my kidnapper's daughter

chapter 45

Nagising akong nasa hospital na.
Nakapaligid ang mga souls sakin.
Blanko ang emosyon.
Kita ko sa sarili ko kung gaano ka sama ang lagay ko.
Hindi ko magalaw ang katawan ko sa sakit.
Hanggang sa naalala ko si Flaire.

Jake:where's flaire?

Mahina kong sagot.
Tumingin lang si dan sakin.

Dan: she's fighting for her life.

Jake:what?

Soul #11: alam mo? Gago ka kahit kaylan jake! Alam mo tama lang yang nangyari sayo kasi kung hindi nila yan ginawa sayo ako mismo gagawa sayo nyan.

Galit na sabi ng isa sa kanila sakin.
Samantalang si dan tuluyan ng tumulo ang luha at hindi na makapag salita.
Lumabas nalang sya ng kwarto.

Dan POV.

hinang hina ang katawan ko maisip ko palang ang kalagayan ni flaire.
Sana hindi ko nalang nalaman na kapatid ko sya.
Sana ako nalang nag mahal sa kanya.
Sana hindi ko nalang sya binigay kay jake para maging ganito ang mangyari.

Hanggang sa nag kakagulo na sa loob ng kwarto ni flaire.
At lumabas ang isang doctor para mauna sa pag labas sa kanya.

Dan:doc! Doc whats happening?

Doc: she's critical. Please excuse me.

Nakita ko si flaire.
Balot na balot ng mga aparato sa katawan.
Nanghina kagad ako nang makalagpas sila sakin.
Nakita ako ng mga souls at pinaupo sa upuan.
Bigla akong nakaramdam ng sama ng loob.
Agad kong pinasok si Jake.

Dan: are you happy? Are you satisfied?
Ayan na yung tatay nya patay na! Nakuha mo na yung justice mo?! Diba yan talaga plano mo eh yung gawin syang bait para makaganti ka sa tatay nya. Masaya kana? Hhaaah?? Sabihin mo jake masaya kana?!

Galit na galit ako.
Pero tahimik lang si Jake at nakatingin baba.
Gusto ko syang suntukin.
Pero tumigil ako dahil sa kalagayan nya.

Dan:salamat ah. Kasi pinaubaya ko sayo yung babaeng mahal ko eh kasi kapatid ko sya. Pinaubaya ko sya sayo! Kasi akala ko kaya mo! Tapos ganito lang ang igaganti mo sa pag paparaya ko?!
Pag may masamang nangyari jake. Im telling you this. I will kill you.

Chaka ako lumabas.
Pinaharurot ang kotse sa kalsada.
Hindi ako napapatigil ng mga traffic lights.
Wala akong pakialam kung mahuli din ako.

Nang makauwi ako.
Halos sirain ko ang buong bahay sa galit ko.
Hindi na ko tumigil sa pag iyak.
Hindi ko alam ang sasabihin sa mommy ko.

Jake POV

Ang gago ko nga talaga.
Oo alam ko.
Mas lalo syang napahamak dahil sa ginawa ko.
Nakita ko ang mga souls na nag labasan sa kwarto.
Masama ang tingin sakin.

At bumalik ako sa kung ano ako.
Mag isa.
Wala ng may pakialam sakin.
At kahit yung taong mahal ko nalagay ko pa sa panganib ang buhay.
Gusto ko syang puntahan kaya kahit ako lang mag isa tiniis ko ang sakit ng katawan para dalhin ang sarili ko sa wheelchair.

"Sir hindi pa po kayo pwede lumabas."

Sabi nung nurse na nasalubong ko bago ako makabukas ng pinto.
Agad nyang tinulak ang wheelchair ko pabalik.

Jake: don't touch me. Ako na bahala sa sarili ko.

"Pero sir hindi tala--"

Jake: another word and you will never see around here.

Sabi ko sa kanya.
Agad nyang binitawan ang pag hawak nya sa wheelchair at nag sorry.
Kaya tumuloy na ko palabas ng kwarto.

Bawat bintana at pinto na pwedeng buksan at makita kung sinong nasa loob , halos nadaanan ko na.
Pero wala sya.

Hanggang sa nakita ko ang mga souls sa isang kwarto.
Tahimik.
nakayuko yung iba halos natulog na sa sahig.
Alam ko na kung sinong hinihintay nila.

Si flaire.