Tianbao Fuyao Lu ║tłumaczenie PRZENIESIONE INFO W ROZDZIALE

Rozdział 19 - Wyrok Śmierci wydany na Ao Fei

Ao Yu znów przyjął ludzką postać. Latający Mastiff zataczając się, próbował ustać na nogach. Dalej trzymał lisa w swoich ramionach.

Jama brzuszna demona Ao została przebita, w jej centrum znajdowała się wielka krwawa dziura. Podczas ucieczki przed egzorcystami, kąciki jego ust wykrzywiły się, a na twarzy widniał grymas, przypominający uśmiech.

"To nic..." Latający Mastiff mówił z wielkim trudem, "A więc... to... dziś... nie dane mi... jest... uciec..."

Wszyscy służący Wielkiego Pałacu Ming zebrali się na tylnym placu. Byli ciekawi, co ich przebudziło. Czarna, gęsta mgła otoczyła plac z każdej strony, wyglądało to na zaplanowane. Zupełnie jakby mgła była żywa.

"Ludzie, schowajcie się!" Krzyknął Li Jinglong, "To demon!"

Dzielni eunuchowie i strażnicy schowali się w kącie, nie chcieli odejść, przegapiając szansę na zobaczenie potyczki.

Czarna mgła otoczyła Latającego Mastiffa. Li Jinglong wyszeptał, "Czy mamy jakiś talizman, który go uwięzi?"

"Nie." Hongjun odpowiedział dysząc, "Możemy go tylko pokonać... Nadal nie ujawnił swojej prawdziwej formy. Może byś tak... użył swojego miecza i go... po prostu dźgnął?"

Wróg był naprawdę wytrwały. Na szczęście, to nie dowódca ścigał go tamtego dnia. W innym wypadku Li Jinglong byłby zbyt zmęczony aby stoczyć z nim walkę.

Li Jinglong wyjął swój długi miecz, mówiąc, "Osłaniajcie mnie."

Plac był niezwykle cichy. Słychać było tylko Latającego Mastiffa, który skandował zaklęcia w głębi ciemnej mgły. Po chwili podniósł swą głowę, spojrzał na tłum i półszeptem powiedział, "Nawet jeśli zginę, to i tak zabiorę..."

W okamgnieniu, Hongjun użył Pięciokolorowego Niebiańskiego Światła, aby wszystkich zasłonić!

Rozległ się głośny wybuch, Latający Mastiff eksplodował. Ciemna mgła zamieniła się w miliony małych czarnych płomyczków, które ogarnęły cały plac. Ludzie dotknięci płomieniami zaczęli toczyć się po ziemi. Gdy ich jęki ustały, przemienili się w rozkładające się Ao Yu i zaatakowały pozostałych!

Plac zapełnił się, rozkładającymi się Ao Yu. Otworzyły pyski, ukazując swoje ostre zęby i ruszył w stronę piątki osób. Hongjun ponownie, korzystając z Pięciokolorowego Niebiańskiego Światła, zablokował ich wszystkie ataki. Bał się zabić potwory, bo nie wiedział, czy nie zrobi tym krzywdy ludziom, których chciał obronić. Usłyszał tylko okrzyk Li Jinglonga, "Za nim!" Z mieczem w ręku ruszył ku czarnemu płomieniu, palącemu się w centrum placu.

Hongjun oparł Pięciokolorowe Niebiańskie Światło i odsunął się na bok, ustępując miejsca Li Jinglongowi. Czarne Żółwie Ryby rozpełzły się wszędzie, rozsiewając za sobą smród zgnilizny! A-Tai dalej atakował Wichrem, natomiast Mo Rigen strzelał Siódemką Przygważdżających Strzał, nie było widać końca walki. Qiu Yongsi rozglądając się, zaczął wykrzykiwać, "Nie zbliżajcie się! Nie zbliżajcie się! Hongjun! Gdzie ty idziesz?!"

Wszyscy: "..."

Ao Yu nieustannie nacierały. A-Tai wraz z Mo Rigen wykrzyknęli w jednej chwili.

A-Tai: "Qiu Yongsi!"

Mo Rigen nie mógł tego dłużej znieść i krzyknął, "Pośpiesz się i je zaatakuj!"

Qiu Yongsi powiedział z uśmiechem, "Poradzicie sobie chłopaki. Wierzę w moich współtowarzyszy..."

Zanim skończył mówić, jedna z Żółwich Ryb, specjalnie przepuszczona przez Mo Rigena. Przedostała się do Qiu Yongsiego i go objęła. Jego opanowana persona zniknęła. "Bang!" Rozpaczliwie zaczął przeszukiwać swoje szaty, ale został przyparty do ziemi przez Żółwie Ryby.

"Wynoście się stąd!" Zawył Qiu Yongsi.

Żółwie Ryby otworzyły swoje pyski pełne ostrych zębów, wyciągnęły języki ku Qiu Yongsiemu, próbując je obwiązać dookoła jego szyi. Qiu Yongsi znów zaczął panikować, zawył, "Sio!"

Nareszcie, Qiu Yongsi wyjął swój pędzel. A-Tai i Mo Rigen dalej odpierali ataki przeciwników na przodzie. Ryby Ao przypominały swoimi ruchami karpie, płynące pod prąd rzeki. Znienacka zaczęły podskakiwać, wzbijając się w powietrze.

"Aaaaaa —!" Qiu Yongsi ryknął, "Odejdź! Odejdź!"

Wszyscy: "..."

Ten pędzel szaleńczo szturchał w powietrzu, a Ryba Ao, która rzucała się z przodu, nagle zamieniła się w kałużę atramentu z wrzaskiem, jakby została pociągnięta przez ogromną siłę.