Angst istemiyorum.
Teşekkürler...
Kim Taehyung..
Gözlerimi parlayan güneşe çevirdiğimde piknik için güzel bir yeri tercih etmiştik. Kafamı geri indirip kızımla sevgili eşime baktığımda beraber koşturup oynuyorlardı.
Kafamı şişmiş karnıma çevirdiğim de oğlumu okşamış konuşmaya başlamıştım.
"Baban gibi yakışıklı olacaksın değil mi?"
Arkadan gelen sesle kafamı arkaya çevirip kim gelmiş diye bakmıştım.
Bizimkiler ellerinde iki sepetle yanımıza gelmişlerdi. İlk önce bana sarıldıklarında Yoongi direk Eun'a yönelmiş onu kucağına alarak döndürmüştü.
Jungkook sitem dolu sözlerini ne kadar Yoongi'ye söylese de Yoongi pek dinlemiyor Eun ile oynamaya devam ediyordu.
"Yoongi daha yeni yürümeye başladı! Bırakta yürüsün!"
Yanıma oturan Jimin ile altımızda olan halının üstüne koyduğu bebek puseti ile azıcık doğrulmuş içindeki daha 4 aylık olan bebişe bakmıştım.
"Jimin sakın bunu Yoongi'ye söyleme ama.. aynı ona benziyor."
"Değil mi..?"
Diğerleri de Eun ile oynamaya başladıklarında yanıma gelip oturan Yoongi ile bakışlarım onda kalmış saplanan baş ağrım ile kafamı yere indirmiştim.
Gerçekten..
.
.
.
.
Gözlerimi tekrar aydınlığa açtığım da Yoongi yanımda duruyor ve bana sesleniyordu.
"Taehyung.. bebeğim iyi misin?"
Kafamı evet anlamında sallamış oturduğumuz cimenlere bakmıştım.
Yoongi ile tanıştığımız bu yerde Yoongi hayatımı kurtarmıştı.
Bu dağlık yerde intihar etmeye kalkmış düşmek üzereyken belimden tutup kendisine çekip beni kurtaran Yoongi hayatımın parçası olmuştu.
Ancak bu beni ilk kurtardığı an değildi. Babamın bazı düşmanları vardı. Onlarda beni öldürmek istiyorlardı.
Tek başıma yine aklımda ölüm senaryoları ile bu uçuruma geldiğimde arkamdan sadece tek el ateş sesi duymuştum.
Arkamı döndüğümde Yoongi elleri karnını bulmuş bana gülerek bakıyordu. Onu öyle gördüğümde elim ayağım dolaşmaştı birbirine.
İlk defa o zaman korkuyu en zerreme kadar hissetmiştim. Hastaneye gittiğimizde Yoongi 4 ay komada kalmıştı.
7 kez kalbi durmuştu. Ancak o yaşamayı bilmişti. Yanımda dimdik olmayı da bilmişti.
Yoongi hayatım olmuştu. Beni ölümden iki kez kurtarmıştı.
Kafamı çevirip Yoongiye baktığımda bunun için fazla genç olduğumuzu görmüştüm. O zaman 15 yaşındaydım. Yani 16 girmek üzereydim.
Ancak Yoongi benden büyüktü 24 yaşındaydı. Evet fazla büyüktü ama biz bunu sorun etmemiştik.
Çevremizdeki bazı insanlar.. babam bile bir ilişki içerisinde olduğumuzu düşünüyorlardı. Biz bundan asla cekinmemiştik.
"Taehyung.."
Kafamı ona çevirdiğimde derin sesini her zaman sevmişimdir..
"Efendim hyung..?"
"İyiyiz değil mi?"
