"ကိုကို ငါေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္နဲ႕ ကိုင္လိုက္"
"မကိုင္ရဲဘူးလို႔!"
"ကိုင္လိုက္ဆိုကြာ"
"....."
"ေဘဘီ မင္းမကိုင္ရင္ ကိုယ္ကိုင္ေတာ့မွာေနာ္"
"ငါ...ငါပဲကိုင္လိုက္ေတာ့မယ္"
ဒီလိုနဲ႕ မကၡရာ ေနာက္ဆုံးေတာ့အေၾကာက္တရားကိုတြန္းလွန္ၿပီး ေက်ာ္သူရပိုင္ႏွင့္ခိုးရာလိုက္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္ျမႇောက္ေန႕တြင္ သူ႕ဒယ္ဒီ၏ဖုန္းအား ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ မကိုင္လို႔လဲမရေတာ့ ဒါနဲ႕ဆို ဒယ္ဒီသူ႕ကိုဖုန္းေခၚေနတာ ၁၆၈ ခါေတာင္မကေတာ့ေပ။ အထူးသျဖင့္ ညဖက္ေတြဆိုပိုဆိုးသည္။ အလိုက္ကိုမသိတတ္ေသာ ဒယ္ဒီေပါ့...
"ဟယ္...ဟယ္လို ဒယ္ဒီ"
"မကၡရာ!!!"
"......"
ဘုရားဘုရား မကၡရာ နားေတာင္အူသြားတယ္။ ဒယ္ဒီကဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ဆိုးေနတယ္မသိ ၊ မကၡရာကို ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္လိုက္တယ္ဆိုေတာ့။
"အခုခ်က္ခ်င္းအိမ္ျပန္ခဲ့စမ္း ဒါဆို မင္းနဲ႕ေက်ာ္သူရပိုင္ ခဏအေပ်ာ္ခရီးသြားၾကတယ္လို႔သေဘာထားေပးမယ္"
"အဲ့လိုမရေတာ့ဘူး ဒယ္ဒီ သားေတာင္းပန္ပါတယ္ လူငယ္သဘာဝျဖစ္ရမဲ့ သေဘာသဘာဝေလးေတြက မေန႕ညကပဲျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ"
မကၡရာကထိုသို႔ေျပာေတာ့ ေဘးကေနမကၡရာနဲ႕ဒယ္ဒီဖုန္းေျပာေနတာကို စိုးရိမ္စြာၾကည့္ေနတဲ့ ေက်ာ္သူရပိုင္က သူ႕ကိုယ္သူဂုဏ္ယူေနသည္ထင္ မကၡရာကိုၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြတြန့္႐ုံမွ်ၿပဳံးၿပီး မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပေနသည္။
"ဘာ! မင္း! မင္းဒါဒယ္ဒီ့ကိုေျပာရမဲ့စကားလားကြ!"
"...."
"သားတကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဒယ္ဒီ သားတို႔ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ"
"ခြင့္မလႊတ္ဘူးမကၡရာ မင္းကိုငါ့သားအျဖစ္က စြန႔္လႊတ္တယ္ ဒုကၡေရာက္မွအိမ္ျပန္မလာနဲ႕!"
ဒုကၡေရာက္မွအိမ္ျပန္မလာနဲ႕တဲ့....
ငါ့သားအျဖစ္ကေနလဲစြန႔္လႊတ္တယ္တဲ့....
မကၡရာနဲ႕ ဒယ္ဒီနဲ႕က ဘယ္တုန္းကမွဒီလိုစကားေတြမေျပာဖူး။ ဘယ္တုန္းကမွလဲ ကေတာက္ကဆမျဖစ္ဖူး။ ဒယ္ဒီကလဲ မကၡရာကိုအရမ္းခ်စ္သလို ၊ မကၡရာကလဲ ငယ္ငယ္ကတည္းကညဒယ္ဒီတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္း။ အဲ့လိုဒယ္ဒီဆီကေန ရက္ရက္စက္စက္စကားေတြၾကားရေတာ့ မကၡရာ ဝမ္းနည္းမိလာသည္။ ကိုယ့္အသက္ထပ္ခ်စ္ရသူဆီကေန ဒီလိုဆက္ဆံတာခံရေတာ့ မကၡရာေတာင္မသိလိုက္ပဲ မ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။ ဒါကိုျမင္တဲ့ေက်ာ္သူရပိုင္ကလဲ မကၡရာရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ဖုန္းကိုသူ႕လက္ထဲထည့္ေပးဖို႔ အသံတိတ္ေျပာေနသည္။
YOU ARE READING
ᴍᴀᴛᴋʜᴀʏᴀʀ
Romance𝖳𝗁𝗂𝗌 𝗂𝗌 𝗐𝗈𝗋𝗄 𝗈𝖿 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇. 𝖠𝗇𝗒 𝗇𝖺𝗆𝖾𝗌, 𝖼𝗁𝖺𝗋𝖺𝖼𝗍𝖾𝗋𝗌 𝗈𝗋 𝖾𝗏𝖾𝗇𝗍𝗌 𝖺𝗋𝖾 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇𝖺𝗅.
