my kidnapper's daughter

chapter 13

Jake POV

I wake up early to prepare my things..

And before i go gusto ko muna pumunta sa hospital to say sorry to Flaire..

Kinapalan ko ang mukha kong pumunta kahit na halos buong souls 13 ay galit sakin..

----

Pag dating ko dun sinalubong agad ako ng isa sa mga members sa pinto ng kwarto ni flaire at kinausap ako..

M: hey jake..akala ko uuwi kana?

jake: i just want to say sorry to flaire for what i've done to her..

M:baka malagot ka kay dan pag nakita ka jake..kung ako sayo wag ka ng tumuloy..

Jake: its okey kahit na magalit sya basta bigyan nya ko kahit konting time para makausap si Flaire..

M: i told you already jake..but if you really want to go be ready..

Jake: what ever happen im ready..

Pinatuloy nya ko at nakita ko si dan na nakaupo sa tabi ni Flaire..

Gising na si flaire pero ang daming naka kabit sa katawan nya..

Namutla din sya at nanghihina..

Sa mga nakikita ko i really feel sorry for everything..

Nakita nya ako ngingiti sana sya pero tumayo si dan at pumunta sakin dahan dahan nya kong tinulak palabas ng pinto kasama sya..

Dan: bakit nandito ka? Pagagalitan si flaire? Bakit may nagawa ba syang mas grabe sa ginawa mo?

jake: i just want to say sorry..

Dan: just tell me what you like to say ako na ang mag sasabi..

Ayokong lumapit ka sa kanya o dumikit manlang..

Ayokong nakikita ka nya its giving her so much stress..

Jake: please dan..ngayon lang ako hihingi ng awa sana wag mong sayangin..

Dan: hindi naman kaylangan ni flaire ng awa jake..lalo na sayo..wala namang magagawa yan awa mo eh..

Jake: please dan..ito lang wala ng iba..

Tumahimik sya tapos tumingin sakin..

Hinawakan ang door knob at pinag buksan ako.

Dan: dalian mo..pasalamat ka kaybigan kita..

Jake:im always thankful to that.

Agad akong pumasok at lumakad palapit kay flaire..

Jake: im sorry for everything flaire..i really don't mean it.

Flaire: ang alin?

jake: its all my fault kaya nawawala ang medicine pouch mo..but i really don't know that it was yours and i thought na its just a simple medicine pouch and there's nothing much important on that! I promise..

Tapos ngumiti sya..

Yung ngiting mag papakalma sayo pag gulong gulo ang isip mo..

Yung ngiting..

Yung ngiting..

Pag tinignan ko sya..

Alam ko sa sarili ko na hindi dapat sayangin hindi dapat baliwalain..

Flaire: okey lang ..hindi mo naman talaga sinasadya ^_^

Niyakap ko sya at talagang nag sisisi ako..

Bakit ganito?

Sa mom at dad ko lang naranasan to?

hindi ko sya ka ano ano..

Pero pakiramdam ko ayoko syang mawala..

At pag sisisihan ko talaga pag umiyak sya o may mangyaring masama..

I think i like her..

Dug dug..

Dug dug..

Dug dug..

Am i inlove?

how could that be?

i never like someone..

I only use to play with girls..

Because for me they're not important..

They're not use to be my priority..

To be my part,to have my attention..

And i know to myself that a very long time ago..

Pero bakit ngayon parang iba ang tibok ng puso ko at sumasang ayon ang utak ko?

Yan ang umiikot sa isip ko habang bumabyahe na ko pauwi..