Run

Part 1

از عصبانیت نمیتونست ضربان قلبش رو کنترل کنه در حالی که پله های عمارت رو دو تا یکی پایین میومد .
نمیتونست چیزایی که دیده و بعد حرفهای هیونگ مهربونش رو هضم کنه و چیزی میون قفسه سینه اش درد داشت !

تنها امگای خاندانی که فقط بتا و آلفا به دنیا میووردن ، باید خیلی برای اون خانواده ارزشمند باشه درسته ؟
آره! براشون ارزشمند بود اما فقط به چشم یک الماس برای فروش بهش نگاه میکردن.
یا نه . مثل گوسفندی که بزرگش میکنن ، بهش غذا میدن و بعد یا برای زادپروری ازش نگه‌داری میکنن یا برای فروش و بریدن سرش و سرو کردنش سر میز غذاخوری!
بهش گفتن توی مهمونی ها شرکت کنه ؟
انجامش داد .
نقش یک امگای مطیع و عاشق خانواده رو بازی کنه؟
انجامش داد .
لباس رسمی بپوشه و با لبخند برای مردم دست تکون بده ؟ انجامش داد ‌.
ولی ازدواج با کسی که نمیشناستش ؟
این دیگه زیادی بود.
مخصوصا الان که از گند کاری هاشون با خبر شده بود .
با قدم های بلندی خودش رو به سالن اصلی رسوند ، جایی که مادرش روی کاناپه یک پاش رو روی اونیکی انداخته و مشغول خوندن کتابی بین دستهاش بود .