my kidnapper's daughter

chapter 35

MA:wait anak! anong ginagawa mo?

tanong ni mama sakin habang nakatingin sya sakin at hindi alam ang gagawin habang nag eempake ako ng gamit ko..

MA:where are you going anak?

FLAIRE:im going back to the philippines ma! hahanapin ko si papa tatanungin ko sya kung anong tunay na nangyari!

agad kong sagot sa kanya habang hinahila ang mga bag ko at ilalagay sa kama.

hindi ko na magawang tupiin ang mga ito at basta ko nalang sinalampak sa bag.

bakit ganun si mama?

may pakialam ba talaga sya sakin?

samin?

MA:hindi pa ba enough sayo anak? kasama mo na ko!

dagdag nya pa ngunit hindi ako natitinag sa mga sinasabi nya.

FLAIRE:even just one time ma. have you think about our family?
oh anyway you now have a new family right? bakit mo pa nga naman hahanapin ang tatay ko diba?

for what i said nasampal ako ni mommy..

gulat na gulat sya at ang nagawa nya nalang ay tignan ako habang tumutulo ang luha nya..

hindi ako nasaktan nang masampal nya ko..

sanay naman ako eh sasampalin ako ng mga tao na alam naman na wala silang mapapala sakin.

na hindi ako marunong mang appreciate.

then let it be!

dahil sa ginawa nya tuluyan ko ng binuhat ang gamit ko at lumabas.

MA:wait anak im sorry!

Dire diretso lang ako hanggang makita ko ang isang driver nila mama.

FLAIRE:kuya pahatid sa Airport.

Sumakay na ako sinara ang pinto.

Nakita ko lang si mama na humahabol kinakatok nya ang bintana pero hindi ko sya naririnig.

Pag dating ko sa airport agad agad akong nag ayos para sa pag balik sa pilipinas.

Isa itong emergency flight para sakin.

Pakiramdam ko kaylangan ko na agad mag madali na ayokong mag sayang ng oras.

Nang makababa na ako sa airport pina alis ko na rin ang driver matapos kong mag pasalamat.
Dala dala ang mga gamit ko mag isa akong nag lakad para mag ffligt ngayon na mismo!

Umupo ako sa isa sa ma nakahilerang upuan.
Ano ba tong pumapasok sa utak ko.
Napayuko nalang ako sa sandalan ng upuan na nasa harap ko.
Nag iisip kung paanong uuwi ako na walang nakaka alam.
Lalo na si Dan at Jake.
Kasi haharangan nanaman nila ako sa gagawin ko.
Lalo na mukhang ako pa ata ang may kasalanan kung bakit ako mamatay ng maaga sa gagawin ko.
Dahil imagine?
Yung tatay ko yung kidnapper na sinasabi ni Jake!
Iniisip ko tuloy ano bang mas mahalaga?
Ang justice para sa kanya?
O ang mismong sagot ng tatay ko para maintindihan ko lahat?

*gusto mo?*

Narinig ko nalang na sabi ng katabi ko.
Naamoy ko na kape yun.

FLAIRE:Sal--

Nako muntik na .
Muntik na kong atakahin sa puso sa biglang kaba.
Katabi ko Si Dan!
Akala ko naka alis na sya!
Nako ano ba Flaire ang tanga mo talaga bakit hindi ka nag isip ng mabilis kanina.
Wala pang isang oras nung umalis sya tapos bumuntot ka sa kanya.
Naku naku!!

FLAIRE:no thank you.

Sagot ko habang nakayuko parin sya.
Amoy na amoy ko ang pabango ni Dan.
Grabe nag pabango ba sya o natural yun?
Kung hindi ko lang sya kilala siguro pinag papantasyahan ko na sya.
Sabagay ginawa ko din yun noon.

Steady lang akong nakatingin sa sahig kahit pakiramdam ko mababali na talaga ang batok ko sa ngalay.
Pero ganun talaga.
Ito ang aking mission!

DAN:why are you going back in the philippines?

Tanong nya sakin.
Ramdam kong nakatitig sya.
At tagaktak ang pawis ko kahit na ang lamig ng panahon dito.

FLAIRE:uuhm for my family.Miss ko na rin kasi sila.

Sagot ko.
Tapos bigla ko nalang naisip.
Bakit nga ba hindi ko sya tanungin ng tanungin ngayon?
Para malaman ko ang dahilan bakit talaga sya babalik.

FLAIRE:'How 'bout you?

Tanong ko sa kanya.

DAMIAN:para sa girlfriend ko.

FLAIRE:My girlfriend ka?!

Napasigaw nalang ako at muntik ng pamatingin sa kanya.
buti nalang mabilis ako mag isip natakpan ko kaagad ang mukha ko.

DAN:haha joke single ako. Crush mo ko no?

Bigla nyang hirit sakin.
Ay nako kung hindi kita ka ano ano at hindi ko kilala yang souls13 na yan sigurado gagawin ko lahat makuha kalang huhwahwaha!

Halata namang ayaw nya talagang sabihin sakin kaya nag loloko sya
Kasi hindi naman yan ganyan noon pag mag kasama kami.
pero malay mo ganyan sya sa ibang tao.
Pero ayoko ng mag tanong baka mabuko ako.
Tapos mamaya maya may nag sasalita na na mag ready na sa pag sakay ng plane ang mga passengers.
Kaya tumayo na ko.
Inayos ang damit ko.
Pero hindi ko pa nahahawakan ang bag ko kinuha na agad nya.

FLAIRE:ako na kaya ko naman.

Pilit ko sa kanya.
Sigurado magiging mag kasama kami pag nangyaring sya ang nag dala ng gamit ko.

At yun nga ang nangyari.
Mag katabi kami.
Nasa bintana lang ako nakasilip kahit na anong tanong nya kaylangan hindi ako lumingon kundi magugulat sya ng bonggang bonga at baka ipatigil ang flight para bumaba lang ako ng eroplano.