She was the Boss,
The typical cold-hearted bitch.
While she was a hard-working employee.
Everything was perfect until one piece of paper and a careless lie change their perfect separate lives.
(This is a work of pure fiction and NOT related to the o...
"I won't allow it." sabi nito na naging dahilan para tingnan ko ito ng diretso.
"You think I will let you do that?" sabi nito ulit.
Hindi ko maintindihan ang emosyon na mababasa ko sa mga mata niya.
"You really think that if we get divorced, those rumors will stop spreading? I don't think so. Listen, I am doing this for my father and we will not gonna talk about this again, not unless you give me a more valid reason." mahabang sabi niya na lalong nagpagulo sa akin.
"Hayaan mo na ko, please? Ikaw na din ang nagsabi na tatay mo lang ang dahilan kaya tayo nandito sa sitwasyon na 'to. Your father is a good man and I am sure na maiintindihan niya tayo, lalo na ikaw...anak ka n'ya eh. I'll talk to him." mahabang paliwanag ko sa kanya.
"We.will.not.talk.about.this.again.understand?" bawat salita ng pangungusap na 'iyon ay nagpapagulo lang sa isip ko.
Hindi na 'ko nagsalita ulit at hinayaan ko nalang siya sa pagmamaneho kahit na wala akong ideya kung saan kami pupunta. Pinikit ko ang mga mata ko at hinayaan kong dumalaw ang antok sa katawan ko.
Nagising ako sa mahinang tapik ng kung sino sa mukha ko.
"Wake up." pamilyar ang boses na iyon. hindi ko pinansin ang boses at ibinaling lang ang ulo ko dahil sa antok pa 'ko.
"I said wake up!" pagalit ng asik sa akin nito.
Bahagya akong nagulat kaya naman pilit ko ng idinilat ang mata at hindi ko mapigilan ang mamangha sa makapigil-hiningang tanawin sa harap ko.
KABUNDUKAN! Ikaw na ang humusga kung anong klaseng bundok ang nakita ko, hehe.
Matatanaw sa di kalayuan ang luntiang bundok na talaga namang napakasarap tingnan. Hindi ko mapigilan ang mapangiti sa sobrang ganda ng tanawin.
Nakaparada kami ngayon sa gilid ng kalsada pero natatanaw na namin mula rito ang maraming bulubundukin at bukirin na talaga namang kay ganda pagmasdan...nakakarelax!
Hinayaan ko ang sarili na lunurin ng tanawin sa harap ko. Pero hindi rin nagtagal ay nagsalita na ang kasama ko.
"Let's go malapit na tayo sa resort." sabi lang nito at sumakay na ng kotse.
Sumakay na din ako sa loob at tahimik na pinagmasdan ang daang tinatahak namin papunta sa sinasabi niyang resort.
Gaya ng sabi niya ay nakarating nga kami sa isang resort bandang hapon na. Walang masyadong tao sa lugar na iyon, parang isang nakatagong paraiso sa paningin ko. Luntian ang paligid na tanging huni ng ibon at pagsayaw ng mga dahon ang musikang nangingibabaw sa iyong pandinig.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
