Onlar MAHFUZDU, onlar saklıydı, onlar bilinmezlikti, onlar ayrılmazdı.
Peki ya onlar yeni bir üyeye açık mıydı ?
Bizler MAHFUZUZ, bizler bilinmeyenleriz, bizler ölümün sevgilileriyiz.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YAZARDAN GEÇMİŞ ZAMAN
Küçük Firuze sabah erkenden tüm heyecanı ve mutluluğuyla kalkmıştı çünkü bugün babası görevden dönüyordu. 4 Aydır babasına hasretti küçük kız. Babası göreve gittiğinde uzun bir süre geri dönmüyordu küçük Firuze bu duruma üzülüyordu ama babasının onları ve vatanı koruduğunu biliyordu. Babası küçük Firuze doğduğunda da yanında olamamıştı. Yavuz Ataş çocuklarının doğum günlerinde, veli toplantılarında veya mezuniyetlerinde hiç bir zaman yanlarında olamamıştı onların kokularına hasret kalmıştı.
Küçük Firuze kalkar kalkmaz babasının onun için aldığı beyaz, etek uçları fırfırlı elbisesini giydi. Uzun sırma saçlarını küçük elleriyle tokadan kurtarıp açık bırakmıştı. Babası ona beyazı çok yakıştırıyor ve her beyaz renk kıyafet giymesinde "melek kızım" diye hitap ediyordu. Firuze babasının ona "melek kızım" demesine çok mutlu oluyordu ve babasını her görev dönüşünde beyaz renk elbiseler ile karşılıyordu.
Küçük Firuze "ANNE" diye bağırarak odasından çıktı ve mutfağa doğru koştu. Annesi mutfakta babası için bir çok çeşit yemek hazırlıyordu. Küçük Firuze mutfağa girdiğinde kendi etrafında dönüp "anne nasıl olmuşum bak" dedi. Annesi küçük Firuzeye gülümseyerek "çok güzel olmuşsun güzel kızım" dedi. Küçük Firuze annesinin sözleri üzerine utanmış ve yanakları kızarmıştı. Küçük kızın en ufacık utanmasında yanakları al al oluyordu.
Küçük Firuzenin aklına bir şey gelmesiyle anında heyecanla "Anne babam karne hediyemi unutmaz değil mi söz vermişti" dedi. "Unutmaz prensesim" dedi annesi küçük Firuzenin heyecanına gülümseyerek. Küçük Firuze "YUPPİİ BENDE BABAMA ÇİZDİĞİM AİLE RESMİMİZİ VERECEĞİM" dedi bağırarak. Heyecandan içi içine sığmıyordu küçük kızın.
"Kızım bağırma abin uyuyor uyana bilir" dedi küçük kıza annesi. "Nasıl deve daha uyuyor mu?" dedi şaşkınlık içerisinde. Annesi küçük Firuzeyi cevaplayarak "evet prensesim uyuyor ama sen bu şekilde bağırmaya devam edersen uyanabilir" dedi. Küçük Firuze sinsice sırıttı. Aklından geçen planları gerçekleştirmek için sabırsızlanıyordu. "Peki annecim sana kolay gelsin ben daha hazır değilim" dedi küçük kız mutfaktan koşarak çıkarken.
Küçük Firuze odasına koşarak girdi ve oyuncak davulunu alıp odasından çıkıp abisinin odasına doğru annesine görünmemeye dikkat ederek ilerledi. Sessiz bir şekilde abisinin kapsını açtı ve içeriye girdi. İçeriye girdiğinde abisinin mışıl mışıl uyuduğunu gören Firuze sinsice sırıtarak elindeki davula ardı ardına hızlı bir şekilde vurup "UYAN UYKUCU DEVE" dedi bağırarak.
Abisi yerinde huzursuzca kıpırdandı. Küçük Firuze abisinin halen uyanmadığını görünce davula daha da hızlı vurmaya başladı. "UYAN DEVE UYAN" dedi bağırarak küçük Firuze. Abisi uyku mahrumu bir şekilde tek gözünü açtı ve karşısında Azrail gibi duran yaramaz kız kardeşine kaşı çatık bir şekilde baktı.
