Until You Say I Do

Kabanata 1: Rude

Kabanata 1
"RUDE"

Natigilan siya habang nakatalikod sa akin. Ilang dipa lang ang layo niya mula sa akin. Nasa gitna kami ng corridor, nakatalikod siya habang ako ay nakaharap sa kanya.

Ayoko lang na may tumitingin sa akin ng masama at hindi alam ang dahilan. Kahit naman siguro sino ay mapapaisip at mapapatanong kung ano ang dahilan ng ikinagagalit sa atin ng isang tao lalo na kung hindi naman sila kaibigan o malapit sa atin.

Unti unti siyang humarap sa akin at andyan na naman ang madilim niyang tingin.

Is that a normal look or is he really mad at me?

"Do you have a problem with me?" I asked directly. Confused by how he look at me everytime we saw each other.

His head tilted a bit and his forehead furrowed.

The way he moves makes me feel so uneasy and I don’t want to feel that way.

"Is that a stupid question?" He asked coldly.

What? Ano daw? Stupid question?

Umawang ang labi ko sa sinabi niya. Hindi makapaniwala na ganuon siya ka-bastos mag salita.

Sa paraan palang ng pananalita niya ay ayaw ko na sa kanya. I've been okay with him lately despite how he always glared at me, but knowing that this is how he behaves turns me off. I am not referring for a typical man whom I'm going to like or admired of, but for a normal person who I want to be friends with. Hindi siya iyong tipong gugustuhin kong maging kaibigan man lang.

Nagtatanong lang naman ako pero wala siyang galang kung makapagsalita. What's with the attitude? Napangiwi ako habang tinitingnan siya.

"I should be the one asking you that. Baka ikaw ang may problema sa akin. I'm just walking here and you suddenly asking me that?" Sarkastikong dagdag niya.

My goodness!

I have never talk back like this way before. Most people talk to me in a kind and respectful way. Not everyone, but atleast most of them are. Kahit nakakunot ang noo sa akin ay hindi naman ganito kung makapag salita. Pero siya? He's so rude and have no respect at all. Take note that he's even talking to a girl!

Iritado ko siyang tiningnan. Now, his voice irritates me.

He got the looks, alright? and I won't deny that. Maingay lagi ang pangalan ng magkakapatid na Lorenzana, pero ngayon ko lang siya na-encounter. At hindi ako makapaniwala na ganito ang ugali niya.

Appolo's look intimidating, still he's approachable and friendly. Ali is a bad boy, but he knows how to please a lady. Aqui is a playboy but he is a gentleman sometimes. Aris is a friendly type of a person, minsan seryoso pero madalas ay maloko, so out of all the Lorenzana siblings, I find him more easy to get along with, kaya naman naging kaibigan ko siya. Pero itong si Argus, he looks cold and rude!

Siguro, kung ibang lalaki ang kinausap ko o nilapitan ko, malamang ay nanginginig na ngayon dahil sa kilig o sa kaba, o kung hindi naman ay mayroong respeto kapag nakikipag-usap sa isang babae. Pero ang isang 'to, sinagot na ako ng marahas, iginiit niya pa na sa aming dalawa ay ako ang may problema.

Ako ba talaga o siya?

Most of all, does he really have to answer me that way? Nagtatanong lang naman ako, ah.

Halata namang may problema siya sa akin. Pero ano iyon? Anong problema niya sa akin?

Gusto kong hanapin ang sagot sa mga mata niya, pero kahit nakatitig ako sa mga mata niya ay hindi ko pa rin makuha ang sagot. Para bang ang hirap niyang basahin. Parang masyadong sarado ang isip niya para hayaan ang ibang tao na makialam at mas makilala siya.