my kidnapper's daughter

chapter 29

Jake POV

Where am i?

I look around..

Nagising akong nasa hospital na..

At sila Dan nakapaligid sakin..

Am i dying?

Bakit parang awang awa sila..

Jake: why all of you looking me like that?

Tapos naupo ako naramdaman ko ang sakit sa hita ko at nakita kong dun pala ako nasaksak tapos naalala ko si Flaire.

Jake:  nasaan si Flaire?!

Pasigaw kong tanong at nag mamadaling tumayo kahit na nahihirapan ako.

Hinarang agad ako ng souls.

Dan:  tatapatin kita Jake.

Tapos tinignan ko sya ng masama..

Dan: malala ang kalagayan ni Flaire..she's in the state of coma hindi pa sigurado kung kaylan sya gigising at pagkagising nya Kaylangan nyang operahan.

Jake: what?! Nasaan na sya?! Pupuntahan ko sya! Let me go!

Paika ika akong naglakad palabas ng kwarto wala akong pakialam kung tinitignan ako ng mga tao basta kaylangan ko makita si Flaire..

Hinahanap ko ang doctor para tanungin kung nasaan si Flaire..

Pero hinarang ako ni Dan.

Dan: dadalhin na kita kay Flaire..

When i open the door.

There she is..

Nag flashback sa isip ko ang mga nakita ko noon.

Sa leyte.

Hinang hina sya at naka confined that time maraming tube ang nakalagay sa kanYa.

Na tulad ng nakikita ko ngayon..

And again..

Its all fault..

Unti unti akong napaupo sa may pintuan at hindi ko mapigilang panghinaan ng loob..

Bumalik ako sa kwarto ko..

Bwisit talaga..

Ang tapang tapang ko pumunta pero hindi ko sya nailigtas!

Im with her that time but i didnt even chase or even kill one of them!

Its all my fault.
That is all my fault!

Kung hindi ako nag tapang tapangan at sinama ang Souls siguro she's all right-right now.

Wala akong lakas ng loob na bumalik pa ulit sa kwarto ni Flaire..

Lagi lang ako nasa kwarto ko hanggang sa gumaling ako..

At nang makalabas ako hindi na ko bumisita sa kanya..

Hindi ko na alam kung nagising naba sya sa coma o naoperahan na ba sya..

Gusto kong malaman pero pag naiisip ko ang mga nangyare pinanghihinaan lang ako ng loob at natatakot akong makita sya..

******

Dan knocks on my door after 2 weeks..

Dan:  gising na si Flaire.. Jake pumunta ka kaylangan mo pumunta!

Jake:  i don't want to.

Dan:  please jake! Ano ka ba?!

Jake:  what do you want?! Know what? Its all my fault! Do you think Flaire will like to see me after everything?!

You're always there for her so i give up.. I didn't deserve her even I want to.

Papasok na ako sa kwarto ko pero hinawakan ni Dan ang braso ko..

Dan: i give up.. Ikaw talaga ang kaylangan nya.. Hinahanap ka nya jake pumunta ka kung mahal mo sya..

I turn around and look at Dan then he smile.

Dan: i gave everything pero siguro ibigay ko man lahat kung ayaw nya hindi nya yun tatanggapin..

Matapos ng mga sinabe nya niyakap ko sya at naramdaman ko na si Dan talaga ay isang example ng true Friend..

And Souls 13 will be forever true Friends..

After that we ride through the hospital..