ජන්කුක් යූල්ගේ හොස්පිටල් රූම් එක ඉස්සරහට වෙලා බලන් හිටියේ යූල් දිහා...
"සර් ඇතුලට යන්න..."
"ඒත් ඩොක්ටර් එපා කිව්වනේ..."
ගාඩ් කෙනෙක් ඇවිත් ජන්කුක්ට කාමරේ ඇතුලට යන්න කිව්වත් ජන්කුක් ආපහු ඇහුවේ සැකෙන්..
"ටේහ්‍යොන්ග් සර් පර්මිශන් ගත්තා.. සර් ඇතුලට යන්න..."
ගාඩ් ඔලුව නවලා ආචාර කරන ගමන් ජන්කුක්ට කියනකොට ජන්කුක් හෙමින් දොර ඇරන් ඇතුලට ගියා... ජන්කුක් යූල්ගේ ඇද ගාව නැවතිලා යූල් දිහා බැලුවා...
ජන්කුක් කවදාවත් දැනෙන්න ඕන නෑ කියලා තමන්ගේ ජීවිතෙන් අයින් කරපු හැගීමක් ජන්කුක්ට ආයෙත් දැනෙන ගමන් තිබ්බා.. මේක බොරුවක් නෙවෙයි... ජන්කුක්ගේ පුන්චි චන්ඩියා ඇත්තටම ජීවත් වෙනවා... චූටි තොල් ඔක්සිජන් මාස්ක් එක ඇතුලෙන් ඇරිලා හුමාලේ අස්සෙන් ජන්කුක්ට යූල්ගේ දත් පෙනුනා.. ඒ බෝල ඇස් බලාගන්න නම් යූල් ඇස් ඇරන් හිටියේ නෑ..
ජන්කුක්ගේ පපුවේ පැත්තක් රිදෙනවා වගේ දැනුනා... ජන්කුක්ට සතුටකත් වැඩිය තමන් පැටලිලා වගෙයි දැනුනේ.. සතුටුයි.. ඇයි ජන්කුක්ට සතුටු නොවෙන්නේ.. මේවට වෙන්න ඇති බලාපොරොත්තු නොවුනු දේවල් කියන්නේ... ජන්කුක්ටත් අන්න ඒ වගේ දෙයක් දරාගන්න බැරි හැගීමක් දැනෙනේ...
ජන්කුක්ට යූල්ව බදාගන්න ඕන උනා, කලින් දවසක අර සින්ක් එකේ සබන් පුරවගෙන නටපු නැටුම, එදා ටේහ්‍යොන්ග් ඇවිත් පිටිපස්සෙන් ඒ දෙන්න දිහා බලපු විදිය, එදා රෙස්ටොරන්ට් එකේ තමන්ගේ අතේ නිදාග්ත්තු විදිය, ජන්කුක්ගේ පපුව වේගෙන් ගැහුනා... නොදැනුවත්ව හරි යූල් හිටියා එයා ගාව, එයා මෙච්චර කාලයක් යනකන් දුක් උනත් අන්තිමට ඒක බොරුවක්.. කවුද මේ තරම් අවාසනාවන්ත දේවල් ජන්කුක්ගේ ජීවිතේට දුන්නේ.. පුන්චි මැනික හැදෙන්න ඕන උනේ ජන්කුක් ගාවනේ.. ජන්කුක්ට මාරම දුකක් දැනුනා, ඇයි මිනිස්සු තිරිසන් වෙන්නෙ මෙහෙම.. ඇයි මුකුත් නොදන්න කිරි දරුවව එයාගේ මමාගෙන් ඈත් කරේ.. තමන්ගේ වැඩ වෙනුවෙන් තමන්ගේ දරුවන්ගේ සතුට ඈත් කරන්න පුලුවන්ද මෙහෙම...
හ්‍යුන්බින් ගැන එකතු උන කේන්තිය තවත් වැඩි උනා මිසක අඩු උනේ නෑ.. ජන්කුක්ගේ ඇස් දෙකෙන් කදුලු පේලියට වැටුනා.. ඒ ඔක්කොම කදුලු යූල්ගේ ඇදුමට වැටිලා උරාගන්නකොට ජන්කුක්ගේ අත ඇතුලේ පුන්චි කැනියුලාවක් ගහපු යූල්ගේ බෝල අත පරිස්සමට හිර වෙලා තිබ්බා..
YOU ARE READING
• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ • ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ
Fanfictionඅවසානය කුමක් වුවත්... කී ලෙස කුමක් වුවත්... ඔහුයි විසඳුම සහ ගැටලුව... ඇයි ඔහුම.........«------• • 🇼 🇭 🇾 🇭 🇮 🇲 ...¡• ___________________𝑫𝒂𝒓𝒌_𝑺𝒖𝒏𝒔𝒉𝒊𝒏𝒆𝒓🤍🥀 °• Contains Mature parts.. ▪︎• 𝑀𝑝𝑟𝑒𝑔.... Top...
