ကိုႀကီးရင္ခြင္ ဆိုးမဝခ်င္
Part-7
"အကို..."
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ ပုံစံျဖင့္ ေဝဟင့္ေရွ႕ ေရာက္လာသည့္ သစ္ေဆြးသည္ အၿပဳံးတစ္ခုကေတာ့ ေတာက္ပေနေသးသည္။
နား႐ြက္ကားေလးေတြက ေနေရာင္ေအာက္ ရဲေနသည္။ အသားအေရက ညစ္ေထးၿပီး မြဲစုတ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ညိဳသည္ဟုလည္း ေျပာမရ၊ ျဖဴသည္ဟုလည္း ေျပာမရ။
အသား လတ္သည့္ ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာထက္လည္း ဘာအဖုအပိန႔္မွ မရွိဘဲ ဘဝဒဏ္ေၾကာင့္ ေနေလာင္ရာေတြသာ ခပ္ပါးပါးေတြ႕ရသည္။ အရပ္အေမာင္းအားျဖင့္လည္း ေဝဟင္ႏွင့္ပင္ မတိမ္းမယိမ္း။ ေနာက္မ်ားဆို ေဝဟင့္ထက္ပင္ အရပ္က ေက်ာ္သြားလိမ့္မည္ ထင္၏။ ခႏၶာကိုယ္ ဖြံ႕ထြားမႈက ေဝဟင့္လို ပိန္ပိန္ပါးပါးသြယ္လ်လ်မဟုတ္။ ကိုႀကီး၏ ဖြဲ႕စည္းပုံအငယ္စားေလးႏွင့္ပင္ တူေနသည္။
ေခ်ာသည္ မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔ပုံစံ၊ သူ႔အခ်ိဳးအစားႏွင့္သူ ၾကည့္ေကာင္းသည္ပင္။ အၿမဲ ၿပဳံးေနတတ္သည့္ မ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္ေမႊးပါလြန္းသည္။ ေဝဟင္သည္ပင္ ဒီေကာင္ေလးကို အနားထားခ်င္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
လိမၼာပါးနပ္လြန္းသည္။ အျဖဴထည္ဆန္လြန္းသည္။ ထိုေကာင္ေလး၏ အေရာင္သည္ အျဖဴေရာင္စင္စစ္။
လူတစ္ေယာက္က အရမ္း ျဖဴလြန္းရင္ ညစ္ေထးရမွာ သဘာဝပဲ။
ကိုႀကီးလို အလုပ္မအားသည့္ သူေတာင္ ဒီေကာင္ေလးကို ဂ႐ုတစိုက္ ရွိတာက ေဝဟင့္မ်က္လုံးထဲ ကန႔္လန႔္။
ဘာမို႔လို႔လဲ။
"ေနေကာင္းၿပီလား"
"ဟုတ္ ေကာင္းၿပီ အကို အခုက်ေနာ့္အေျခအေနက ေတာင္ေပၚ ေျပးတက္လို႔ေတာင္ ရၿပီ"
ဟီးခနဲ သေဘာတက် ရယ္လာသည့္ ေကာင္ေလးက တကယ္ ခ်စ္ေမႊး။
ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းသည့္ ငယ္႐ြယ္ဖ်တ္လတ္မႈေလးသည္ သြက္သြက္လက္လက္ကေလး။
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေကာင္ေလး။ ငါက မင္းထင္ထားသလို ေကာင္းတဲ့ဘက္ျခမ္းေတြပဲ ရွိတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။
"အကိုက သိပ္လွတာပဲ"
မရည္႐ြယ္ဘဲ ၿပဳံးလိုက္မိသည့္ မဲ့ၿပဳံးသည္ ထိုေကာင္ေလးစကားေၾကာင့္ ပ်က္ရသည္။
"႐ူးေနလား! ေခ်ာတာကြ!"
"ဟီး ေခ်ာတာထက္ကို လွတဲ့ အလွမ်ိဳးဗ်ာ အကိုေဝဟင္က တကယ္ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့ပုံပဲ"
YOU ARE READING
ကိုကြီးရင်ခွင်၊ ဆိုးမဝချင်
Short Storyမဟာကဝိ ဝေဟင်ကိုး သစ်ဆွေး (punishment type)ပါ ။ ကြိုက်မှ ဝင်ဖတ်ပါ။
