Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaya, kadının çocuğa karşı olan şefkatli yaklaşımından etkilendiğini inkar edemezdi. Ancak durup öylece karşısında olup bitenleri izlemek de öfkelenmesine engel değildi. İçinden bir ses her şeyin bambaşka olabileceğini çekinmeden fısıldıyor, adamı düşüncelerinde boğuyordu.
Ender çocuğun uyuduğundan emin olduktan sonra gülümsedi, sessiz olmaya özen göstererek ayaklandı. Bu sırada arkasında boğaz temizleme sesi işitmiş ve gözlerinin panikle aralanmasına engel olamamıştı. Arkasına dönmeden yüzünü düz bir hâle sokmaya özen gösterdi, yine de.
"Teşekkür ederim." Dedi Kaya, az önceki düşüncelerini susturmayı başarır başarmaz. Elleri ceplerinde kadının önünde duraksadı. Ender'in irkilen tavrıyla kadını yatıştırmak istercesine sözlerini sürdürdü. "Korkutmak istememiştim."
"Ben kapıyı aralık görünce..." Ender karşısındaki adam bir yabancıymış gibi kendini açıklamak zorunda hissederken Kaya'nın yüzünde keyifli bir tebessüm meydana gelmişti. Kadın kaşlarını çattı, birden açıklamasını yarıda kesip basit bir bahanenin arkasına sığındı. "Kötü bir niyetim yoktu."
"Biliyorum, Ender." Derken Kaya, kadına doğru bir adım daha atmıştı. Ender sıkıntıyla parmaklarıyla oynarken adamın gülüşü bu sefer samimi bir hâle ulaşmıştı. Derince soludu. "Normalde ben de onu burada böyle yormazdım ama..." Deyip sessizleşirken bakışlarını çocuğa odakladı. Kadınla normal bir iletişim kurabilmek için aslında onu pek de ilgilendirmeyen açıklamalar yapıyordu. "Bırakmadı beni. Aklım da onda kalsın istemediğim için yanımda getirdim."
"Hasta mıydı? Sanki biraz ateşi varmış gibi geldi bana." Dedi Ender, adamın verdiği bilgilerle aklındakileri kendi kendine tasdiklerken. Kaşları bu sefer farkında olmadığı bir endişeyle çatılmıştı. Sormak istediği daha başka sorular vardı ancak bu endişe o soruları yutmasını sağlamıştı.
"Evet. Dün bütün gece ateşini düşürmek için uğraştım." Kaya kadının endişesinin iki katıyla çocuğa doğru hareketlendi bu sefer. Çocuğun önünde dizlerinin üstüne çöktü, dudaklarını alnına yerleştirmeden önce daha çok kendi kendine mırıldandı. "Yine mi yükselmiş?"
"Sakin ol. Korkulacak düzeyde olduğunu zannetmiyorum." Ender adama doğru uzanacak gibi olsa da kendini çabuk toparlamıştı. Gözlerini kırpıştırdı, adamın masasının önündeki koltuklardan birine yerleştirdiği çantasını kavradı bunun yerine. Kaya çocuğun açıktaki kollarını da her ihtimale karşılık elleriyle kontrol ederken ceketini hafifçe üzerinden çekmişti. Ender kaçamak bakışlarını ikilinin üzerinde dolaştırmaktan vazgeçip artık merakına engel olamadığı sorusunun dudaklarında can bulmasına izin vermişti, bu sırada. "O yüzden gelmedin sanırım, dün akşam?"
Kaya, kadının ani gelen sorusuyla birden anlam veremeyerek olduğu konumu bozmadan omuzları üzerinden kadına döndü. Kaşları da havalanmıştı. "Anlamadım?"
