• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ • ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ

|45|

"හනේහ්.. නැගිටපන් බන්.. උබට පුරුදු නැති මගුල් බොන්නෙ ඇයි කියපන්කෝ....."

ජිමින් සෝෆා එක ගාව බිම ඉදන් ඉන්න ජන්කුක්ගේ අතින් අල්ලන් ඇද්දේ නැගිටින්න කියලා කෑ ගහන ගමන්... සෝෆා එක ගාව තියන ග්ලාස් ස්ටූල් එක පුරාම කෑන් පිරිලා... මේ අවුරුදු ගානටම මෙහෙම අසිහියෙන් ඉන්න ජන්කුක් කෙනෙක් ජිමින් දැක්කමයි..

ජිමින් ජන්කුක්ගේ ජීවිතේ ගැන දන්නෙ යම්තාක් දුරකට විතරයි ... ජන්කුක් කියන්නෙ ජිමින්ට ගොඩාක් හිතවත් උන කෙනෙක්.. හරියටම බැලුවොත් පොඩි කාලෙකින් යාලුවෙක් උන කෙනෙක්..ජන්කුක් කියන්නෙ අහින්සක කෙනෙක්.. ඒක ජිමින්ට දැනිලා තියන්වා ජිමින් දන්නවා...

ජන්කුක් ලොකු හේතුවකට කිම් කම්පැනි එකට ආවේ.. ජිමින් උනත් දන්නවා මේක කොච්චර අමාරු වැඩක්ද කියලා.. ඒ උනාට ජන්කුක්ට ලොකු සපෝට් එකක් හම්බුනා...

අද ජන්කුක් මෙහෙම ඉන්නකොට ජිම්න්ට මුලින් පුදුම හිතුනත් බිම ඉදන් සෝෆා එකට හේත්තු වෙලා මොකක් හරි අතේ ගුලි කරන් වැනි වැනී මොනව හරි මුමුනනකොට ජිමින්ට අසරනකමක් දැනුනා ...

ජන්කුක් මොනවා හරි දෙයක් දිවිහිමියෙන් පරිස්සම් කරා කියලා දන්නවා... ඒත් ඒක මොකක්ද කියලා ජිමින්ට කවදාවත් අහු වෙලා නෑ..

ඒ උනාට ජිමින් අද ඒක දැක්කා.. ඒ පුන්චි සපත්තුවක්... ජන්කුක්ගේ අතේ ඇගිලි වලට තදට මිරිකිලා තිබ්බේ අව පාට උන පුන්චි කහ පාට සපත්තුවක්..

කිසි කෙනෙක් එක්ක කතා නොකර ජන්කුක් මෙහෙම ඉන්නෙ ජන්කුක්ගේ ජීවිතේ උන ලොකු සිද්ඩියක් හින්දා.. ජිමින් ඒක දන්නවා.. ඒත් ඒකට මෙහෙම පුන්චි දරුවෙක්ව ගෑවුනේ කොහොමද.. ජිමින් ජන්කුක් ගාවින්ම බිමට සපත්තු දෙක ගල්වලා මේස් පිටින් ඉදගත්තා...

"ජන්කුක්...'

"ජි..ජිමින්.. ම..මගේ දරුවා... "

"ම්ම්..ඔයාගේ දරුවා මොකද උනේ ජන්කුක්.."

ජන්කුක්ගේ පාතට නැවුනු මූන දිගේ ගලන් ගිය කදුලු පිහලා දාලා ජිමින් ජිමින් හෙමීට ඇහුවේ ජන්කුක්ගේ අත දිහා බලන්..

ජන්කුක් ජිමින් දිහා මූන උස්සලා බලලා ආයෙත් බිම බලාගත්තා.. ජන්කුක්ගේ ඇස් මොනතරම් රතු වෙලාද කියලා ජිමින්ට පෙනුන් නෑ ජන්කුක්ගේ මූනට කොන්ඩේ වැටිලා ඇස් වැහිලා තිබ්බේ.. ජන්කුක්ගේ එක අතක සපත්තුව ගුලි වෙනකොට අනිත් අත ජන්කුක්ගේ බඩ උඩ ඇදුමට උඩින් නතර වෙලා තිබ්බා..