Aşk Kilidi

Her aşk ölür.

Ah, Hyunnie, üzümlü kekim... Dün yediğin naneleri hatırlamayacak olman ne üzücü! Tabii sonradan hatırlayacaksın orası ayrı da...

Şimdi siz içinizden "NOLUR HYUNJIN HATIRLASIN, KAHROLSUN!" falan diyosunuz ya, he iste ben de simdi hyunjini agzina siccam, bakim simdi de memnun oluyor musunuz. Neyse şarkıyla okursanız sevinirim muah.

Ama bu bölümün sizi derinden etkileyeceğini umuyor ve huzurlarınıza sunuyorum. İyi okumalar...

...

Bölüm şarkısı - Revenge

Bazen rüyadaymış gibi hisseder, kurtulmak istersin o an, bazen ise 'Keşke bir rüya olsa.' diye çırpınırsın. Ne acımasızca değil mi? Hiçbir zaman istediğin gibi olmaz, hiçbir zaman 'Rüya gibi!' diyebileceğin kadar güzel bir şey olmaz hayatında. Yalvarırsın bazen rüya olması için, bazen ise gerçek olmasını dilersin. Ne bencilce, insanoğlunun hiçbir şeyden memnun kalmaması.

Sabah kan ter içinde uyandı Hyunjin, dün en son yalpalaya yalpalaya uçuruma gidiyordu, sarhoş gibiydi. Sonrasını asla hatırlamıyordu. Zaten hatırlasa bile rüya olmasını dileyecekti.

Evindeydi, fakat huzurlu değildi, hem de hiç. İçi sıkışıyordu, sanki kalbinden bir şey kopmuş, geri gelmeyecekmiş gibiydi.

Derin bir nefes aldı ve sakinleşmeye çalıştı, olmuyordu.

Üstüne baktı, dün giydiği kıyafetlerle yatmıştı. Başı çatlayacak gibiydi.

Elini cebine attı, ona huzur veren, bir tılsım gibi yanında taşıdığı nesneyi aradı. Aşk kilidini.

Fakat aşk kilidi çoktan tuzla buza karışmıştı.

İyice baktı Hyunjin, gözleri telaşla açıldı, tüm ceplerini birer birer karıştırdı, yoktu.

Direkt ayaklandı, derin nefesler almaya başladı. Bunun ne anlama geldiğini biliyordu.

"Hayır." diye tekrarladı içinden binlerce kez, "Bu bir rüya!" dedi, aynı şeyi yaptı.

Fakat bu bir rüya değildi, olmaması gereken bir gerçekliğin tam ortasında, dolu gözleriyle sıkışıp kalmıştı.

Deliler gibi dört dönüyordu odanın içinde, korkuyla. O da ne yaptığını bilmiyordu, tek istediği kilidi bulmaktı.

Kapının hafifçe tıklandığını duyduğunda sadece baktı kapıya, sesini çıkaracak gücü bile yoktu. Kapı hafifçe aralandı.

Minho buradaydı.

Hyunjin koşar adımlarla Minho'nun yanında bittiğinde direkt olarak boynuna asıldı, iki eliyle de boynunu sıkarken konuştu.

"Ne yaptın lan! Söylesene! Cevap ver, ne olur..."

Sesi sonlara doğru ağlamaklı çıkmıştı, söylemesi için yalvarıyordu, fakat söyleyeceği şeyden de ölesiye korkuyordu.