05**: Seni öldürmeyi o kadar istiyorum ki...
05**: Ellerimle kalbini yerinden sökerken, dudaklarımın o kırmızı dudaklarında ölümü tatmasını
05**: Seni öpen son erkek ben olayım istiyorum.
05**: Bu sana yaptığım bir iyilik Miray.
05**: Söz veriyoru...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı: Cem Adrian- Zincir.
Bölüm sınırı :650 oy ve 650 yorum.
Tutunabilir mi sence Tanrı'ya?
Geçebilir mi bu acı?
Kırabilir mi kahrı zinciri?
-
-1.5 Saat önce-
Kararlar.
Verilen ve verilmeyen kararlar diye ikiye ayrılır. Benim verdiğim karar çoğu şeyi beraberinde götürüyordu. Almaya cesaret edemediğim her kararın gölgesi üzerime çöktüğünde yaşam biraz daha zorlaşırdı benim için. Benim yaşamım; zihnimde aldığım kararların gerçek dünyada bir hükmü olmayışından gölgeler içinde kalıyordu.
Başımı ellerimin arasına aldım ve kendimi sakinleştirmek için bir süre kendimi dış çevreye kapattım. Bunu yapmazsam kendimi kaybederdim. Doktorumun dediği şekilde birden ona kadar saymaya başladım yavaşça.
Ama asla ona tamamlayamadım
Geçen sürenin zihnimde bir tesiri yoktu sanki bindiğim bir trenin sonsuzlukta kaybolması gibi zihnimin içinde kaybolmaya başlamıştım.
On yedi yaşımın bana gül bahçesi getirmeyeceğinin farkındaydım ama bir diken bahçesi vereceğini de düşünmemiştim. Ellerim gül maskesini üzerine geçirmiş dikenleri tutmaktan parçalanmaya başlamıştı.
Yetişkin olmaya başlamak sandığım kadar güzel bir his değildi.
Omzuma değen elle aniden irkilerek doğruldum. Omzumdaki elin sahibini gördüğümde derin bir nefes aldım." Korkuttun beni." dedim.
"Seni burada yalnız bırakacak kadar kafayı yemedim." dedi, Alp. Yüzünde hastanede görmediğim bir ifade vardı. O zaman benim yanımda olmayışına kırılmışken, şimdi buraya benim yanıma gelmiş olması o kırıklığın üzerini çizmişti.
Yanımda bana güvenen birinin varlığını görmemle hemen gözlerim doldu. Sulu göz birisi değildim ama yalnız kaldığıma o kadar ikna olmuştum ki terk edildiğimi sanmıştım. Beni tanıdıklarını sandığım bir avuç insanın beni tanımadıklarını düşünmüş olmanın ağırlığı yüreğime bir acı saplamıştı.
Hayal kırıklığı kırık bir kemiğin yanlış kaynaması gibi kaynamıştı göğüs kafesimin içinde.
"Ege nasıl Alp?" dedim iyi bir şey duyma umuduyla.
"Doktorlar 24 saat sonra her şeyin belli olacağını söylüyor." dedi.
