"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telafi Etmez Belki
"Şöyle söyleme Buse"dedi Ömer şiddetle omuz silktim. Söylediği şeye cevap vermeden "Teşekkür ederim"dedim sadece, o da gülümsedi "Etmene gerek yok kankalar bugünler içindir"dediğinde ona içtenlikle gülümsedim.
Beni anladığını düşündüğüm nadir kişilerdendi. Onu gerçekten çok seviyordum!
Birlikte yürürken "Ne çok koşmuşum ya bir bitmedi"dedi. "Ne demek koştum! Astımına dikkat etseydin keşke ya tutsaydı Buse! Bu kadar bilinçsizce davranma bir daha"dediğinde utanarak yüzümü çevirdim.
Beni benden daha çok önemsiyordu. Elleriyle yüzümü kavrayıp tekrar ona bakmamı sağladı."Buse sana değer veriyorum ve senin başına bir şeyler gelmesini istemiyorum lütfen biraz daha dikkat et tamam mı?"dediğinde başımı salladım.
Eliyle yüzüme dokunup "Bıyıkların mı çıkıyor ne?"dediğinde kaşlarımı çatarak karnına vurdum. "Çok kötüsün! Daha geçen epilasyona gitmiştim"dedim.
Elimle dudaklarımın üzerine dokundum. Bir ton para dökmüştüm ya resmen! Bir de utanmadan dalgasını geçiyordu göt oğlu göt!
"Tamam tamam kızma"o sırada evin kapısında bekleyen Eray'ı gördüm. "Bundan sonrasını ben yapabilirim sanırım"dedim mırıltıyla.
"Emin misin?"dediğinde başımı salladım. "Onlar benim abilerim bana bir şey yapmazlar"
O yüzden mi o kadar ağladın?
"Eminsen eminimdir"ardından kollarını sım sıkı bana sardı. "Bir şey olursa beni arıyorsun gerekirse Burhan'la alırım seni"dediğinde güldüm.
Ben de ona sarıldım. "Sen de istediğin her zaman arayabilirsin"dediğimde saçlarını savurur gibi yapıp "İzin almadım zaten canım"dedi göz devirdim.
"Hadi git artık iyice endişelenecekler sonra" dediğinde son kez sıkıca sarılıp eve doğru gittim. Arkama dönünce Ömer'in el sallayıp arkasını döndüğünü gördüm.
Kapıya geldiğimde Eray beni görmesiyle yanıma koşup sıkıca sarıldı. "İyi misin? Evden gitti dediklerinde o kadar çok korkup kızdım ki"dediğinde kollarımı ona sarıyordum.
"İyiyim bir şeyim yok"dedim. Yalan söylemedim ki şu an o kadar kötü hissetmiyordum sonuçta.
"Aklımız çıktı be kızım"dediğinde mahçupça gülümsedim. "Allahtan anne ve babam evde değil"dediğinde dudağımı ısırdım.
Çocuklarını böyle görmek eminim onları çok üzerdi. Birlikte evin içine girdiğimizde her şey bıraktığım gibiydi.
O sırada Ardahan Bey'in gür sesi duyuldu. "Ne dönüyor bu evde?"sım sıkı bir şekilde gözlerimi yumdum.
