Yep yeni bir bölüme daha hoş geldiniiiiiz.
Buraya en sevdiğiniz müzik grubunu alabiliriz.
YA BEN SİZİ YERİM YEEEER KİTAP 300 bin olmuş. Oy bebeklerim beniiim.
Destekleriniz için hepinize çooooook ama çooook teşekkür ederim🩷🩷💞💞💕💕
İyi ki varsınız!!!
O haldeeee bölüme uğurlayabiliriz siziiii
Keyifli Okumalar
Bölüm Fotoğrafımız:
Özlemek Artık Yasaktır
Biraz daha kendime geldikten sonra duşumu bitirip çıkmıştım. Uzun süre ağlamaktan ve suyun altında kalmaktan gözlerim kıp kırmızı olmuştu.
Sevmiyordum.
Ağladığımı anlamalarını sevmiyordum.
Biliyorum ağlamak zayıflık değildi ama ya farklı anlamlar yüklerlerse? Ya ilgi için yaptığımı söylerlerse? İşte benim asıl korkum buydu.
Beni Elayla bir tutan insanlardı onlar zamanında. İnsan ister istemez çekiniyordu işte.
Onlar öz ailen.
2 kişiyi kabullendiğim öz ailem. 2-3 kişinin beni kabul ettiği öz ailem.
Aile olmak bu değildi en azından ben masallardan bunu öğrenmiştim. Demir o parka bir daha gelmemeye başlayınca bende onun gibi kitap okumaya başlamıştım.
Ve neden bu kadar kitap okuduğunu da anlamıştım.
Düşünmemek için.
Başımı sağ sola sallayarak düşüncelerden kurtulmaya çalıştım. Aklıma sürekli doluyordu, istesem de kurtulamıyordum ki.
Duştan çıkıp üzerime tişört ve kot pantolon giymiştim. Saçlarımın biraz nemini aldıktan sonra yüzüme hafif cilt bakımı yaptım.
Duştan sonra yapmayı seviyordum. Şimdi Batı olsaydı daha eğlenceli olur gibiydi.
Cilt bakımımı bitirip dağıttığım eşyalarımı topladım. Odadan çıkıp merdivenlere yönelmiştim. Merdivenleri yavaş yavaş inerken dalgınlıkla ayağımı boşluğa attım tam düşmeyi beklerken tişörtümün arkasından çekildim.
"Dikkat et Buse"dedi abim omuzumun üstünden ona dönerek tebessüm ettim. "Teşekkür ederim" dedim. "Gözlerine ne oldu iyi misin?"
Bende bir şey unuttum diyordum! "Evet uzun süre suyun altında kalınca kızardı biraz"dedim. O da 'yeme beni' adlı bakışlarını attı.
Merdivenlerden birlikte inerken ofladım. "Sadece yoruldum"diyebildim. Arkamdaki adım sesleri kesilince omzumun üzerinden arkaya baktım.
Güney durmuş bana bakıyordu. "Benimle bir şeyler paylaşmanın mutluluğunu yaşıyorum 1 dakika"dediği şeyle tebessüm ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gamzeliler/Gerçek Ailem
General Fiction"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim" Ben Buse. Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim. Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir. * Ger...