Gamzeliler/Gerçek Ailem

Ela/Özel Bölüm

Evet evet ilk Kerem'i anlatan bir özel bölüm yazacağım dedim ama kitapta en çok ihtiyaç duyulan karakterlerden biri bence Elaydı.

Bu yüzden bu bölümü ondan okuyacağız💗

Keyifli Okumalar

Denemek Ve Çabalamak

Anlatmaya nerden başlasam inanın bilmiyorum. 24 Ağustos 2006'da doğmuşum.

Doğumda abim ben ve benimle aynı anda doğan bir kızın yerini değiştirmiş. Bunu diğer bütün gerçeklerle öğrenene kadar bilmiyordum.

Gamzelileri seviyordum.

Taki abim beni bulup olayları bana anlatana kadar. İlk başta bana o kadar imkansız gelmişti ki ona inanasım bile gelmemişti.

Küçük bir kız olabilirdim ama aptal değildim.

Kan testi yaptırınca anlamıştım haklı olduğunu. Bu olayın ortaya çıkmasını geciktirmek istediğini söylemişti.

Yoksa öz babam beni öldürecekti.

Abime bu yüzden hep bir minnet duymuştum. Kendi evinde benim yerime değiştirdiği kızın çektiği acıları öğrenmek ve Gamzelilerin rahat yataklarında rahatça uyuduğunu bilmek içimi sızlatmıştı.

Çok kötü şeyler yapmıştım. Belki Buse'nin yaşadığı kadar zor ve ağır değildi ama onlara çok zor şeyler yaşatmıştım.

Benden nefret etmelerini istemiştim. Ve eğer beni sevselerdi gideceğim zaman bu hiç kolay olmayacaktı.

Şımarıkça, acımasızda davranmıştım.

Zor şeyler yaşatmıştım. Bunlardan gurur duymuyordum ama yapmalıydım.

Bu hayatı iki kişi için yaşıyordum ben. Buse ve kendim için.

İsmim Buse olacakmış mesela, oysa kendi ismimi çok seviyorum ben.

Ela olmayı çok seviyorum. Bir rengi temsil etmeyi. Saçlarımın geceye yarışır siyah olmasını. Gözlerimin kedi gibi yeşil olmasını seviyorum.

Ailemdeki tek farklı kişi olmayı seviyordum.

Gerçek onların ailem olmaması olsa da.

Her şeyin ortaya çıktığı gün hastanede de sorun çıkarmıştım. Ben artık sorun olmaya alışmıştım. İnsanların suçlayabileceği biri olmaya.

Bunu seviyordum. Nedense bana iyi geliyordu. Suçlu aramam gerekmiyordu. En büyük suçlu zaten bendim.

Gerçek babamla yüz yüze kaldığımız dakikalar benim için çok zordu. Buse'nin yaşadıklarını yaşatmıştı bana da.

Ama annem o beni sevmişti. O beni gerçekten de sevmişti. Her hatama ve her kusuruma rağmen.

Beni kanatları altına almış sım sıkı sarmıştı.

Anne sevgisini ilk defa o zaman ciğerlerime kadar hissetmiştim. Gül yani üvey annem sevgisini bölmeyi bilmeyen bir kadındı.

Ya birine daha çok düşkün olurdu ya da hepimizi görmezden gelirdi.

Onları üvey babamla boşanma raddesine bile getirmiştim. O kadın anne olmayı hak etmiyordu.

Sevmek nedir bilmeyen bir kadındı. Kocası ise terk edilmemek için susan bir kadın.

Bu kadar çocuk yapma sebepleri hep birini bir diğerine kitleme isteğiydi.

Öz babama gelecek olursak o 18'ime bastığım ilk gece odamda beni boğmaya çalışmıştı. Annem beni kurtarmaya çalışırken onu da öldürmüştü.

Bana "Kaç Ela"demişti ve bende kaçmıştım. Hayatım babamın benim için planladığı sondan kaçarak geçmişti.

Sonuçta babam beni öldürmüştü. Tam 2 kez karnımdan vurmuştu beni. Ama tamamen ölmemiştim sadece kan kaybediyordum.

Çok fazla kan her türlü ölecektim ama o annemi gömdüğü yerin yanına beni gömerken hala daha ölmemiştim.

Ona yalvarmamıştım bile. Ölümden korksaydım yaptığım hiç bir şeyi yapmazdım.

Öz bildiğim ailemin ağzına sıçmazdım.

Beni gömdüğü zaman tek isteğim bir an önce ölmekti. Ama ölmemiştim abim beni kurtarmıştı. Hastaneye çok zor yetişmiştik.

Eğer biraz daha geç kalsaydık gerçekten de ölecekmişim. Annemizi kaybetmiştik ama.

Biz o gün abimle hem yetim hem öksüz kalmıştık. Abim kimseye yaşadığımı söylememişti. Bana ve anneme bit mezar taşı yaptırmıştı.

İsmimi bir mezar taşında görmek kendimi anlamlandıramadığım duyguları yaşamaya itmişti.

"İsmini değiştireceksin Ela"demişti bana "İsmini her şeyini değiştireceksin"demişti.

İsmimi değiştirmek istemiyordum. Ela olmayı seviyordum. Ama değiştirmiştim.

O çok sevdiğim saçlarımı küt kestirmiştim. Uzardı ya, öyle değil mi? Sol bileğime küçük bir şekilde "corylus" yazdırmıştım.

Latince ela demekti. Her şeyi ve herkesi unuturdum ama geçmişte kim olduğumu asla unutmayacaktım.

Yeni ismimi Şimal Özben Uysal yapmıştık. Şimal Kuzey demekti. Yönümü her zaman bileyim diye seçmiştik abimle bu ismi.

Özben ise gerçekte kim olduğum anlamına geliyordu. Bu gerçek bendim Ela Gamzeli ya da Ela Yalınla sınırlandırılmış olmamak için koyduğumuz bir isimdi.

Uysal ise yaygın bir soy adı olduğu için seçmiştik çok bir anlamı yoktu.

O gün, öz babamın beni öldürmeye çalıştığı günden sonra değişmek için çok denemiş ve çabalamıştım.

Psikoloğa gitmiştim, ilaçlar almıştım, yeni hobiler edinmiştim.

Ve bunları Şimal değil Ela başarmıştı.

İsmim ne olursa olsun, yeni hayatımda ne olacaksa olsun ben hep Ela olarak kalacaktım.

Ela olarak yaşamıştım, Ela olarak ölmüştüm. Şimal Ela'nın küllerinden doğan bir piyondu başka bir şey değildi.

Buradaki hikayem bitti ama benim hikayemde yeni başlıyor.

*

Evettt ilk özel bölümümüz bitti.

Yorumlarınızı okurken birinin ölüm anını Eladan okumak istediğini söylediğini gördüm ve bu fikir bana çok mantıklı geldi.

Bende o yüzden bu bölümü Elaya hediye etmek istedim.

Artık ismi Şimal olsa da o benim gözümde hep Ela olarak kalacak.

Ve Şimal(Ela'ya) da bir kitap armağan etmeyi düşünüyorum.

Fikirlerinizi bekliyorum.

Umarım beğenmişsinizdir.

Bir sonraki özel bölüme kadar kendinize iyi bakın!! Belki bu süreçte birazda eski bölümleri düzenlerim.

Çokça öpüldünüüüüüü!!