ජන්කුක් උදේ නැගිට්ටා.. සාමන්‍යයි මේක සාමන්‍යම සාමාන්‍ය උදෑසනක්.. ඔව් ජන්කුක්ට හැමදේම සාමාන්‍යයි...
හෙමීට ඇදෙන් වාඩි වෙලා ඇදේ එහා පැත්ත බැලුවත් අදත් ඇද හිස් .. ඒක පුරුදුයි ටේහ්‍යොන්ග් නෑනේ, ජන්කුක්ගේ ටේහ්‍යොන්ග් නැහැනේ.. ටේහ්‍යොන්ග්ට ගොඩාක් වැඩ ඉතින් වෙනදා වගේ ජන්කුක්ව බලන්න් එන්න බෑ.. ටේහ්‍යොන්ගෙන් පොඩි මැසේජ් එකක් දවස් ගානකට උඩදි ඇවිත් තියනකොට ජන්කුක් ටේහ්‍යොන්ග්ට කෝල් කරන්න උනන්දු උනේ නැති එකත් එක දෙයක්...
මීට කලින් සමහර විට වෙනත් නොදන්න නම්බර් වලින් මැසේජ් එන්න පටන් ගන්න කලින් ජන්කුක් ටේහ්‍යොන්ග්ට කතා කරන්න ඇති, හැමදාම ටේහ්‍යොන්ග් උදේ නැගිටිනකොට තමන්ව තුරුල් කරන් ඉදීවි කියලා බලාගෙන , බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉන්න ඇති... ඒත් දැන් එහෙම නෑ හැමදේම, හැමදෙයක්ම නොසිතුව ඉක්මන්ට සැනින් සැනින් වෙනස් වෙන්න ගත්තා...
"ජන්කුක් ලමයෝ ඔයාට මාහන්සි පාටයි.. "
ජන්කුක් හෙමින් ඇවිදන් ඇවිත් උදේ කෑම මේසෙන් වාඩි වෙනකොට ග්‍රැනී එහෙම කිව්වේ ජන්කුක්ගේ මැලවුනු මූන දිහා බලන්, වෙනදා නම් ගොඩාක් වෙලා සනීපෙට නිදාගත්තත් එක පාරට එන කොන්දේ කැක්කුම, චන්ඩියගේ දැගලිල්ල ඒ ඔක්කොමත් එක්ක ජන්කුක්ට ලැබුනු නින්ද ගොඩාක් අඩුයි..
වෙනදා නම් චන්ඩියාගේ දැගලිල්ල සන්සුන් කරන්න ටේහ්‍යොන්ගේ අතක් ඒ බඩ උඩ ස්පර්ශ උනත් ඇති, ඒත් ජන්කුක්ගේ ඉවසන්න බැරි කොන්දේ අමාරුවවත්, බය හිතෙන තරමට පිම්බිලා තියන බඩ ඇතුලේ දගලන චන්ඩියාගේ දැගලිල්ලවත් කියන්න ටේහ්‍යොන්ග් හිටියේ නෑ...
ඇදෙන් නැගිටගන්න බැරි වෙනකොට දැනෙන අසරන කම කියාගන්න කවුරුත් නැති වෙනකොට ජන්කුක්ට අකීකරුකම් කරලා වැටෙන කදුලු කරේ තව තවත් ජන්කුක්ව අසරන කරපු එකම විතරයි..
"එහෙම නෑ ග්‍රැනී මේ කොන්ද චුට්ටක් රිදුනා.. ඒක හරියයි.."
මේසෙත් අල්ලන් පුටුවෙන් වාඩි වෙන ගමන් ජන්කුක් යන්තම් හිනා වෙලා කිව්වා...
"මට බොරු කියන්න ඕන නෑ දරුවෝ..කෝ ටේහ්‍යොන්ග් දැන් කොච්චර දවසක්ද , මොකක්ද ප්‍රශ්නේ ඔයාලගේ..."
YOU ARE READING
• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ • ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ
Fanfictionඅවසානය කුමක් වුවත්... කී ලෙස කුමක් වුවත්... ඔහුයි විසඳුම සහ ගැටලුව... ඇයි ඔහුම.........«------• • 🇼 🇭 🇾 🇭 🇮 🇲 ...¡• ___________________𝑫𝒂𝒓𝒌_𝑺𝒖𝒏𝒔𝒉𝒊𝒏𝒆𝒓🤍🥀 °• Contains Mature parts.. ▪︎• 𝑀𝑝𝑟𝑒𝑔.... Top...
