Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aslında yalnızca kendinin olmak yeterliydi."
KEYİFLİ OKUMALAR💐
ALTI YIL ÖNCE
6 Kasım Pazartesi
"Anne ben bunları giyinmek istemiyorum." Halasının Almanya'dan getirdiği Türkiye'de satışı olmayan ayakkabıları masanın üzerine bıraktığında suratında acı çekercesine bir ifade oluşmuştu.
Annesi elindeki kahvaltılıkları masaya taşırken kızının söylediklerine şaşırarak ona bakmıştı. Şaşırmıştı çünkü Halasından çok büyük bir coşkuyla istemişti o ayakkabıları.
"Neden kızım? Rahat olmadılar mı?"
Maya üzülerek artık sevmediği ayakkabıları kutusuna koydu ve sertçe yutkundu. Donuk ifadesi suratına yerleştiğinde içi acıyordu. "Okuldaki arkadaşlarıma göre giyindiğim ayakkabılar ve taktığım saatler çok farklı anne. Onlardan biri gibi hissetmiyorum ve onlara kendilerini kötü hissettiriyorum."
Lisesi üstte kalan semtteydi ve oraya yerleşene kadar oranın halkının genel olarak durumunun ortanın altında olduğunu bilmiyordu. İlk defa lisenin ilk günü gitmişti zaten ve yapı olarak bu tarz şeylere dikkat etmediği için anlayamamıştı. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordu.
Babasının durumu özellikle çocukken çok iyiydi. Sonrasında iflasın eşiğine gelmişlerdi ve ardından toparlamışlardı derken birçok dönem görmüştü Maya. Varlık içerisinde yokluk, yokluk içerisinde yokluk ve normal düzeyde de biraz varlık görüyordu. Aslında varken ulaşamadıklarına Halası ve birkaç akrabası sayesinde sanki kendi malı değil de hediyeymiş gibi alıyordu. Onun da durumları karışıktı biraz...
"Bir şey mi dediler?" Diye sordu annesi endişeyle.
Maya bebeksi suratını onaylamaz anlamda salladı. "Hayır, hep güzel şeyler söylüyorlar dudakları gülümsüyor ama eşyalarıma hep hüzünle bakıyorlar anne..." Ardından kafasını annesine çevirdi ve daha narin bir sesle devam etti. "Bu bakışı tanıyorum. O yüzden onları incitmek istemiyorum. Geçen seneki ayakkabılarımı giyeceğim."
O konuşmadan sonra dediği gibi yapıp okula gittiğinde kalabalıkla beraber içeri girmişti. Dün gece uykusunu fazla alamadığı için elinin tersiyle ağzını örtüp hafifçe esnedi. Biraz geç kaldığı için ona eşlik eden yalnızca birkaç kişi vardı. Onun dışında kalan tüm öğrenciler okula giriş yapmış, sınıflarına oturmuşlardı.
Sınıfından içeri girince öğretmen masasına uzanan erkek bedeni dikkatini çekti. Çekti çünkü gri okul formalarına isyan ederek siyah pantolon giyinmişti ve üzerinde de aynı renk yakaları dik olan görmese de önden fermuarlı olduğunu bildiği hırkası vardı. Kafasındaki siyah şapka da cabasıydı. İçinden öğrenci olmadığını geçirdiği çocuk masanın diğer tarafında kalan kızla konuşuyorken kız Maya'yla göz göze gelip bir şeyler söyleyince çocuk hızla omzunun üzerinden kendisine doğru döndü. Ardından hızla hareket ederek yanından geçip gittiğinde olanlara anlam verememişti.
