"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili Ediz)
Öfkeli Kasırga
Duyduğum şeyle bir iki kez gözlerimi kırpıştırdım. "Yalan söylüyorsun"dedim. Poyraz beni görünce küfür etti.
"Buse"dediklerinde kafamı iki yana salladım. "Hayır"arkamı dönerek koridorun sonuna koştum.
Yaşlar gözlerimden yanaklarıma doğru yol almıştı bile. Arkama bakmadan koşmaya devam ettim.
Her zaman bir şeylerden kaçardım.
Ayakta durmayı böyle öğrenmiştim, kaçarak.
Hızlı koştuğuma inanıyordum. Üvey babamdan hep kaçardım.
Aslında ben hep kaçardım öyle değil mi? Bazen sadece her şeyi geride bırakarak önüme bakmak istiyordum.
Bunu kim istemiyordu ki?
Her zaman istediğimiz her şey olmazdı Buse.
Bu da hayatın size öğrettiği en önemli derslerden sadece biriydi.
Birine çarpmamla kafamı kaldırdım. "Hey hey hey iyi misiniz?"diye soran kişiye baktım. "Kusura bakmayın"dedim zoraki bir sesle.
"Yok yok sıkıntı değil"elimle gözlerimi hırkamın ucuna sildim. "Siz iyi misiniz?"dediği şeyle ona baktım.
"Bende ki de soru mu tabi ki değilsiniz, iyi bir dinleyici sayılırım"dediği şeyle "Abimin kalbi durmuş"dedim.
3 kelime 17 harf.
Ben acımı 3 kelime 17 harfe sığdırmak zorundaydım.
"Adınıza çok üzüldüm"dedi gerçekten üzücü çıkan sesiyle. Sadece başımı sallamakla yetindim. Duymak bile ağır gelirken ben bunları kelimelere dökmüştüm.
"Ben Cem"dedi. İsmini sormamıştım aslında ama nezaketen gülümseyerek "Buse"dedim. "Size abinizin yanına kadar eşlik edebilirim isterseniz"dediği şeyle kaşlarım çatıldı.
"Her size çarpana eşlik ediyor musunuz?"sorduğum soruyla ensesini kaşıdı. "Haklısınız sizi kötü görünce yalnız gitmenizin doğru olmayacağını düşündüm"dedi.
Göz devirmemek için kendimi sıkıyordum. Tam bir şey diyecekken belime dolanan ellerle bir adım geriye çekildim.
"Düşünmenize gerek yok yalnız değil"gözlerimi kaldırıp ona baktım.
Cem ise bana dönerek "Kusura bakmayın"dedi ve yanımızdan geçip gitti. "Sikecektim ha"dedi Demir sert çıkan sesiyle.
Bu haline güldüm. "Teşekkür ederim her yere peşimden geliyorsun"dedim. "Giremeyeceğim yerlerde var"diyerek göz kırptı.
