İllegal Suç (+18)

11.Bölüm

Bol vote ve yorum lütfen

İyi okumalarrr

~|~

Gözlerimi açtığımda Sena'yı gördüm. Bana doğru koşup "sonunda uyanabildin." Dedi. "Neredeyim ben?" diye haykırdım. Sonra yaşadıklarım bir bir aklıma gelince göz yaşlarımı tutamadım. Sena, "sakin ol geçti." Dedi.
"Sena ben çok korktum. Az daha taciz edilcektim. Ben katil değilim. Kendimi korumak istedim." Duyduklarının karşısında şoka uğramıştı.
"Neler yaşadığını bilmiyorum ama, şuan iyileşmene bak. Güvendesin." Dedi.
Sonra Efe içeriye girdi. "İyi misin?" Diye sordu. "Hayır değilim" dedim. Sadece hüzünlü bir şekilde bana baktı. Ben buraya nasıl gelmiştim. Kim getirmişti hepsini çok merak ediyordum. "Ben nasıl buraya geldim. Kim getirdi?" Diye sordum. Efe önce yutkundu sonra "Ben getirdim" Dedi. Beni buraya Efe mi getirmişti ama nasıl "Sen beni nasıl buldun?" Dedim.
"Seni Emre buldu. Sonra beni aradı. Sizi almaya geldim." Dedi.
Demek beni Emre bulmuştu. "Peki o nerede?" Diye sordum. Önce Sena ile birbirlerine baktılar. Efe yere baktı. Derin bir nefes alıp "Emre şuan yoğun bakım'da" Dedi. "Ne?!" Diye haykırdım. Bu nasıl olabilirdi. Emre'ye ne olmuştu. Efe, "Ben kamptaydım. Sonra Emre aradı. Yerinizi tarif etti. Acil gelmemi söylemişti. Hemen Sena ila yola çıktık. Geldiğimizde yol kenarında Emre'nin arabasını farkettik. Sonra ormana doğru ilerledik. Bir kulübe'nin önüne gelmiştik. Kapıda bir adam kafası parçalanmış bir şekilde duruyordu. Sonra yerde yatan Emre ve seni gördük. Koşarak yanınıza geldik. Emre vurulmuştu ve çok kan kaybetmişti. Sende onun kucağında yatıyordun. Sizin yanınıza da aynı şekilde kafası parçalanmış bir adam yatıyordu. Gelmeden beş dakika önce Emre, 'geldiğinde cesetleri yok et' diye mesaj atmıştı. O yüzden bu halde olduğumuzu tahmin etmemiştik. Sonra sizi hastaneye götürdük. İkiniz de 2 gündür yoğun bakımdaydınız. Sen kafandan darbe almıştın. Durumun iyiydi sadece uyanmanı bekliyorduk. Ve bu gün uyandın. Emre ise hâlâ yoğun bakımda ve durumu kritik." Dedi...
Duyduklarımın karşısında şoka uğramıştım. Bunların hepsi gerçekleşmiş olamazdı. Emre benim için vurulmuştu. Ve ikimizde yoğun bakımda kalmıştık. Üstelik onum durumu hâlâ kritikti. Efe'ye cevap bile verememiştim. Üstümde ki yoğun bir şokla sadece ağlıyordum. Verilen teselli sözlerini bile duymazdan geliyordum. "Emre iyi olucak dimi Efe?" Sesim bir bebek gibi çıkmıştı. Efe yutkunarak "güçlüdür o hiç bir şey olmaz ona" Dedi. "Efe lütfen beni ona götür. Görmeden rahat edemem." Dedim. Sena, "bence gitmezsen daha iyi olur. Hem dinlenmen lazım." Dedi. "Hayır görmek istiyorum!" Diye yükseldim. Mecbur kabul etmişlerdi.
Yoğun bakım'ın camına doğru gittiğimde Emre sanki uyuyor gibi uzanmıştı. Makinelerle bağlı oda da kalıyordu. Onu böyle görünce içim içimi kemirmeye başlamıştı. "Lütfen iyi ol Emre" diye sessize fısıldadım. Emre'nin yanında biri yoğum bakım giriş kıyafetleri giymiş, Emre'nin kolunu tutmuş, konuşuyordu. "Bu kim?" Diye sordum. Sena göz devirerek "Bahar Hanım" dedi. Bahar yoğun bakımda Emre'nin kolunu tutuyordu. Emre onun için, 'sevgilim değil bana yapıştı kaldı kurtulamıyorum.' Demişti. Efe,"2 gündür Sabah akşam burada Emre'nin uyanmasını bekliyor" dedi. İçimde bir burukluk oluşmuştu. Emre bana yalan söylemişti. Bahar oda dan çıkıp bana sinirli sinirli bakarak geçti. Tâbi benim sevgilim başka bir kız yüzünden vurulsaydı aynı tepkiyi verirdim. Sonra oda'ya geçtim. Başım çok ağrıyordu. Zorda olsa taburcu olmuştum. Efe bizi bir otele götürdü. Emre vurulduğu için yarışlara bir ay ara vermişlerdi. Herkes evlerine gitmişti. Sena 2 gün boyunca abimi çok güzel idare etmeyi başarmıştı. O yüzden onunla konuştuğumda herhangi bir sıkıntı çıkmamıştı. Ne kadar bir ay ara verilsede, ben Emre uyanmadan bir yere gitmeyecektim.

