Çoğu kişinin İz Bırakanlar'a yeni bölüm beklediğini biliyorum ancak o kurguya şu an için bölüm yazamıyorum dostlar. Çok denedim, başaramadım maalesef:') Taslaklarımda da Cansu'nun Hasan Ali'nin davetine düzenlediği baskınla ilgili yazdığım kısa kesitleri bulunca birleştirdim, yeni bir bölüm ortaya çıkarmaya çalıştım. Daha fazla EnKay okumak isteyenleri bekletmek istemedim yani kısaca:') Bu bölümü tek parta sığdırmak için bir tık uğraşmış olabilirim. Bu yüzden bazı kısımlarda da sıkıntılar olabilir ama sizi tatmin edeceğini umuyorum.
İyi Okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bana bilerek yaklaştığını ve intikamını alıp gideceğini biliyorum."
"Gittiğinde karşındaki kadının nasıl biri olduğunu unutmuşsundur diye, hatırlatayım dedim."
Kaya kadının sözlerine anlam vermeye çabalarken önce anlamsız bağırış sesleri işitmiş, hemen ardındansa iki el silah sesi duymuştu. Gözleri Ender'in ve kardeşinin olduğu konuma odaklandığında şaşkınlıkla birkaç saniye duraksamıştı.
Merdivenlerin ucunda hareketlerini kesip öfkeyle bağırmaya devam eden kızıl saçlı kadını fark ettiğinde ve kadın çekinmeden silahı karşısındaki kalabalığa doğrulttuğunda ise ayakları istemsizce hareketlenmişti. Ancak kendisi yetişemeden silah iki kez daha ateşlenmişti. Ateşlenmeden hemen önce Sedai'nin kadının üzerine atıldığını, kadının yönünün de kendilerine doğru döndüğünü görmüştü. Ender'i ve kardeşini kendisine çekmeye çabaladığı sırada, Ender'in önüne kapanan Caner'in yere yığılmasıyla yutkundu. Kadınınsa acılı bir iç çektiğini duyumsamıştı.
"Ender..." Dedi Kaya, o an kadının ismini solumaktan başka bir şey yapamazken. Güçlükle kadını kendisine çevirmiş ve herhangi bir yarası olup olmadığını incelemeye başlamıştı. Elbisesinin kolunun koyu renkli kısmında gittikçe ıslanmaya başlayan ve daha koyu bir renk alan yarayı fark ettiğinde ise kafasında şimşeklerin çaktığını hissetmişti. "İyi misin?"
Kadınınsa acısı, önünde boylu boyunca uzanan kardeşini görmesiyle yok olmuştu sanki. Kendini adamdan kurtardı. "Caner... Ablacım!"
"Abla..." Caner güçlükle mırıldandı. Ardından neler olduğunu anlamak ister gibi uzandığı yerden güçlükle başını kaldırdı, eliyle göğsünü yokladı. Kendi kanıyla boyanan parmakları yutkunmasını sağlarken nefes alabilme ihtiyacıyla tekrar tamamen uzanır hâle geldi.
Ender de bu sırada kardeşinin başının yere çarpmadan kucağına düşmesini sağlamıştı. "İyisin... Çok iyisin, Caner. Sakın gözlerimi kapatayım deme!"
Caner tek gözünden akan yaşa inat gülmeyi denedi. "İyiyim." Güçlükle mırıldandığı tek kelimelik cümlesinin ardından gülüşü solan Caner, bir kez daha yutkundu. Sonra gözleri kapandı.
