"Hiç bir aile karesinde yerim yokmuş ki benim"
Ben Buse.
Buse Yalın olarak doğmuştum ve şimdi Buse Gamzeli olarak ölecektim.
Bu ruhu ölmüş, bedeni yara bere içinde kalmış 17 yaşındaki bir genç kızın öz ailesini bulmasıyla başlayan hikayesidir.
*
Ger...
Buraya ne yazmak istiyorsanız yazın size bırakıyorum.
Keyifli Okumalar
Cevat Güney Gamzeli:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese Selam Sana Hasret
Karşımdaki adamla bakışıyorduk. Sert yüz hatları vardı. Kısmış olduğu gözleriyle bana bakıyordu. "Abi" dedi Eray yerinden kalkarken. Sesindeki heyecana imrendim.
Bende abimi görünce heyecanlanmak isterdim. Bana olan yaklaşımından çekinmek değil.
"Naber aslanım"dedi Güney Eray'a sarılırken. Ben ise oturmuş onları izliyordum. İmrenmiş miydim? Belki.
"Ne zaman geldin?"dedi Eray. Güney ise "Bir kaç saat önce"dedi. Sert ses tonu irkilmeme neden oluyordu.
Kendisi Ediz'e çok benziyordu.
Oha valla de neden acaba?
"Git diğerlerini çağır annem yemeği hazırlatıyormuş"dedi. Eray içindeki çocuksu heyecanla merdivenlere gittiğinde kos koca salonda baş başa kalmıştık.
2 adımda dibimde bittiğinde başımı kaldırmış ona bakıyordum. "Merhaba"dedi.
Sen benim kardeşim değilsin.
"Merhaba"dedim bende. Koltuktan kalkmam gerektiğini hissedince kalktım. Gözleriyle beni incelerken bende onu inceledim. Gülümsedi, ortaya derin gamzesi çıktı.
"Çok güzelsin"dedi. Bunu beklemediğim için ne diyeceğimi bilemedim. Önüme gelen saçlarımı yavaşça kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"Bu zamana kadar evde değildim. Bir kaç işimi yoluna koymam gerekiyordu"dedi bana açıklama yaparak.
"Neden evde olup olmadığını bilmiyorum. Bana senden hiç bahsetmemişlerdi. Özellikle bir ikizim olduğundan"dedim vurguyla.
"Yanlış kararlar aldılar" dedi. Anlamsız gözlerle ona baktım. "Bunları konuşarak değerli vaktimizi harcamayalım onun yerine benimle sarılmak ister misin?"dediğinde şaşkınlıkla ona bakıyordum.
"Bana sarılırken bana çelme takıp yere falan düşürmeyeceksin öyle değil mi?"sorgular sesimle güler gibi olmuştu.
"Tabi ki de hayır Buse, çocuk muyum ben?"bunu Ediz söylese bir şey derdim ama maalesef ki annelerimiz aynıydı.
Şu hayat işleri işte ne yaparsınız?
"O zaman sana güveniyorum"diyerek kollarımı beline sardım. Ay heyecandan elim ayağım dolaşmıştı resmen.
Burnuma dolan güzel kokuyla mest oluyordum. Gamzeli erkeklerinin kokusu ne de güzeldi lan öyle!
O da bana sarılınca kendimi çok başka hissetmiştim.
