ကိုႀကီးရင္ခြင္ ဆိုးမဝခ်င္
Part-8
"အငယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား"
"ဟုတ္"
ညက ကိုႀကီးအခန္းထဲ အိပ္ျဖစ္သည္ေၾကာင့္ မနက္အတြက္ စံအိမ္က အခန္းတြင္သာ ကိုယ္လက္သန႔္စင္တာလုပ္ျဖစ္သြားသည္။
သင့္တင့္သည့္ ရွပ္အက်ႌတစ္ထည္ကို ပုဆိုးတစ္ထည္ျဖင့္ တြဲဝတ္လိုက္ၿပီး မနက္ငါးနာရီ ရာသီဥတုအေနအထားေၾကာင့္ အေႏြးဂ်ာကင္တစ္ထည္ ထပ္ဝတ္အၿပီးတြင္ ေဝဟင့္ျပင္ဆင္မႈက ၿပီးစီးၿပီ။
ကိုႀကီး လာေခၚသည္ေၾကာင့္ ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ပင္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ သပ္ရင္း ထြက္လာလိုက္သည္။
ကိုႀကီးသည္ တံခါးေရွ႕တြင္ သူ႔ကို ေစာင့္ေနေလသည္။ သွ်ားညိဳေရာင္ ရွပ္အက်ႌကို ကိုႀကီးက ပုဆိုးကြက္စိတ္အညိဳႏွင့္ တြဲဝတ္ထားပုံက ႐ိုးရွင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုႀကီးတြင္ အရွိန္အဝါတစ္ခုက ထင္ဟပ္ေနဆဲ။ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္တတ္သည့္ မ်က္ဝန္းညိဳေတြက ေဝဟင့္အတြက္ အႏွစ္သက္ဆုံး သတ္ကြင္းေတြလည္း ျဖစ္သည္။ ကိုႀကီး၏ အေငြ႕အသက္သည္ လုံၿခဳံေစသည္။
"ေဟ့! အငယ္! "
မ်က္လုံးေရွ႕ ေဝ့ယမ္းလာသည့္ လက္ဖဝါးကို ျမင္မွ ေဝဟင္ အေတြးစကို ရပ္မိေတာ့သည္။
ကိုႀကီးက ေဝဟင့္၏ ေၾကာင္ေတြေတြ ပုံစံကို ၿပဳံးရိပ္သန္းစြာ ၾကည့္ရင္း ဘယ္ဘက္ လက္ဖဝါးကို အသာဆုပ္ကိုင္လာသည္။
ေဝဟင္ မျငင္းမိဘဲ ကိုႀကီး ဆြဲေခၚရာေနာက္ အလိုက္သင့္ပါလာသည္။
ေအာက္ထပ္အေရာက္ ဦးေမာင္က အသင့္ေစာင့္ေနသည္။
"အကုန္အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ သခင္ႀကီး"
ကိုႀကီးက ေခါင္းကို ဆတ္ျပရင္း ဦးေမာင္နံေဘးနားကို ေဝ့ဝဲၾကည့္သည္။
"သစ္ေဆြးေကာ ဦးေမာင္"
ကိုႀကီးႏႈတ္က ဖြင့္ဟေမးလာသည္အထိ သစ္ေဆြးသည္ အေရးပါခဲ့ၿပီလား ေဝဟင္ မသိ။ ၾကည္လင္ေနသည့္ စိတ္သည္ အနည္းငယ္ေတာ့ မႈန္မႈိင္းစ ျပဳလာေပၿပီ။
"သယ္ရမွာေတြ ထုပ္ပိုးေပးၿပီး အဝတ္အစားသြားလဲ.."
"ၿပီးပါၿပီဗ် ဟီး!"
YOU ARE READING
ကိုကြီးရင်ခွင်၊ ဆိုးမဝချင်
Contoမဟာကဝိ ဝေဟင်ကိုး သစ်ဆွေး (punishment type)ပါ ။ ကြိုက်မှ ဝင်ဖတ်ပါ။
