TATLI MAFYAM - TAMAMLANDI-

7 | BIÇAK

gece saat kaçtı uyandığımda bilmiyorum ,kan ter içinde kalmıştım

berbat bir kabus görmüştüm,rüyamda beni öldürmeye çalışıyordu

aklıma geldikçe korkuyorum,kafaya koymuştum kaçacaktım ne olursa olsun kaçacaktım

içerden ses geliyordu ,hala uyumamıştı .

hemen yataktan çıkıp ,sesin geldiği yöne gittim

salonun her yeri kağıt olmuştu ,bir şey arıyor gibiydi . Ayrıca bu soğukta üstü çıplaktı .beni kapıda görünce birden bağırdı

"sana odadan çıkmanı söylediğimi hatırlamıyorum " sesi sertti .Konuşmak için boğazımı temizlemem gerekmişti .

"lavaboya gitmem gerek " dedim ona bakarak .

kenardaki koltuktan tişörtünü aldı ama giymek yerine tek eliyle tutup ensesine bastırdı .Yakıcı bir ifadeyle bana bakan gözleri uzun süre gözlerimi bırakmadı ,sonunda konuşmaya bile tenezzül etmeden çenesinin ucuyla en uçtaki kapıyı gösterdi .O bunu yaparken bakışlarım pürüzsüz göğsüne kaymıştı .yüzüm daha da çok kızarmadan hemen gösterdiği yere yöneldim .

kaçmak için gözlerim etrafı süzüyordu .Daha fazla beklemeden elimi yüzümü yıkadım son kez aynaya baktım ama aynadaki görüntüm pek iç açıcı değildi hastalığın belirtileriydi solgun ve bitkin görünüyordum .

muratın telefon konuşması aklımdan çıkmıyordu ,ölmek istemiyordum .Tek çare kaçmak dı .

Mutfağa yönelmiştim kaçacaktım kafaya koymuştum

" hemen buraya gel " olacaklardan korkuyordum ama yinede mutfağa girdim .

" su içip geliyorum " fazla ses çıkartmadan ilk çekmeceyi açtım gördüğüm ilk bıçağı dikkatlice sırtıma yerleştirdim .

hızlı adımlarla salona girdim

"otur !"

"bana emir vermeyi kes "

" şunu bil ; sen artık benimsin ve ben benim olana istediğimi yaparım "

"ben kimsenin falan değilim "diye bağırdım öfkeyle .Ne sanıyordu bu adam kendini ?

" sana öyle şeyler yaşatırım ki ,kimin olduğunu anlarsın "

Aniden kapıya koştum ,kapıyı açmamla kendimi dışarıya atmam bir oldu .

dışarıya çıktığımda gördüğüm manzara beni durdurdu .

kar ,kar yağmıştı .

" neden durdun ,kaçsana " arkamdan seslenmişti

anılar aklıma geliyordu , birden yanıma geldi kolumu sıkarak eve doğru çekiştirmeye çalışıyordu

o an sırtımda bıçak olduğu aklıma geldi .Bıçağı aniden çıkarttım

Kolumu tutan koluna saplayacakken diğer eliyle bıçağı havada yakaladı ,eli kesilmişti

"sen ne yaptığını zannediyorsun " der demez nasıl oldu bilmiyorum ama yumruğumu suratına geçirdim .

fazla etkilenmişe benzemiyordu " aptal aptal ne yaptığını zannediyorsun " bacağıma tekme savurdu ,kendimi birden yerde buldum .

rahat durmuyordum ,bana baktı ve aniden elindeki bıçağı üst bacağıma sapladı .

" ahhhh " bağışırım ormanda yankılandı ." aptalsın aptal "

bacağım yanıyordu .tarif edilemez bir acıydı

" kaç kaça bilirsen ,buyur seni tutmuyorum "

bilincim kapanıyordu ,söylediklerini anlayamıyordum

dejavu yaşıyordum .

Baba yapma, vurma baba. Babam beni yine cezalandırıyordu kendi yöntemleriyle. Evden kaçacaktım bıkmıştım babamdan ve bana yaptıklarından. Güvenlikler beni birden yakalayıp babamı çağırdılar o günü hiç unutmam
Babamın beni o soğukta karın üstünde dövdüğünü asla unutmam.
"daha fazlasını hak ediyorsun" babamın vurdukları değilde en çok söyledikleri canımı acıtırdı küçük yaşıma rağmen üzülürdüm neden, ben ne yapımda babam beni sevmiyor "doğduğun gün keşke ölseydin sevdiğim senin yüzünden öldü Lanet çocuk" karın üstünde kar notlarıyla küçücük bedenimi tekmeleyişini unutmayacağım "yaşattıklarını unutmayacağım baba" saatlerce tepkisiz bir şekilde karın üstünde yattım, daha doğrusu zorla yatırıldım karı sevmem, nefret ederim "yaptıklarını sana yaşatacağım baba"

Bilincim kapanmadan önce tek hatırladığım babamın bana yaptıklarıydı

"Senden nefret ediyorum murat yılmaz"
Son nefesimle " bana babam gibi davranıyorsun senden nefret ediyorum"
Dedim, beni duydumu bilmiyorum

Umursamadan beni öylece bırakıp eve doğru ilerledi.
Ölüyordum galiba kanım çekiliyor gibi hissediyordum. Son gördüğüm manzara bana bakan bir çift buz mavisi göz oldu.

Bölüm sonu
Umarım beğenmişsinizdir