Unread[ChanSoo, SeBaek]

Part 12

کیونگسو: چیییییی؟؟؟!!!!!!!

وقتی متوجه نگاه‌های چپ‌چپ بقیه مسافرها و مهمانداری که داشت با یکی از مسافرها صحبت میکرد شد، لبخند مصلحتی‌ای زد و با صدای آروم‌تری حرفشو تکرار کرد: چیییییییی؟؟؟؟؟؟

ییشینگ از حالت کیونگسو خنده‌ش گرفت و کیونگسو چند ثانیه به ییشینگ خیره شد تا بتونه حرفایی که شنیده بود رو تحلیل کنه: هیونگ! الان منظورت اینه که من و اون مرتی... یعنی من و رئیس باهم قراره تو یه اتاق بمونیم؟ که چی؟

ییشینگ شونه‌ای بالا انداخت: اخلاق همیشگی رئیسه به من ربطی نداره.. دوست داره با کارکناش تو یه اتاق باشه..

کیونگسو: خب هیونگ این قطعا برای وقتیه که همکاراش دختر باشن نه که مثل من..

ییشینگ: نه اتفاقا.. اصلا با کارمندای خانمش تنهایی سفر نمیره که..

کیونگسو: اصلا تو خودت هم مگه کارمندش نیستی؟ پس چرا با ما نمیمونی؟

ییشینگ: من میخوام برم خانوادمو ببینم..

کیونگسو: هیوووونگگگ..

ییشینگ: نترس بابا نمیخورتت که.. من کل طول روز باهاتون هستم تنها نیستی.. همه‌ش یکی دو شب میخوای باهاش تو یه اتاق بخوابی..

کیونگسو هوفی کشید و سرش رو سمت صندلی ردیف کناری چرخوند و به چهره‌ی چانیول نگاه کرد. چشماش بسته بودن و به نظر میرسید که خوابیده اما به طرز عجیبی کیونگسو حس میکرد که نه تنها بیداره، بلکه تو دلش هم داره یه پوزخند گنده تحویلش میده. دهن کجی‌ای به چانیول کرد و دوباره سرش رو سمت ییشینگ برگردوند: هیونگ.. هیچ راهی نداره که بیخیال شی؟

ییشینگ: اصلا!

کیونگسو: پوفففففف...

با قیافه مظلومانه و فلک زده‌ای که به خودش گرفته بود، به نقطه‌ی نامعلومی خیره شد و هرچی فحش از بدو تولد یاد گرفته بود رو توی دلش تقدیم چانیول کرد.

*****

بعد از تحویل گرفتن چمدون‌ها از فرودگاه و تحویل دادن‌شون به هتل، به سمت ساختمون اداری شعبه‌ی چین حرکت کردند. جلوی ساختمون توقف کردن و بعد از اینکه ماشین رو دست یکی از کارکن‌ها که جلو اومده بود، سپردن، چانیول همراه کیونگسو و ییشینگ وارد ساختمون و بعد از چند دقیقه، وارد سالن بزرگ جلسات شد.

از کنار افرادی که برای احترام گذاشتن خم شده بودن، رد شد و سر میز بزرگی که وسط سالن قرار داشت، ایستاد. بعد از نشستن چانیول، بقیه‌ی افراد هم نشستن و مشغول صحبت شدن. چانیول اخمی کرده بود و با جدیت مشغول بود و ییشینگ هم در کمال خونسردی، حرف‌های چانیول رو برای بقیه و حرف‌های اون‌ها رو برای چانیول ترجمه میکرد.

اولین بار بود که کیونگسو، چانیول رو این شکلی میدید. درست بود که قبلا چانیول رو بارها توی شرکت و با استایل رسمی دیده بود اما چانیول همیشه وقتی کیونگسو کنارش بود، لبخند بزرگی به لب داشت، چشماش برق میزدن و با آرامش و یکم شوخ طبعی با کیونگسو رفتار میکرد. اما حالا با چهره‌ای که کاملا جدی بود و اخم کمرنگی روی ابروهاش نشسته بود، بدون ذره‌ای شوخی، مشغول رسیدگی به مشکل پیش اومده بود.