Yatmak için yatağa geçtim. Yarın sabah Emre için hastaneye gidicektik. Efe ise hastanedeydi. Emre'yi yalnız bırakmak istemiyordu. Bende uyumaya başladım.
Sabah uyandığımda buz gibi donuyordum. Gözlerimi açtığımda bir ormanın içindeydim. Kalkmaya çalıştım ama hem kollarımdan, hemde ayaklarımdan bağlıydım. Etrafımı göz geçirdim. Olamaz o kulübe'nin yanındaydım. Bu nasıl olabilirdi. Üstelik o iki iğrenç adam'ın cesetleri yanımdaydı. Ben oteldeydim en son kim beni buraya getirmiş olabilirdi. İçeriden bağırma sesi geldi. Bu ses Sena'nın sesiydi. "Sena!" Diye bağırdım. O ise,"yardım edin" diye bağırıyordu. Korkudan ne yapacağımı bilmiyordum. Sonra Sena yarı çıplak bir şekilde bana doğru koştu. Umarım düşündüğüm şey değildi. Kulübeden bir erkek çıktı. O kişi Efe'ydi. Üstü yoktu ve altında bir short vardı. Elinde bir kırbaçla bize doğru geldi. "Gel buraya kaçamazsın" dedi. Sonra bana bakıp güldü. Elinde ki silahı bana doğru tuttu. Sena, "Nisa, Nisa". diye bağırıyordu. Sonra Efe tetiği tuttup çekti.
Korkuyla ilkildim. Sena üstüme egilip "İyi misin?" Diye sordu. Gördüğüm kabus beni çok Korkutmuştu. Bir bardak su içip tekrar yattım. Bu illetten bu kadar kolay kurtulamayacaktım.

Uyku tutmamıştı. Bende kalkıp hastaneye gittim. Efe ve Bahar yorgun bir şekilde oturuyorlardı. Efe'nin yanına geçtim. "Bir gelişme varmı?" Diye sordum. Efe, "Yok hayır hâlâ aynı" Dedi. Bahar bana bakıp, "Sen hangi yüzle buraya gelebiliyorsun" Dedi. "Pardon" diye şaşkınlıkla cevap verdim. "Emre şuan orada yatıyorsa senin yüzünden hepsi. İki de bir çocuğu bir yerlere götürüyordun zaten." Dedi sinirle
"Ben hiç birşey yapmadım" dedim. "Emin misin?" Diye sordu ve ekledi. "Bir daha bu hastaneye gelme. Zararın çok bari sıfatını görmeyelim" Dedi. "Sen hangi sıfatla beni kovuyorsun?" Diye sordum.
"Şuan senin yüzünden orada yatan çocuğun sevgilisi olarak. Peki ya sen hangi sıfatla buradasın?" Dedi. Söyledikleri karşısında sadece sustum. Haklıydı ben kimdim ki "Emre uyanana kadar buradayım. Sonra zaten gidicem" dedim. Efe ise hiç konuşmadan bizi dinliyordu. Bahar'a hak veriyor gibiydi. Bahar'ın cevabını dinlemeden hastane'den çıktım. Otele gittim. Duş alıp tekrar yatağa geçtim. Bu gün duyduklarım benim için büyük bir acıydı. Ancak uyuyarak geçirebilirdim.

Bitti

Vote+Yorum lütfen

💖