İnanılmaz yorgun yazarınız geldi
Acayip yorgunum
Aslında yarın öğle tenefusunde yazicam
Okul yük olurmuş insana
Cidden yoruldum
Göz kapaklarım yok durumda
(Daha evi toparlamam lazım ama üşeniyorum işte)
_______________________________
Gözümü açmaya çalıştığımda ışık gözüme girdiği için kapatmak zorunda kaldım
Işığa alışana kadar bekledikten sonra yavaşca gözlerimi araladım.
Kolumda serum vardı ve hastanedeydim doktorların koşuşturmasını duyuyordum.
Odanın kapısı açıldığında gözlerim orayı buldu..
Bu jungkook'tu onu görmek dahi istemiyordum..
Aklıma fotoğraflar gelince yatağın yanında duran fotoğrafları elime aldım serumu hızla kolumdan söktüğümde basım dönmüştü Jungkook beni durdurmaya çalışsa da bana dokunmasına izin dahi vermemiştim.
"Sakin ol gidemezsin daha serumun bitmedi dinlenmen gerek."
"Umrunda mıydım jeon? Bunca zaman ne kadar umrunda oldum acaba? Çekil şuradan işim var."
Jungkook'un kısa sürede yüzü düşmüş gözlerindeki duyguyu anlayamaz olmuştum.
Sevdiğim adamın gözlerine baktığımda anlayan ben şuan anlayamıyordum..bunu yapamıyordum.
"Bütün suç benim mi? Aldattın sen beni yani seni aldatmışım gibi davranmayı kes iyice küçük düşürücü bir durum içerisinde oluyorsun Taehyung."
"Umrumda dahi değil Jeon bana inanmadığın o an bittin benim için zaten. Gözünden düşsem ne olur yada senin gözünde aldatan biri olsam ne olur? Umrumda değil anla."
Evet değildi sadece olayı çözüp ona kanıtladıktan sonra herkesin içine su serpmis olucaktim. Ama bu Jeon'a donucegim anlamına gelmezdi ona geri dönmek dahi istemiyordum.
Odadan çıktığımda hızla çıkışa yöneldim. Kapıda Bay Jeon ile karşılaştığımda arkamdan jungkook'un geldiğini de görmüştüm.
"Merhaba efendim.. çok teşekkür ederim beni hastaneye getirdiğiniz için size zahmet verdim anca.."
"Sorun değil oğlum.. güveniyorum ben sana.."
Gülümseyip hızla hastaneden çıktım. Çıktığımda direk yola atlayıp taksi durdurmaya çalıştım. İlki defa başarılı olmuştum..
...
Anahtarı soktugumda direk kapı açıldı açan kişi babamdı.. hayret içerisinde bakarken o hiç umursamadan içeriye geçti..
Mutfağa doğru ilerlerken üvey annemin mutfaktan gülerek çıktığını gördüm.
Kötü bir ailede büyümüş değildim.. yani sadece babam sorundu beni bebeklikten beri sevmezdi sebebi baya açıktı annem doğumda öldüğü için ve bunu bilerek yaptığını düşündüğü için bu yaşıma kadar döverek egitmişti beni..sanki köpeğiymişim gibi... Jeon kurtarmıştı beni ancak ayriydik babamla kavga etsem hiç bir yere gidemezdim..
Odama çıkıp uyumaya karar verdim çok yorgundum ve ayağa kalkacak halim dahi yoktu..
....
Saat baya geç olmuştu ve ben uyuyamıyordum..lanet olsun
Ayağa kalkıp lavaboya ilerledim elimi yüzümü yıkayıp tekrar yatağıma yattım.
