Estoy contigo mi amor

18

Bence finale doğru gidiyoruz gibi?
Ne dersiniz?

__

Aşağıya indiğimde arabaya yaşlanmış elleri ceplerinde bir jeon beklemiyordum.

Bana doğru adımlarını seri seri atmaya başladığında yerimde durmuştum. Yanıma vardığında çok hızlı geldiğini fark etmiştim.
Adımları kocamandı.. asker gibiiiii

Bir elini belime atınca aramızdaki mesafe artık yok denebilecek gibiydi. Jungkook biraz daha eğilip gözlerini kapatmış kokumu içine hapsediyordu.

"Bu kadar çabuk özlemen biraz garip gibi?"
"Garip mi? Taehyung iyi misin güzelim? Seni yeni bulduğum anda beni o yatakta bıraktın gittin. Terk ettin sandım. Aklıma neler geldi düşün güzelim bir."

Ellerimi yanaklarına götürdüğümde gözlerini hafif açmış gülümsemeye başlamıştı. Dudağına bir buse kondurduğumda buna engel olmak isteyen telefonum yine durmamış çalmıştı..

"Şunu icat edeni siki-"
"Alo!"

Jungkook ellerini belimden çekip benden uzaklaşıp arkasını dönüp yürümeye başlamıştı. Arabanın yanında durmuş yasanlanmıştı yine.

Ona doğru yürüdüğümde yoonginin dur dediğini telefondan duymuştum.

"Ne oldu hyung?"
"Ona daha fazla yaklaşma!"

Jungkook sanki duymuş gibi kafasını bana çevirmiş keskin bakışları ile içimden geçip gitmişti.

"Yapma ama hyung. Hem sen benim odamda uyumuyor muydun? Nasıl bizden habersin?"
"Evden çıktığını duyamayacak kadar yaşlı değilim."

Jungkook bakislarini benden ayırıp eve doğru baktığında korkmustum açıkçası.

"O mala söyle aval aval bakmasın."

Jungkook'a dönüp tam yoonginin iletmek istediği şeyi iletirken eliyle dur isareti yapıp beni susturmuştu.

"Bu kadar mesafeden bile onun yaşlı sesini duyabiliyorum. O kadar yaşlı değilim bende hyung."
"Onu sikmeden eve gir Taehyung!"

Yoonginin bağırması üzerine telefonu suratına kapatmak zorunda kalmıştım.
Jungkook yaptığım harekete sanki şaşırmış gibi bana bakmaya başlamıştı.

Bakışları o kadar anlam taşıyordu ki.. içinde yaşamak isterdim doğrusu.
Bir söz vardır "herkes sevilmek ister, seven kimse yoktur."

Yada şöyle mi demeliyim? " Ben jungkook'un sevgisine değilde onun gözlerine, sesine, kokusuna ihtiyacım var. Sevgisi olmasa da olur."

Buda benim sözüm olsun.

Ona doğru seri adımlar ile gittiğimde kendimi onun önünde bulmuştum. Biraz daha dibine girdiğimde artık vücudumuz birbirine temas ediyor göğüslerimiz birbirine çarpıyordu.

Aletine biraz baskı yaptığımda kafasını direk boynuma indirmişti. O sanki bu anı bekliyor gibiydi... Azgın bebeğim benim.

Boynumu ısırıp tısladığın da gülmeden duramamış kafasını tutup geri çekmiştim.

"Uslu dur jungkook."
"Benimle oynamayın bayım!"

Sinirle söylediği söz ile gözüme bir tatlı gözükmüştü. Dudağına ani olarak yapışmam ile aletine daha fazla baskı yapmış bulundum.

Arsız çocuğum tabikide durmamış eli kalçalarımı bulup sıkmıştı.. yüz vermeye gelmiyor.

Cekilmeye çalışmış ancak başaramamıştım..
Bu biraz sinirlenmeme neden olsada onu da anlıyordum. Özlem duygusu sonuç olarak..

Bu sefer onun telefonu çalmıştı. Biraz olsa geri çekilmiş telefonu cebinden çıkarmıştı.

Ben ona dikkatlice bakarken o ekrana duygusuzca bakıyordu. İstemsiz bir şekilde telefonu açıp kulağına koymuştu.

Geri çekilmiştim.

"Evet?"

Sadece bunu duymuştum o ağzından. Daha sonra catılan kaşlar ve göz temasımız..

Bana arkasını döndüğünde arabaya binmeye hazırlanıyordu. Gidiyordu demek ki.

Telefonu kapatıp cebine koyduğunda bana sadece kafasını çevirmişti.

"Eve gir Taehyung."

Soru sormalı mıydım? Sormam saçma olurdu herhalde.

Ona arkamı dönmüş hiç bir şey demeden binaya giriş yapmıştım. Kendimi asansörde bulduğumda bir şeyler sorsa mıydım diye hala düşünüyordum.

Asansör durmuş, inmiştim o kapalı kutudan. Evin kapısını açık bulunca içeriye girmiş ceketimi askılığa aşmıştım tekrardan.

Yoongi koltukta oturmuş beni beklerken ben kapıyı kapatıp kendi odama doğru yürümeye başladım.

"Yine olan şey bu değil mi? Yine terk edildin taehyung."

Durmuş diyeceği şeyi dinlemeye koyulmuştum.

"Sen bu yüzden kaybediyorsun. Kim bilir kim aradı ki hemen gitti?"

Bu laf sanki biraz zoruma gitmişti. Çünkü benim canım yanmıştı.. sanki bana söylenmişti.

"Peki sen hyung? Jiminin gotunu kaldıran da sendin? Şimdi indirmeye çalışıyorsun? Fark etmedim mi sandın gerçekten?"

Ses gelmemişti. Canını mi yakmıştım?
Gölgesini hisseder gibi olunca arkamı dönmüş yoongi ile göz göze gelmiştim.

Hemen kollarımı boynuna dolamış sarılmıştım. Dediğim cümle beni bile rahatsız etmişken yoongim..

"Özür dilerim hyung. Sadece uyumam gerekiyor."

Yanaklarıma öpücük bıraktığında odama girmiştim bile.

Kendimi yatağa attığımda kimseyi dusunmemeyi öğrenmem gerektigine karar vermiştim.

♪
♪
♪

Bittiiii