MAHFUZ TİMİ

7.BÖLÜM(KARANLIK)

FİRUZE ATAŞ'DAN

Sevgi ile olan kapı muhabbetimizden sonra içeriye geçtik. Hatice teyze beni görünce "kızım hoş geldin" deyip bana sarıldı. "Hoş buldum Hatice teyzem" dedim. "Güzel gözlüm neden dün Sevgi ile gelmedin size yemek hazırlardım" dedi. "Biliyorum teyzem ama yorgundum bir de bir an önce yerleşmem gerekiyordu ondan dolayı gelemedim" dedim.

Ayaz "siz tanışıyor musunuz komutanım" dedi. "Evet tanışıyoruz" dedim onu yanıtlayarak. Herkes şaşırmıştı bu duruma. Erdem amca "Firuze benim manevi kızımdır" dedi. Duygulanmıştım Erdem amca bana sürekli bir baba şefkati ile yaklaşmış Sevgiden ayrı tutmamıştı.

Hatice teyze beni düşüncelerimden uzaklaştırarak "hadi bakalım masaya" dedi sevecenlik ile. Herkes sırayla Hatice teyzenin doluluktan taşacak masasına doğru ilerledi. Baş köşeye Erdem amca onun karşısına Hatice teyze oturmuştu. Benim karşıma da Gökay oturmuştu. Alp ve Sevgi, Ayaz ve Deniz ise karşılıklı olacak şekilde oturmuşlardı. Şükrü homurdandı ve "bir ben sap kaldım anasını" deyip boş sandalyeye oturdu.

Hatice teyze tabaklara servis yaparken ne kadar ona yardım etmek istesek de kabul etmeyip "kalkanın bacaklarını kırarım" demişti. Bu sözden sonra herkes yerine sinmişti. Hatice teyze yemekleri servis ettikten sonra yerine oturdu. "Hadi bakalım başlayın Mahfuz ne bekliyorsunuz" dedi. Erdem amcanın bu sözünden sonra herkes yemeğini yemeye başladı.

Erdem amca bana dönüp "Hakan oğlum ne yapıyor kızım" dedi. "O da ne yapsın amca görevden göreve koşturuyor" dedim. Gökay'a baktığımda kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Şükrü "Hakan kim komutanım" diye sordu. "Abim" dedim halen Gökay'a ve anlamlandıramadığım sert bakışlarına bakarak. Bunu söylemem ile Gökay'ın kaşları eski halini aldı. "Abinizde mi asker komutanım?" diye sordu Ayaz. "Evet yüzbaşı kendisi" dedim.

"Ne güzel aileniz de kolluk kuvveti çok sanırım komutanım" dedi Şükrü. "Yani o kadar çok yok iki kuzenim asker bir de babam askerdi" dedim. "Askerdi derken babanız emekli mi oldu komutanım" dedi Şükrü. "Hayır şehit oldu" dedim. Gökay gözünü kısa bir süreliğine yumup derin bir nefes aldı. "Başınız sağ olsun komutanım ben bilmiyordum özür dilerim kusura bakmayın komutanım" dedi Şükrü. " Vatan sağ olsun sorun değil Şükrü nerden bilebilirdin" dedim.

Kendimi iyi hissetmiyordum. Babam sürekli gözümün önüne geliyordu. Elimi yüzümü yıkamak için lavaboya geldim. Aynanın karşısına geçtiğimde yine babamı gördüm. Hayır hayır şimdi olmazdı lütfen git lütfen. Kendime gelmek için elimi yüzümü yıkadım ve gözümü tekrardan açtım. Gitmişti. Kendimi sakinleştirip lavabodan çıktım.

Kapıyı açar açmaz karşımda Gökay'ı gördüm. "İyi misin" dedi gözlerime bakarak. "İyiyim komutanım" dedim. "Kötü bir yalancısın Ataş okyanusların seni ele veriyor sözlerinin tersini söylüyor gözlerin" dedi. Yutkundum ve bakışlarımı gözlerinden çekip "e şey yok komutanım iyiyim ben siz merak etmeyin" dedim ve gereksiz bir telaş içerisinde hızlıca içeriye geçtim.

İçeriye geçip yerime oturdum ve kaldığım yerden yemeğimi yemeye devam ettim. Bir kaç dakika sonrasında da Gökay gelmiş yerine oturmuş o da yemeğini yemeye devam etmişti. Herkes yemeğini bitirdiğinde el birliği ile masayı toplamıştık. Hatice teyze çay suyu koyarken Sevgi ile bende bulaşıkları sudan geçirip makinaya dizmiştik. Hatice teyze bana dönüp "Gökay oğlum ile de çok yakışıyorsunuz Firuzem" dedi. Ben anında öksürmeye başlarken. Sevgi sırtıma vurup "helal helal" dedi. "Kızın kalbine indiriyordun anne" dedi Sevgi.

"Ne yalan mı sanki yakışıyorlar valla sizin çocuğunuz olsa maşallah suphanallah su gibi çok güzel tatlı olur" dedi. Bu sözler üzerine Sevgi bana bakıp pişmiş kelle gibi sırıtmaya başladı ve "dimi annecim çocukları olsa su gibi tatlı bir çocuk olur" dedi. Yaktım seni Sevgi geç sen dalganı. "Yok öyle bir şey Hatice teyze o benim komutanım ve daha ilerisi yok ayrıca bir daha bu konuyu açmayalım komutan içeride ayıp olur duyarsa" dedim. "İleride kocan olmayacağı ne malum Firuzem" dedi. E ama yuh tu yani ne kocası yok daha neler.