YABANCI #HanZeh gxg

15- Parti

Selam. 

Yaşıyorum.

İyi okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum..

-

Zehra:

Zoraki davet edildiğim sahil partisi için makyajımın son dokunuşlarını yapıyordum. Bir yandan Ebrar vardı telefonda, hoparlördeydi.

''Bilmiyorum, aynı Saliha olabilir Ebrar.''

''Aynı Saliha olabilir değil aynı Saliha. Allah aşkına dünya üzerinde kaç tane Saliha var ya? Hem de Hande'yle aynı okulda, aynı takımda!''

''Gittim bir de arkadaş oldum...'' İç çektim. ''Tanışa tanışa tanıştığım insana bak!''

''Olur öyle.'' Gülümsedi. ''Aval Zehra ya. Orada olacaktım ben var ya kokusundan tanırdım ben o kızı.''

''Çok mu abartıyorsun acaba şu önsezi işini?''

''Abartıyor muyum? Ulan kaç kere götünü topladım hayatında ya. Hande'yle ilk tanıştığımda bile hissetmiştim bir boklar olduğunu. Sen benim gibi bir arkadaşın olduğuna şükredeceğine anca uğraş! Gittin kızın yattığı kızla arkadaş oldun ya!''

''Yardımcı olmuyorsun.'' Yüzüm düşmüştü. Ellerimi lavabonun kenarına koymuştum. Aynaya baktım. ''Canım yanıyor biliyor musun? Hande'nin her ne kadar değiştiğini bilsem de sürekli geçmişinin gidip gelip beni bulması canımı sıkıyor.''

''Sen onun geçmişini boşvereli çok olmadı mı acaba? Hani aranızda bir şeyler geçti... Matematik öğretmeler falan. Umursasan yapmazdın.''

''Umursuyorum!'' Sesim yükselmişti. Sonra ise aklıma gelenle gülümsedim. Bilmiyordu tabii Ebrar son olanları. ''Ama gelip de yattığı kız karşıma çıkmasın yani.'' 

''Ne bu kıskançlık? Yahu kızın yaşadığı mahalleye girsen iki kişiden biriyle yatmıştır zaten! Konuşturtma şimdi beni Zehra!''

''Şaka mısın sen Ebrar?'' Yüzüm düşmüştü. ''Kapat telefonu.''

''Dur! Kırmak istemedim. Pardon...'' 

''Ciddiyim. Kapat.'' 

''Zehra-'' Ne dediğini dinlemeden kapattım. Sinirle baktım tekrar aynaya, dolmuştu gözlerim. Gerizekalıydı! Böyle olur olmadık yerde aptal aptal laflar ediyordu. Bir şey diyecekseydim de hevesimi kursağımda bırakmıştı. Son zamanlarda ondan teselli beklerken asabımı bozuyordu. Arkadaş mıydı düşman mıydı belli değildi. Sinirlerimi bozmuştu! 

Kapı çaldı o an. Tıklanılış biçiminden kim olduğunu anlamıştım bile. Toparladım kendimi, üstümü başımı kontrol ettim. İyi görünüyordum, yani sanırım. Çok geçmeden girmesini söyledim, aralandı hemen kapı. Aynadan gördüğümle gözlerimin parlaması bir olmuştu. Bir insan bu kadar güzel olabilir miydi? Basit bir kombinle, sadece bir göz kalemiyle bu kadar çekici görünebilir miydi? Bana doğru yaklaştı. Parlıyordu. Güzelliğiyle parlıyordu ve bu kalbimin teklemesine sebep oluyordu.

''Hazır mısın?'' Salladım kafamı.

''Evet.'' Bir yandan eşyalarımı topluyordum.

''Çok güzel olmuşsun.'' Gülümsedi. Duyduğumla aynadan tekrar gözlerine kilitlenirken belime sarılan elle benim de yaylanmıştı dudaklarım. Midemdeki kelebekler pır etti.

''Teşekkür ederim.'' Kıkırdadım. ''Sen de çok güzelsin.''

''Biliyorum. Sonuçta bir şekilde senin seviyene ulaşmam gerekiyordu. Ama görünüşe bakılırsa yanına yaklaşamamışım bile...'' Öptü omzumda açık kalan çillerimi. Çenesini omzuma dayayarak tekrar yakaladı gözlerimi. ''Çok güzelsin Zehra.''