|14|

1.4K 252 98
                                    

ලෙඩකට දුකකටවත් මැන්ශන් එකෙන් එලියට යන්න තහනම් වෙනකොට අමාරුවෙන් පඩරැල වගේ හිටපු ජන්කුක් ජීයුන් එක්ක එලියට ආවා... හවස් වෙලා රෑ වෙන්න කිට්ටු වෙලා තියනකොට මැන්ශන් එකේ පිටිපස්සෙ ගේට්ටුවෙන් එලියට ආපු දෙන්නා පාර දිගේ ඉස්සරහට ඇවිදගෙන් ආවා...

ජන්කුක්ට අමාරු හින්දම ටැක්සි එක්කින් ටවුන් එකට ආපු දෙන්නා ටික්කින් හොස්පිටල් එක ඇතුලේ ලැබ් ඒරියා එක ඉස්සරහා තිබුනු පුටුවල ඉදන් හිටියා.. ජන්කුක් හිටියේ අතේ තිබුනු පුලුන් කෑල්ල ඇගිලි වලින් තද කරන් ජීයුන්ගේ උරහිසට ඔලුව තියන්...

"හෙලෝ... මන් වැඩ ඉවරයි... ජන්කුක් එක්ක හොස්පිටල් එකට ආවා..."

"............"

"නෑ..නෑ.. මට කරදරයක් නෑ.. ජන්කුක්ට ටිකක් අසනීපයි.. අපි මේ රිපෝට් ටික එනකන් ඉන්නේ...."

"................"

"හරි මන් ඉක්මනින් එන්නම්කො.. ඇවිත් කෑම හදන්නම්... පරිස්සමට යන්න..."

ජීයුන්ග් පෝන් එක කට් කරලා බෑග් එක ඇතුලට දාගන්නකොට ජන්කුක් තමන්ගේ මූන නිදහස් අතින් පිහදගත්තා..

"කෝ .. බලන්නකෝ ඔයා පුලුන් රොදක් වගේ ලමයෝ... ඇසුත් රතු වෙලා... "

"නූනා යන්න.. මන් රිපෝට් ටික ආවම යන්නම්.. නූනට මන් හින්දා කරදරේ...."

ජන්කුක් එහෙම කිව්වත් තනියම හොස්පිටල් එක්ක කරන්න ඕන දේවල් ගැන පොඩිවත් දැනුමක් ජන්කුක්ට තිබුනේ නෑ... ඒත් ජීයුන්ට පරක්කු වෙන එකට,, ඒතත් තමන් හින්දා.. ඒ හින්දා ඒක ජන්කුක්ට හරි නැති උනා...

"හැබැයි මන් ගහනවා ඔයාට දැන් අසනීපයි කියලා නොබලා... ඔච්චර අහිංසක වෙන්න එපා ජන්කුකී... දැන් ඉන්නකෝ ටිකක් හොදට.. අපි රිපෝට් බලන් මොනවාහරි කාලා යමු.. හොදද...."

ඒ කියලා ටික්කින් ජන්කුක්ගේ අතට රිපෝට් ටික ලැබුනාම එතනින් දෙන්නත් එක්කම ෆ්ලෝර් එකෙන් අනිත් ෆ්ලෝර් එකට ආවා...

"මේ කවුද පේශන්ට්ගේ මල්ලිද..."

ඩොක්ටර් ටික වෙලාවකින් ජීයුන් දිහා හිනා වෙලා බලල ඇහුවම ජන්කුකුයි ජීයුනුයි උඩ බිම බැලුවා...

• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ •  ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉWhere stories live. Discover now