ATTİLÂ İLHAN - Yağmur Kaçağı

Birinci Cuma

Soğuk soğuk geceleyin.
Sonbahar yağarsa geceleyin.
Gözlerindeki bıçaklar parıldarsa,
Nabızların uğuldarsa geceleyin.
Tırnaklarından kıvılcımlar uçarsa.
Saklı bir korku gibi, içimdesin.
Soğuk soğuk geceleyin.

Sonbahar'ın altında, İzmir'de.

Su kımılarda geceleyin.
Şafak vakitleri yerinden oynarsa,
Sonbahar yaşarsa geceleyin.
Güz yemişleri ıslanırsa,
Soğuk soğuk geceleyin.
Saklı bir korku gibi, içimdesin.

Sonbarın altında, İzmir'de.
(Sayfa 23)

Meraklısına Notlar;
Zehra'yla son bozuşmamız üzerine kalkıp İzmir'e gitmiştim. Orada çocukluğumun deniz kıyısında yalnız kalınca, Zehra'ya ne kadar haksızlık ettiğimi hissettim. Bir sürü mektup, bir de bu şiiri yazdım. Hazin bir sonbahardı. Bazı günler Kültürpark'a gidiyor, çay bahçelerinde oturup, ağaçları dinliyordum. Zehra cevap vermedi. Daha sonra Almanya'ya gitti. Orada tanıştışı pie İspanyol ile evlendi. Venezuella'ya yerleştiler. Yıllarca orada yaşadı. Şimdi New-york'ta. İki yıl önce, Bilgi Yayınevi'ndeki odamda çalışıyordum, İstanbul'dan bir telefon: hattın öbür ucunda, o; annesinin ölümü üzerine gelmiş. İşe bakın ki, geldiği günün akşamı televizyonda çalarsaat programı var, beni görüyor, dinliyor, eski günleri hatırlıyor. Sesi telefonda titrek ve yorgundu. Tekrar New-york'a döndü, arasıra ona yazar, kitaplarımı gönderirdim. Bulunmaz kızdır.
(Sayfa 73-74)