başlıyoruz. Kitap yayında kütüphaneye atmak isteyenler olursa buyurun kolonyalar sağdan >>> zehrabutgunes

İyi okumalar dilerim... hadi bakalım.

-

Zehra:

''Zehra...'' Elimde diplomamla sımsıkı sarılıyordu ablam bana. İki saattir ağlıyordu neydi bu duygusallık? Bayılsaydı bir de Feriha. ''Seninle gurur duyuyorum.''

''Ben de kendimle.'' Gülümsedim. Duygulanmıştım yalan yoktu. Ama kendimi de yerden yere vuracak değildim. Sonuçta mezun olmuştum... sonunda kurtulmuştum bu berbat okuldan. Berbat ortamdan, berbat arkadaşlıklardan... Benden çok şey götürmüştü burası. Kendimi tanımamın önüne taş koymuştu... Ama ben yine de başarmıştım. Kabuklarımdan sıyrılmıştım. Artık eski Zehra yoktu, değişmiştim.

''Bırakayım mı sizi eve? Bitti mi işin?''

''Yok bitmedi Hande buralarda olacaktı. Bir yarım saate çıkabiliriz.''

''Hande'yi demiyorum. Ebrar'ı kastetmiştim.''

''Ha..'' Yüzüm düşmüştü istemeden. Kaç gün olmuştu Ebrar'la tek kelime konuşmamıştık. Görüşmemiştik bile. Hak ediyordu ama bana yaptığı tavırdan dolayı... Ablam bunu bilmiyordu tabii. ''O Ayça'larla gidecekmiş.'' Gözlerimi kaçırdım.

''Bana baksana sen.'' Çenemden tutup yüzümü ona çevirmişti. Akıllıydı benim ablam, hemen anlardı. Ama denemekten de zarar gelmezdi? 

''Baktım Cansu.'' Mavi gözleri çok keskin bakıyordu. Tanımasam altıma sıçmıştım o kesindi... ama artık işlemiyordu o bakışlar bana. Yemezlerdi. ''Evet?''

''Siz niye sahnede sarılmadınız?''

''Vakit olmamıştır.''  

''Bana yalan söylediğinde anlıyorum biliyor musun?''

''Ben sana hiç yalan söylemem ki.'' 

''Söylemezsin.'' Gülümsedi. Burukçaydı ama... ''Söylemezdin.''

''Abla...'' Yüzü düşmüştü. Geriledi bir adım. ''Neyin var senin?''

''Asıl senin neyin var Zehra? Benim kardeşim nerede?''

''Ne demek nerede? Buradayım...''

''Değilsin. Uzun süredir değilsin Zehra. Benim kardeşim yalan söylemez. Benim kardeşim haber vermeden evden çıkmaz. Ablasının doğum gününde haber vermeden sevgilisiyle alışverişe çıkıp eve gelmemezlik  yapmaz. Bunları söyler ablasına... kutlar her sene.'' 

''Doğum günün...'' Gözlerim ayrıldı. Nasıl unutmuştum! Her sene daha gece 12 olmadan kutlardım. Haklıydı Cansu'yla her sene ritüelimiz vardı. Kardeş ritüeli. Gecenin köründe kutlar kendimizi dışarıya atardık. Tatlı yer dönerdik sonra da hesabı doğum günü olan kişi öderdi... Sonra da geceyi yalandan atışıp kapatırdık işte. ''Abla özür dilerim.''

''Zehra tamam kırılganlık gelir geçer ama ben senin için çok endişeleniyorum.''

''Abla ben her zamanki Zehra'yım abartmıyor musun?'' Kıkırdadı burukça yine...

''Sen bana ne olursa olsun anlatırdın. İyi veya kötü her şeyi söylerdin. Ebrar'la aranız kötü belli ki. Neden söylemiyorsun bana? Neden saklıyorsun? Eve gelmiyorsun geceyi Hande'de geçiriyorsun söylemiyorsun. Bizim seninle kardeş sözümüz yok mu her şeyi paylaşacaktık...'' Gözleri dolmuştu. ''Görebiliyorum büyüyorsun artık, olgunlaşıyorsun. Yeni şeyler tecrübe ediyorsun ben de geçtim o yollardan. Anlıyorum, ama üzülüyorum... değişmek iyidir ama ben kardeşimi geri istiyorum. Şimdi abartma diyeceksin ama söyleyeyim... Eski kardeşim Ebrar'ı bu kadar kolay silmezdi. Ebrar senin can dostun.''